فیلم Last Days in the Desert 2015

آخرین روزها در بیابان، به گفته IMDb، "فصل خیالی از چهل روز روزه‌داری و دعا کردن عیسی در بیابان" است. نویسنده و کارگردان، رودریگو گارسیا، به وضوح تخیل بسیار فعالی دارد – یا شاید هم نه چندان فعال، بسته به اینکه چطور به آن نگاه کنیم؛ از یک سو، عیسی با لهجه بریتانیایی صحبت می‌کند، اما از سوی دیگر، آیا او همیشه این‌گونه نیست؟ ایوان مک‌گرگور...

آخرین روزها در بیابان، به گفته IMDb، "فصل خیالی از چهل روز روزه‌داری و دعا کردن عیسی در بیابان" است. نویسنده و کارگردان، رودریگو گارسیا، به وضوح تخیل بسیار فعالی دارد – یا شاید هم نه چندان فعال، بسته به اینکه چطور به آن نگاه کنیم؛ از یک سو، عیسی با لهجه بریتانیایی صحبت می‌کند، اما از سوی دیگر، آیا او همیشه این‌گونه نیست؟ ایوان مک‌گرگور در دو نقش "مرد مقدس" یشوع (عیسی) و "شیطان" (یعنی، شیطان) بازی می‌کند. این جنبه، جالب‌ترین بخش یک فیلم به‌طور کلی نه‌چندان جالب است. چرا شیطان به شکل عیسی درآمده است؟ شاید سوال بهتر این باشد که چرا به او این شکل داده شده است؟ به نظر نمی‌رسد که شیطان به عمد شبیه به عیسی باشد تا او را مسخره کند – هرچند که به‌طور قطع او حس شوخ‌طبعی بهتری نسبت به عیسی دارد، که بیشتر به سمت شوخی‌های سطحی گرایش دارد. با توجه به اینکه هیچ‌یک از آن‌ها به شباهتشان اشاره نمی‌کند. علاوه بر این، این شیطان از خدا متنفر است اما از عیسی متنفر نیست – هرچند که چطور می‌تواند بین پدر و پسر تمایز قائل شود، تنها با یک مورد بزرگ از عدم هم‌خوانی شناختی قابل توضیح است. از سوی دیگر، خود عیسی در دانش اسطوره‌شناسی‌اش چندان قوی نیست؛ برای مثال از شیطان می‌پرسد که بودن در حضور خدا چه احساسی دارد. او می‌تواند همین را از خود بپرسد، با توجه به جایگاهش به عنوان لوگوس ابدی و پیشین، یا شخص دوم تثلیث مقدس، حالتی که عیسی، حداقل بر اساس انجیل یوحنا، از آن آگاه بود. اما، چه کسی می‌داند؟ شاید این مسیح خاص اصلاً تثلیثی نباشد – و وقتی به عیسی می‌گوید "در پایان به تو خواهم آمد. و اگر نشانه‌ای به من بدهی، به تو کمک می‌کنم و می‌توانی بمانی"، به نظر می‌رسد واقعاً نگران است (یا شاید این فقط ارجاعی به "آخرین وسوسه عیسی" است). به‌طور کلی، به نظر می‌رسد که کل هدف این فیلم همان چیزی است که متیو مودین در "کتاب فول متال جکت" به آن "موضوع یونگی" گفت، اما به سطوح الهی ارتقا یافته است؛ به عبارت دیگر، اینکه خدا و شیطان فقط دو روی یک سکه هستند، یا همان روی دو سکه، یا چیزی شبیه به این. هر چه که باشد، چندان اصیل نیست (در واقع، همه چیز به شدت یادآور سریال تلویزیونی لوکیفر است، هرچند که باید گفت این فیلم یک سال قبل منتشر شد) اما حداقل یک نقطه‌ای دارد (حتی اگر فقط بهانه‌ای باشد برای دادن نقشی پرمحتوا به مک‌گرگور در مقایسه با نقش بی‌اهمیت پسر خدا)، بر خلاف بقیه فیلم که مانند یک تمثیل بدون هیچ درس قابل شناسایی به نظر می‌رسد.