فیلم هندی Ready Player One 2018

در یک لحظه از این فیلم، شخصیت اصلی می‌گوید: "من او را دوست دارم." دوستش سریعاً پاسخ می‌دهد: "آهسته برو... ممکن است یک مرد 300 پوندی باشد که در زیرزمین مادرش زندگی می‌کند." در این فاصله‌ی کوتاه بین دو جمله، به این فکر کردم که بالاخره فیلمی درباره‌ی عشق به وجود آمده که کاملاً مستقل از ژنتیک یک فرد است. و سپس بدبینی Crushing در...

در یک لحظه از این فیلم، شخصیت اصلی می‌گوید: "من او را دوست دارم." دوستش سریعاً پاسخ می‌دهد: "آهسته برو... ممکن است یک مرد 300 پوندی باشد که در زیرزمین مادرش زندگی می‌کند." در این فاصله‌ی کوتاه بین دو جمله، به این فکر کردم که بالاخره فیلمی درباره‌ی عشق به وجود آمده که کاملاً مستقل از ژنتیک یک فرد است. و سپس بدبینی Crushing در یک دنیای دیستوپیایی که در آن هیچ چیز برای زندگی وجود ندارد و امیدی هم نیست: حتی در یک کابوس، یک مرد چاق غیرقابل ملاقات است. اما نگران نباشید. اگر مهارت‌های لازم را داشته باشید، ممکن است در نهایت به اوج برسید. درست مانند ضد قهرمان بردن مندلسون که نزدیک بود به این هدف برسد. زیرا در این داستان، دنیایی وجود ندارد که کسی احساس همدردی یا دلسوزی کند. دنیایی که همه فقط به خود فکر می‌کنند. رویای یک جامعه‌ساز. و این چیزی است که برنده‌ی جایزه‌ی اصلی می‌شود. من از نگاه کردن به تای شرایدن لذت می‌برم، اما نه به حدی که دوباره این فیلم را تماشا کنم. من این فیلم را تماشا کردم زیرا قبلاً در صنعت واقعیت مجازی کار می‌کردم و واقعاً کنجکاو بودم که چه چیزی می‌تواند به ما بگوید (هرچند که بعد از دیدن تریلر واقعاً علاقه‌مند نبودم). به هر حال، تجربه‌ی تماشا در سینمای 4DX بد نبود. اما برای تماشای دوباره‌اش توصیه نمی‌شود زیرا چیز زیادی برای کاوش و احساس وجود ندارد جز تعداد زیادی تخم‌مرغ عید پاک که چشم‌ها را خیره می‌کند. متاسفانه، این فیلم به دلیل تمرکز بیش از حد بر تعقیب‌های اتومبیل و کمبود توجه به حل معما از کتاب، نتوانسته تمام جزئیات کتاب را به تصویر بکشد. اگر کتاب را نخوانده‌اید، حتماً آن را بخوانید! واقعاً شگفت‌انگیزتر است! آیا می‌توانید تصور کنید که اگر اصلاً به دهه 80 اهمیت ندهید، این فیلم را تماشا کنید؟ تقریباً هیچ چیزی در _Ready Player One_ وجود ندارد که به نوعی به یک مرجع اشاره نکند و تقریباً همه‌ی آن‌ها به دهه 80 مربوط می‌شوند. من هر روز در برابر مرجع‌های دهه 80 عبادت می‌کنم و حتی برای من هم این فیلم فقط متوسط بود. می‌ترسم تصور کنم _Ready Player One_ برای کسی که واقعاً به اصالت اهمیت می‌دهد، چه حالتی دارد. راستش، بهتر از آنچه انتظار داشتم بود. کمپین تبلیغاتی این فیلم، احساس من را به شدت پایین آورده بود و وقتی فیلم را تمام کردم، متعجب شدم که از چندین نکته‌ی آن لذت بردم، اما _Ready Player One_ یک تمرین در نبود ظرافت است و واقعاً مرزهای تعلیق باور را امتحان می‌کند. نه به خاطر دنیای مجازی شگفت‌انگیز و بی‌پایانی که تقریباً هر خلق‌وخویی از آغاز فرهنگ پاپ در آن وجود دارد، بلکه به خاطر تعاملات شخصیت‌ها در دنیای "واقعی" آن‌ها. نمره نهایی: ★★½ - موارد زیادی وجود داشت که برای من جذاب بود، اما به عنوان یک کل چندان کار نمی‌کرد. وقتی شروع به تماشای این فیلم کردم، نمی‌دانستم واقعاً چه احساسی خواهم داشت. امیدوار بودم که از آن خوشم بیاید، اما مطمئن نبودم که واقعاً چه چیزی دریافت می‌کنم. قبلاً خیلی به استیون