فیلم The Favourite 2018

فیلم "عزیز" (The Favourite) قطعاً بیش از حد مورد تحسین قرار گرفته است، اما از اول تا آخر بسیار جذاب و دلنشین است. این اثر شاید بهترین کمدی یورگوس لانتیموس نباشد، اما از نظر فنی بسیار قوی و بازیگران آن فوق‌العاده هستند. این فیلم یکی از پرمخاطب‌ترین آثار سال گذشته بود که موفق به دریافت چندین نامزدی در جوایز مختلف شد و تعدادی از آن‌ها را...

فیلم "عزیز" (The Favourite) قطعاً بیش از حد مورد تحسین قرار گرفته است، اما از اول تا آخر بسیار جذاب و دلنشین است. این اثر شاید بهترین کمدی یورگوس لانتیموس نباشد، اما از نظر فنی بسیار قوی و بازیگران آن فوق‌العاده هستند. این فیلم یکی از پرمخاطب‌ترین آثار سال گذشته بود که موفق به دریافت چندین نامزدی در جوایز مختلف شد و تعدادی از آن‌ها را نیز به خود اختصاص داد (دومین فیلم پرجایزه در سال 2018، پس از "رما"). به عنوان یک طرفدار سبک یورگوس لانتیموس، از موفقیت او بسیار خوشحالم و بیشتر از همیشه مشتاق بودم تا این فیلم را ببینم. این فیلم نمونه‌ای از سنت جوایز اسکار است که مخاطبان معمولاً تلاش می‌کنند تا تمام نامزدهای بهترین فیلم را قبل از شب بزرگ تماشا کنند. همیشه یک فیلم وجود دارد که باعث تعجب می‌شود که چرا این‌قدر مورد تحسین قرار گرفته است. چرا منتقدان در سرتاسر جهان از آن لذت می‌برند، در حالی که مخاطبان آن را فقط یک تجربه "خوب" در سینما می‌پندارند، در حالی که داستانی طولانی، عجیب و شاید حتی کسل‌کننده (برای برخی) دارد؟ اول از همه، این فیلم از نظر فنی یک شاهکار است. تمام جنبه‌های فنی آن شایسته تقدیر است. طراحی تولید و صحنه‌ها فوق‌العاده زیبا هستند. موسیقی نیز برای یک فیلم تاریخی مانند این غیرمعمول است، اما به طرز عجیبی خوب عمل می‌کند و به تنش میان سه شخصیت اصلی کمک می‌کند و داستان را با احساسی دائماً مشهود و خطرناک پیش می‌برد. حتی عکاسی و بازی با نور شمع صحنه‌های جذابی را به وجود می‌آورد. اما، و آماده باشید که شگفت‌زده شوید، طراحی لباس تمام توجه‌ها را به خود جلب می‌کند. این نظر از فردی است که هیچ علاقه‌ای به این موضوع خاص ندارد و به ندرت درباره آن صحبت می‌کند، بنابراین خودم هم از این موضوع شگفت‌زده هستم. این به دلیل زیبایی یا مناسب بودن لباس‌ها برای دوره تاریخی نیست. تقریباً هر فیلمی که به این دوره‌ها می‌پردازد، طراحی لباس خوبی دارد، اما تنها تعداد کمی می‌توانند از طریق آن داستان شخصیت‌ها را روایت کنند. حتی کمتر کسی می‌تواند تمام فیلمنامه را مانند این فیلم که به خاطر جوایز اسکار ساخته شده، به تصویر بکشد. شخصیت‌های اصلی ما سفرهای متمایزی دارند، اما انتهای آن‌ها شباهت‌هایی دارد. یکی از راه‌های درک داستان، از طریق آنچه که شخصیت‌ها می‌پوشند، است که به طرز بی‌نقصی نمایانگر سفر هر شخصیت برای رسیدن به جایی است که در نهایت به آن می‌رسند. این لایه‌های داستان‌گویی فیلم را جذاب نگه می‌دارد، اما روش‌های غیرمعمول لانتیموس به همراه فیلمنامه مک‌نامارا و دیویس ممکن است برخی از مخاطبان را ناراضی کند. فیلم "عزیز" فیلمی است که مخاطبان در مورد اینکه چرا منتقدان از آن لذت می‌برند، دچار سردرگمی می‌شوند. واقعاً هیچ رازی وجود ندارد. مخاطبان به جنبه‌های فنی فیلم‌ها اهمیتی نمی‌دهند. آن‌ها واقعاً به طراحی لباس، عکاسی، موسیقی یا نحوه نگارش فیلمنامه اهمیت نمی‌دهند. آن‌ها می‌خواهند سرگرم شوند و در سینما