فیلم Crossing 2024

عمل مژیا عربولی در این درام تأثیرگذار کاملاً قابل‌قبول است. او نقش "لیا"، معلم بازنشسته‌ای را بازی می‌کند که مصمم است تا خواهرزاده‌اش را پیدا کند، حالا که خواهرش به تازگی درگذشته است. او در گرجستان زندگی می‌کند، اهل نوشیدنی است و معتقد است که "تکلا" به ترکیه همسایه فرار کرده و در آنجا زندگی آزادانه‌تری دارد. "لیا" هیچ کلمه‌ای به ترکی نمی‌داند، بنابراین با...

عمل مژیا عربولی در این درام تأثیرگذار کاملاً قابل‌قبول است. او نقش "لیا"، معلم بازنشسته‌ای را بازی می‌کند که مصمم است تا خواهرزاده‌اش را پیدا کند، حالا که خواهرش به تازگی درگذشته است. او در گرجستان زندگی می‌کند، اهل نوشیدنی است و معتقد است که "تکلا" به ترکیه همسایه فرار کرده و در آنجا زندگی آزادانه‌تری دارد. "لیا" هیچ کلمه‌ای به ترکی نمی‌داند، بنابراین با "آچی" (لوکاس کانکاوا) که یک جوان محلی است به عنوان راهنما و مترجم همراه می‌شود. طرف تاریک استانبول برای هر دوی آنها جذاب است، اما شانس پیدا کردن یک نفر در شهری با میلیون‌ها نفر چقدر است؟ خوشبختانه، جوان یک شب نمی‌تواند بخوابد و به گشت‌وگذار می‌رود. او دوستان جدیدی پیدا می‌کند و این دوستان آن‌ها را به وکیل تازه‌کار "اوریم" (دنیز دومازلی) می‌رسانند که قول می‌دهد به آن‌ها کمک کند... آثار لوان آکین به راحتی می‌توانست داستان را به صورت A+B=C پیش ببرد، اما او این کار را نمی‌کند. فیلم بیشتر به جستجوی "لیا" برای یافتن خود و دوباره شعله‌ور کردن حس هدفش می‌پردازد و مسائلی را به تصویر می‌کشد که خانواده‌ها را از هم دور می‌کند و همه را از محبت و درک محروم می‌سازد. عربولی این نقش را با صداقت ایفا می‌کند و این واقعاً مؤثر است. شیمی تقریبا مادرانه‌ای بین او و "آچی" جوان وجود دارد و در حین جستجو، ما شهری را می‌بینیم که واقعاً ترکیبی از تقریباً هر جنبه‌ای از بشریت است - برخی دوستانه و برخی کمتر. من این فیلم را بسیار مؤثر درباره زندگی و اجازه دادن به زندگی دیگران در شهری که فقر و ثروت در کنار هم وجود دارد و جایی که به نظر می‌رسد درجه‌ای از تحمل و تا حدی سخاوت روح حاکم است، یافتم. این فیلم امیدوارکننده است اما غیرواقعی نیست و نشان می‌دهد که هنوز زندگی در این زن سالخورده وجود دارد! _Crossing_ فیلمی صیقل‌زده نیست و هرگز نباید این‌گونه باشد. این اثر زیبا ظاهراً داستان یتیمان، افراد ترنس و فاحشه‌ها را روایت می‌کند. اما در واقع این فیلم درباره دو روح گمشده است که به دنبال خود می‌گردند. دست مریزاد به لوان آکین برای قرار دادن چنین زیرمتن غنی درون یک فیلمنامه با موضوعات معاصر و انجام این کار به‌خوبی. من به این فیلم نمره 9 می‌دهم، نه فقط به خاطر داستان، بلکه به خاطر کار فوق‌العاده مژیا عربولی و لوکاس کانکاوا که در تقریباً هر صحنه‌ای به سطح او رسید.