اسپیلبرگ علاقه‌مند بودم، اما در اواخر کارش، فیلم‌هایی ساخته که یا مورد علاقه‌ام نبودند یا به سادگی تحت تأثیر قرار نگرفتم. با این حال، همان‌طور که از نمره‌ام پیداست، این یکی را خیلی دوست داشتم. به عنوان یک علاقه‌مند کامپیوتر و طرفدار علم تخیلی، این فیلم قطعاً برای من جذاب بود. فیلم‌های دیگری فکر می‌کردم برای من مناسب هستند، اما به شدت از نویسندگان و کارگردانان نادان و ناتوان که سعی می‌کنند از موضوعاتی پول درآورند که هیچ چیز از آن نمی‌دانند، ناامید شدم. اسپیلبرگ در این مورد خوب عمل کرد و این فیلم را خراب نکرد. هسته‌ی این فیلم قطعاً شامل اکشن و جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری به همراه یک داستان نسبتاً آخرالزمانی است که همه چیز را به هم متصل می‌کند. داستان کار می‌کند اما واقعاً چیز خاصی نیست و برخی از عناصر، مانند مراکز وفاداری، واقعاً کمی احمقانه بودند. اما همان‌طور که نوشتم، کار می‌کند و مانع نمی‌شود، بنابراین این برای من کافی است. به عنوان یک نرد و گیگ کاملاً از ارجاعات فراوان به تاریخ و فرهنگ علمی تخیلی، فانتزی و بازی‌ها لذت بردم. برای من این‌ها بسیار جالب بودند. احتمالاً دوباره فیلم را تماشا می‌کنم فقط تا روی پس‌زمینه تمرکز کنم و ببینم چه چیزهایی می‌توانم شناسایی کنم. چیزهایی که در تماشای بار اول فیلم از دست دادم. جلوه‌های CGI و اکشن نیز واقعاً فوق‌العاده بودند. فیلم بلافاصله با یک مسابقه‌ی اتومبیل‌رانی عالی و کاملاً دیوانه‌وار آغاز می‌شود و از آنجا به خوبی ادامه می‌یابد. نبرد در قلعه‌ی دووم در انتها واقعاً حماسی است. تنها چیزی که باعث شد به این فکر کنم "چی بود؟" در انتها بود [اسپویل پیش رو] وقتی آقای سیرنتو بالاخره به ون های فایو های بالا می‌رسد و او فقط یخ می‌زند و با نگاهی احمقانه به وید نگاه می‌کند. این چه بود؟ فقط احمقانه به دلیلی بی‌دلیل. خوب، تعداد کمی فیلم وجود دارد که چیزی برای شکایت نداشته باشد. اما به طور کلی این فیلم برای من عالی بود. همچنین نمی‌توانم بگویم چقدر خوشحالم که بالاخره یک فیلم هالیوودی را تماشا کردم که نه یک بازسازی، نه دنباله، نه پیش‌درآمد و نه یک بهانه‌ی خسته‌کننده برای تکرار فیلمی که قبلاً ساخته شده است. "سفر وحشیانه‌ای در مسیر خاطرات... در یک دلاور" در سال 2045، مردم از واقعیت سخت خود فرار می‌کنند و وارد یک دنیای مجازی به نام OASIS می‌شوند. پس از مرگ خالق، او همه‌ی کاربران را به چالش می‌کشد تا به جستجوی یک تخم‌مرغ عید پاک بروند که کنترل OASIS را به آن‌ها می‌دهد. 'Ready Player One' فیلمی نیست که از یک کارگردان 71 ساله انتظار داشته باشید، اما اسپیلبرگ بار دیگر نشان می‌دهد که توانایی‌هایش چه گسترده است. این یک سفر فوق‌العاده سرگرم‌کننده است که بارها شما را به خنده خواهد انداخت ("این چاکی لعنتی است!"). در حالی که اسپیلبرگ به طور بی‌وقفه بین زندگی واقعی و واقعیت مجازی جابجا می‌شود، نسبت به احساسی عاطفی در فیلم دچار مشکل می‌شود. با این حال، بیشتر شخصیت‌ها سرگرم‌کننده هستند و داستان عاشقانه بین پارزیوال/وید و آرت‌امیس/سامانتا به آن عمق می‌بخشد. بن مندلسون به عنوان شرور دلپذیر است و مارک ریلنس بار دیگر عالی است. بزرگ‌ترین لذت البته نوستالژی است. شما فقط با شمارش ارجاعات فرهنگ پاپ، از آن لذت خواهید برد (به‌خصوص انگشت شست‌های Iron Giant و The Shining که از موارد مورد علاقه من هستند). فیلم شامل یک موسیقی متن