وقت خوبی بگذرانند، بنابراین اگر مردم با یکی از پرتحسین‌ترین فیلم‌های 2018 کمی ناامید شوند، این را قابل درک می‌دانم. لانتیموس داستان‌های فرمولی ارائه نمی‌دهد و قطعاً آن‌ها را به روش عادی فیلم‌برداری نمی‌کند، بنابراین من به شدت باور دارم که عموم مردم واقعاً از این فیلم لذت نخواهند برد. سبک منحصر به فرد او لحنی، سرعت و تکنیک‌های فیلم‌برداری بسیار متفاوتی را به ارمغان می‌آورد که مردم به تجربه آن عادت ندارند. خوشبختانه، این فیلم بیشتر از ویژگی‌های فنی دارای جذابیت‌های دیگری نیز هست. سه اجرای فوق‌العاده و قدرتمند از اولیویا کولمن، اما استون و ریچل وایز، کل داستان را به بندر امن می‌برند. این سه بازیگر شایسته هر نامزدی هستند که تا به حال دریافت کرده‌اند. کولمن نمایش خنده‌دار و عاطفی فوق‌العاده‌ای را به عنوان آن انجام می‌دهد. ملکه‌ای بسیار شکننده با گذشته‌ای شوکه‌کننده و آسیب‌دیده که عشق و محبتش بین ابیگیل و سارا در حال جنگ است. بیشتر خنده‌های این فیلم از آن و رفتارهای بچگانه‌اش نسبت به خدمتکارانش ناشی می‌شود. کولمن تمام وجودش را به این نقش می‌دهد و به کارنامه درخشانش یک اجرای فوق‌العاده دیگر اضافه می‌کند. وایز بی‌نقص است. سفر سارا تقریباً در تمام جنبه‌ها مخالف ابیگیل است و ریچل به طرز قابل توجهی تیز است. او واقعاً لحظه درخشانی مانند استون یا کولمن ندارد، اما نمایش او همواره قوی و مستمر است. با این حال، این اما استون است که با دامنه‌ای غیرقابل تصور از احساسات و ابرازها می‌درخشد. اجرای او در "لا لا لند" عالی است، اما در نقش ابیگیل فوق‌العاده است! او تغییر شخصیت خود را با یک انتقال بی‌نقص در بازیگری‌اش انجام می‌دهد و تنها دلیلی که شاید او برنده اسکار نشود، به خاطر کمپینی است که از رجینا کینگ حمایت می‌کند. ابیگیل شخصیتی است که داستان را جلو می‌برد و سعی دارد جایگاه سارا را نزد ملکه بدزدد. حرکات هوشمندانه و manipulative او بسیار جذاب است، همان‌طور که اراده‌اش برای به دست آوردن عشق آن. یورگوس لانتیموس بر هنر خود تسلط دارد و سبک عجیب و منحصر به فرد او قطعاً فیلم‌های حتی بحث‌برانگیزتر و گیج‌کننده‌تری را در آینده به ارمغان خواهد آورد. از زوایای دوربین تا روش‌های داستان‌گویی‌اش، او کارگردانی-نویسنده-تهیه‌کننده‌ای است که به وضوح استعدادش را نشان می‌دهد! از نظر فنی، "عزیز" بی‌شک یکی از بهترین فیلم‌های سال گذشته است. طراحی تولید و صحنه‌های شگفت‌انگیز به همراه موسیقی جذاب قطعاً کیفیت فیلم را بالا می‌برد، اما طراحی لباس داستانی کامل را از طریق آنچه که شخصیت‌ها در طول فیلم می‌پوشند، روایت می‌کند. فیلمنامه به طرز قابل توجهی نوشته شده و شامل دیالوگ‌های پیچیده و چندین پیچ و تاب است که شخصیت‌ها را در سفرهای پرحادثه‌ای پیش می‌برد. اولیویا کولمن و ریچل وایز اجراهای جذابی را ارائه می‌دهند، اما اما استون در سطح دیگری است. دامنه او حیرت‌انگیز است و او مسئولیت بزرگی را بر عهده دارد زیرا شخصیتش داستان را تغییر می‌دهد. با این حال، فیلم کمی بیش از حد طولانی به نظر می‌رسد و در انتقال از عمل دوم به عمل سوم، سطح علاقه داستان کاهش می‌یابد. به طور کلی، اگر شما فقط یک مخاطب عادی هستید که به سینما می‌رود تا پاپ‌کورن بخورد و سرگرم شود، "عزیز" شما را به طور کامل سیر نخواهد کرد؛ اما اگر فیلم‌ها را با نگاه عمیق‌تری تماشا کنید، به اندازه من در انتهای فیلم شگفت‌زده خواهید شد.