فیلم Home Alone 1990

این فیلم واقعاً کار نمی‌کند اگر واقعاً وقت بگذارید و به آن فکر کنید، اما تا زمانی که به خودتان سخت نگیرید، "خانه تنها" زمان خوبی را فراهم می‌کند. واقعاً هیچ کاراکتر دوست‌داشتنی وجود ندارد و honestly کمی بی‌رحم است، اما گاهی اوقات همین چیزی است که ممکن است برای فراموش کردن مسائل در کریسمس نیاز داشته باشید. امتیاز نهایی: ★★★ - من این فیلم را...

این فیلم واقعاً کار نمی‌کند اگر واقعاً وقت بگذارید و به آن فکر کنید، اما تا زمانی که به خودتان سخت نگیرید، "خانه تنها" زمان خوبی را فراهم می‌کند. واقعاً هیچ کاراکتر دوست‌داشتنی وجود ندارد و honestly کمی بی‌رحم است، اما گاهی اوقات همین چیزی است که ممکن است برای فراموش کردن مسائل در کریسمس نیاز داشته باشید. امتیاز نهایی: ★★★ - من این فیلم را دوست داشتم. شخصاً توصیه می‌کنم که یک بار آن را تماشا کنید. من این فیلم را خیلی دوست دارم. وقتی این فیلم اکران شد، 8 ساله بودم و به یاد دارم که چقدر به Kevin حسادت می‌کردم، چون آرزو می‌کردم بتوانم مثل او تنها بمانم و هر کاری که می‌خواهم انجام دهم. بعد از 30 سال بالاخره نشستم و این فیلم را تماشا کردم و خوشحالم که این کار را کردم. معمولاً فیلم‌های کودکانه را دوست ندارم و تریلرهای آن زمان همیشه من را دلسرد می‌کردند، اما Macauley Culkin واقعاً در این داستان جذاب است. داستان درباره پسری است که به‌طور تصادفی در کریسمس توسط خانواده‌اش در خانه تنها گذاشته می‌شود. آن‌ها به پاریس رفته‌اند و او را تنها گذاشته‌اند تا با توجه‌های ناخواسته دو سارق (Joe Pesci و Daniel Stern) مواجه شود. در ابتدا کمی ناراحت است، اما به‌زودی با استفاده از تقریباً همه وسایل و ترفندهای موجود در خانه بزرگ خانواده‌اش می‌کوشد تا نقشه‌های دزدان را خراب کند. همه چیز واقعاً درباره این بچه است و او به خوبی این کار را انجام می‌دهد. عناصر کمدی داستان طوری طراحی شده‌اند که لبخند به لب‌ها بیاورند، هرچند ممکن است آسیب‌های جدی‌تری از آتش‌زنی سر یا ضربه به صورت با اتو ایجاد شود. این جذابیت داستان است - چون واقعاً سرگرم‌کننده است. این داستانی به سبک لورل و هاردی است که پایان آن هرگز در شک و تردید نیست. همچنین هدف کمی جدی‌تری هم دارد، برجسته کردن تنهایی - نه فقط برای "کوین" بلکه برای همسایه پیرش "مارلی" (Roberts Blossom) و آن صحنه زیبای روی هواپیما که مادر، کاترین اوهارا، متوجه می‌شود که آن‌ها فقط درب گاراژ را فراموش نکرده‌اند! موسیقی فوق‌العاده و شناخته‌شده‌ای از جان ویلیامز همه چیز را به زیبایی کامل می‌کند. البته ما این فیلم را بیش از 20 سال پیش مشاهده کردیم، اما به تازگی برای چند دلیل دوباره از کتابخانه برداشتیم. اول اینکه، این فیلم به‌طور ظاهری یک فیلم تعطیلاتی است و ما در حال تماشای مجموعه‌ای از آن‌ها بودیم. همچنین، یکی از دوستانمان به تازگی یک حیوان خانگی عزیزش را از دست داده بود و به یک فیلم خنده‌دار نیاز داشت تا برای چند ساعت ذهنش را مشغول کند. این فیلم واقعاً مناسب بود. چندین صحنه خنده‌دار در آن وجود دارد و محتوای جالبی در اطراف آن صحنه‌ها. بازیگران مجموعه خوب هستند. کاترین اوهارا یک مادر قابل‌باور است و من همیشه از دنیل استرن خوشم آمده، از زمانی که نتوانست بفهمد یک ویدیو کاست چگونه کار می‌کند در "City Slickers". اگر شما یکی از آن روح‌های لطیف هستید که مانند دوست ما در تشخیص بین خشونت خیالی کارتون و واقعیت مشکل دارید، باید چند بار چشم‌تان را ببندید. این فیلم در چرخش عادی فیلم‌های تعطیلات سنتی ما قرار نخواهد گرفت، اما خوشحالم که امسال توانستیم آن را تماشا کنیم.