فوق‌العاده از دهه 80 است و آلن سیلورستری با یک موسیقی زیبا آن را تکمیل می‌کند. Ready Player One یک ضیافت بصری است. آن را در بزرگ‌ترین صفحه‌ای که می‌توانید پیدا کنید، تماشا کنید. به ویژه در طول مسابقه، شما شگفت‌زده خواهید شد. ### شکست در تقسیم‌ها از یک طرف، این فیلم یک ترکیب از فرهنگ پاپ دهه 1980 و سای‌فای است. از طرف دیگر، این یک ماجراجویی جوانی با فرمول 100% درست و آزمایش‌شده دیوید و جالیوت است. فیلم‌هایی وجود دارند که می‌توانند توسط جوانان، بزرگ‌ترها و سالمندان لذت برده شوند؛ برخی حتی این کار را به راحتی انجام می‌دهند. این فیلم سعی دارد به دو گروه هدف خدمت کند و شکست می‌خورد. ساختار آن بیش از حد دست‌ساز و واضح است تا لذت‌بخش باشد. تمام آتش‌بازی‌های CGI، نشانه‌های چندرسانه‌ای و شوخی‌های داخلی نمی‌توانند به عیب اصلی آن کمک کنند: این فیلم خسته‌کننده است. این همان داستان خسته‌کننده‌ی قهرمان جوان است که هزاران بار بازسازی شده و اغلب بهتر. شاید بچه‌های کوچکتر از آن لذت ببرند. اما این روزها حتی نوجوانان نیز نسبت به رسانه آگاهی دارند و الگوها را خواهند دید. متاسفم. من آماده بودم که این فیلم را دوست داشته باشم. پس من این فیلم را دوست داشتم، اکشن بسیار زیادی داشت و طراحی جالبی داشت. اکنون باید بپذیرم که بیشتر بخش‌های کتاب درباره‌ی حل معماها بود و این ممکن بود جالب باشد، اما ممکن است فیلم را خسته‌کننده‌تر کند. اکشن خانواده‌ام را سرگرم کرد. و تخم‌مرغ‌های عید پاک و موسیقی برای من جذاب بود. صبر کنید، هنوز این را بررسی نکردم؟ چطور فراموش کردم؟ آنچه که در اینجا داریم، نوستالژی صادقانه است، نه بازسازی‌های تحمیلی که امروز در هالیوود می‌بینیم. این فیلم به یک برند آشنا تکیه نمی‌کند تا بلیت‌ها را بفروشد، بلکه واقعاً بر اساس نوستالژی داستانی سرگرم‌کننده، پویا و جالب را روایت می‌کند که شامل تمام خلق‌های شگفت‌انگیزی است که زمانی دوست داشتیم، وقتی که هالیوود هنوز خلق‌های شگفت‌انگیز می‌ساخت. و به همین دلیل، شما کاملاً راضی خواهید بود. **Ready Player One اوج فیلم‌های ویدیو گیمی با ارزش تکرار بسیار بالا است!** Ready Player One اسپیلبرگ را درست در نقطه‌ی شیرینش قرار می‌دهد، با یک ماجراجویی نوستالژیک که به طرفداران فیلم، بچه‌های دهه 80 و علاقه‌مندان به بازی‌ها ادای احترام می‌کند. این فیلم پر از تخم‌مرغ‌های عید پاک به تمام انواع فرهنگ پاپ است و هر لحظه یک شکارچی سرگرم‌کننده برای دیدن این که چه مقدار را شناسایی می‌کنید، می‌سازد. تای شرایدن و الیویا کک در نقش‌های اصلی خود فوق‌العاده بودند و بن مندلسون به عنوان شرور کلاسیک به شدت در تعقیب بود. Ready Player One مانند یک کلاسیک آشنا به نظر می‌رسید، حتی در اولین تماشا. حتی با یک طرح منحصر به فرد و یک داستان تازه، تمام ارجاعات به مجموعه‌های نمادین، چه جدید و چه قدیمی، حس نوستالژیکی به فیلم می‌بخشند که من را به یاد خاطرات خوب و لذت‌های دوران کودکی می‌اندازد. اسپیلبرگ حس کودکانه‌ای از معصومیت، شگفتی و شگفتی ایجاد می‌کند، در حالی که همزمان ماجراجویی و خطر ایجاد می‌کند. با اینکه این فیلم امتیاز بالایی دارد، اما هنوز هم کم ارزش‌گذاری شده است! یکی از سرگرم‌کننده‌ترین و دلگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های ماجراجویی‌ای که دیده‌ام و یکی از جذاب‌ترین و هیجان‌انگیزترین فیلم‌های اسپیلبرگ است. مرا وقتی فیلمنامه تمام شد، صدا بزنید.