فیلم 8½ 1963

فیلم «۸½» به کارگردانی فدریکو فلینی که به عنوان یکی از آثار بزرگ تاریخ سینما معرفی شده، فیلمی پیچیده و درباره موضوعاتی پیچیده‌تر است. این فیلم به شکل معناداری بی‌نظم است و به تلاش برای استخراج معنا از آشفتگی می‌پردازد و موفقیت خلاقانه‌ای را در دل شکست‌های خلاقانه به نمایش می‌گذارد. داستان زندگی یک مرد و لحظات احساسی آن را روایت می‌کند و به صراحت...

فیلم «۸½» به کارگردانی فدریکو فلینی که به عنوان یکی از آثار بزرگ تاریخ سینما معرفی شده، فیلمی پیچیده و درباره موضوعاتی پیچیده‌تر است. این فیلم به شکل معناداری بی‌نظم است و به تلاش برای استخراج معنا از آشفتگی می‌پردازد و موفقیت خلاقانه‌ای را در دل شکست‌های خلاقانه به نمایش می‌گذارد. داستان زندگی یک مرد و لحظات احساسی آن را روایت می‌کند و به صراحت اعتراف می‌کند که نمی‌تواند به‌طور واضح توضیح دهد چرا این لحظات مهم هستند. این فیلم با عنوان اولیه «گیجی زیبا» به خوبی این حس را منتقل می‌کند و به عنوان یک دستاورد فنی برجسته، بحران هنری را به چیزی عمیق و منحصر به فرد تبدیل می‌کند. مارچلو ماستروئانی در نقش گیدو، کارگردانی که با مانع خلاقیت مواجه است، به کارگردانی فلینی بازگشته و در حال تلاش برای توسعه اثر نیمه‌زندگی‌نامه‌ای خود است. او در حالی که از معشوقه‌اش دوری می‌کند و همسرش را ناامید می‌کند، به گذشته‌اش فکر می‌کند و به دنبال پاسخ‌ها می‌گردد. داستان به زیبایی بین رویاها و خاطرات گیدو در نوسان است، تا جایی که تشخیص واقعیت از خیال غیرممکن می‌شود. شخصیت کلودیا، با بازی کلودیا کاردیناله، به‌ویژه غیرقابل لمس به نظر می‌رسد و فقط به‌طور گذرا در خیال‌های گیدو ظاهر می‌شود. این داستان در عین حال که شلوغ به نظر می‌رسد، به‌خوبی رازها و ابهامات زندگی و روان انسانی را به تصویر می‌کشد. این دیدگاه از جهان کاملاً با نگرش خودمحور شخصیت اصلی همخوانی دارد، جایی که او همه کسانی را که با آن‌ها در تعامل است، به عنوان بازیگران فرعی در زندگی خود می‌بیند. گیدو از تأثیرات عاطفی اعمالش بی‌خبر است و از شفافیت خود غافل است. همسرش، لوئیزا، به‌خصوص از ماهیت فریبکارانه گیدو آگاه‌تر به نظر می‌رسد. عنوان فیلم و انتخاب شخصیت اصلی به وضوح نشان می‌دهد که این اثر به‌عنوان یک کار بسیار شخصی از فلینی در نظر گرفته شده است. اما اگر بی‌تفاوتی گیدو در کارگردانی به معنای خستگی فلینی باشد، این نکته مشخص است که کارگردان در زمان شروع فیلمبرداری دوباره به اوج خود بازگشته است. هر شات به‌خوبی در جای خود قرار دارد و هر برش به‌طور دقیق زمان‌بندی شده است. فلینی در هر فریم نهایت استفاده را می‌کند و با طراحی تولید جذاب و حرکات ریتمیک، پس‌زمینه‌ها را به‌خوبی اشباع می‌کند. دوربین دقیق و فکرشده او فضاهای بی‌پایانی ایجاد می‌کند و اتاق‌ها را با آینه‌هایشان گسترش می‌دهد. فیلم «۸½» همچنان یکی از آن دستاوردهای نادر سینما است که تأثیرگذار بوده و در عین حال کاملاً منحصر به فرد است. این فیلم به‌خوبی ترکیب‌ای از طنز و صداقت، واقع‌گرایی و سوررئالیسم را به نمایش می‌گذارد و برعکس خود را انکار می‌کند. به‌نظر می‌رسد وقتی یک کارگردان بزرگ نمی‌داند چه نوع فیلمی می‌خواهد بسازد، نتیجه کار یک شاهکار است.