فیلم The Brides of Dracula 1960

فقط در این صورت است که این بندگی جهنمی از دنیا برداشته خواهد شد. فیلم «عروس‌های دراکولا» به کارگردانی ترنس فیشر و به‌صورت مشترک نوشته پیتر برایان، ادوارد پرسی، جیمی سنگستر و آنتونی هینز است. بازیگران اصلی آن پیتر کشنگ، مارتیتا هانت، ایوان مونلر و دیوید پیل هستند. موسیقی اثر مالکام ویلیامسون و فیلمبرداری توسط جک آشر انجام شده است. «ترانسلوینیا، سرزمین جنگل‌های تاریک، کوه‌های ترسناک و...

فقط در این صورت است که این بندگی جهنمی از دنیا برداشته خواهد شد. فیلم «عروس‌های دراکولا» به کارگردانی ترنس فیشر و به‌صورت مشترک نوشته پیتر برایان، ادوارد پرسی، جیمی سنگستر و آنتونی هینز است. بازیگران اصلی آن پیتر کشنگ، مارتیتا هانت، ایوان مونلر و دیوید پیل هستند. موسیقی اثر مالکام ویلیامسون و فیلمبرداری توسط جک آشر انجام شده است. «ترانسلوینیا، سرزمین جنگل‌های تاریک، کوه‌های ترسناک و دریاچه‌های سیاه و ناشناخته، هنوز هم خانه جادو و شیطان‌پرستی است در حالی که قرن نوزدهم به پایان می‌رسد. کنت دراکولا، پادشاه تمام خون‌آشام‌ها مرده است، اما پیروان او به حیات خود ادامه می‌دهند تا فرقه‌اش را گسترش دهند و دنیا را فاسد کنند.» فیلم‌های «نفرین فرانکنشتاین» و «دراکولا» موفقیت‌های فوق‌العاده‌ای برای شرکت تولید فیلم همر در سال‌های 1957 و 1958 به ارمغان آوردند و این موفقیت‌ها باعث تحول در وضعیت صنعت فیلم‌سازی بریتانیا و شناخته شدن ژانر وحشت بریتانیایی شد. «عروس‌های دراکولا» اولین دنباله از مجموع 8 دنباله‌ای است که برای «دراکولا» ساخته شد. اما قبل از اینکه این فیلم بتواند شکوفا شود، باید بر یک مانع بزرگ غلبه می‌کرد. کریستوفر لی، که در فیلم اول به‌عنوان کنت خون‌آشام تأثیرگذار بود، قرار نبود بازگردد. گفته می‌شود که ترکیبی از دو دلیل مانع بازگشت لی شد: اول اینکه او نگران نوع‌پوشانی بود و می‌خواست ابتدا برخی نقش‌های دیگر را به‌دست آورد و دوم اینکه همر نمی‌خواست برای خدمات او که حالا یک بازیگر معروف شده بود، هزینه زیادی بپردازد. آیا غیبت لی احساس می‌شود؟ بله، احساس می‌شود. اگرچه با نوشتن دقیق و داستانی محکم - که سازندگان توانسته‌اند عدم حضور شخصیت دراکولا را در فیلم مدیریت کنند - اما عملکرد دیوید پیل به‌عنوان بارون ماینستر کمی ضعیف است. این جای تأسف دارد زیرا همه چیز دیگر در اطرافش به طرز شگفت‌انگیزی باشکوه است. یک کمی جزییات غیرواقعی وجود دارد و یک حفره منطقی به اندازه یک تابوت وجود دارد که شامل زنجیر شدن بارون از مچ پا است (اوه، او نمی‌تواند به خفاش تبدیل شود؟!)، اما بله، این یک تولید برتر است که با جو گوتیک پر می‌زند و شامل صحنه‌های عالی و به‌یادماندنی است. کارگردانی فیشر با شات‌های کلاسیک و فیلمبرداری تکنیکالر آشر به طرز لذیذی مزین است و این یکی از بهترین فیلم‌های خون‌آشامی همر است. کشنگ دوباره ستاره است و ما به طرز وسوسه‌انگیزی منتظر ظهور ون هلسینگ، قاتل خون‌آشام‌ها هستیم. وقتی که در کودکی فیلم‌های همر را تماشا می‌کردیم، همیشه با حضور کشنگ احساس امنیت می‌کردیم، این بازیگر دارای کلاس و جذابیتی بود که ما را در زمان وحشت احساس راحتی می‌کرد! هانت هم در نقش بارونس ماینستر در عین حال عصبی و سلطنتی است، مونلر زیباست و طعم قاره‌ای به داستان اضافه می‌کند و فردا جکسون واقعاً ترسناک است! اگر نبود رویکرد زودگذر و زنانه پیل به شرارت، بازیگری به خوبی در کل فیلم انجام شده بود. طراحی تولید برنارد رابینسون یکی از بهترین‌های همر است (قلعه ماینستر، مسافرخانه گوزن در حال دویدن، آسیاب بادی) و موسیقی ویلیامسون به نوبه خود تهدیدآمیز و تأثیرگذار است. از عناوین آغازین خونین قرمز چشم‌نواز، تا پایانی شگفت‌انگیز و مبتکرانه (شات نهایی واقعاً جذاب است)، «عروس‌های دراکولا» یک فیلم ترسناک لذت‌بخش همر است که به شدت با فیلم اول برابر است. 8/10 فیلمی سرگرم‌کننده اما استاندارد از همر که تصاویری خوب و بازیگری قابل قبول دارد، اما کاملاً به یادماندنی نیست. پیتر کشنگ دوباره در نقش ون هلسینگ خوب است اما «دراکولا» (بارون ماینستر که دیوید پیل آن را بازی کرده) چندان ترسناک نیست و دختر این بار (ایوان مونلر) زیبا اما بی‌خبر است. **3.5/5** _**در واقع «عروس‌های بارون ماینستر»**_ یک معلم زیبا از فرانسه (ایوان مونلر) برای یک موقعیت در یک مدرسه به ترانسلوینیا سفر می‌کند، اما مجبور می‌شود شبی را در عمارت بزرگ بارونس ماینستر (مارتیتا هانت) سپری کند، جایی که با پسر زیبا و خوش‌تیپ بارونس، که به طرز عجیبی در یک قسمت از Manor زندانی است، ملاقات می‌کند (دیوید پیل). وقتی خون‌آشامی بروز می‌کند، دکتر ون هلسینگ مهارت‌های خود را برای نجات محلی‌ها ارائه می‌دهد (پیتر کشنگ). «عروس‌های دراکولا» (1960) دنباله‌ای بر «وحشت دراکولا» (1958) از همر است. در ابتدا قرار بود نام آن «پیروان دراکولا» باشد چرا که دراکولا در داستان واقعاً ظاهر نمی‌شود. در عوض، بارون ماینستر با بازی دیوید پیل به تصویر کشیده می‌شود که کار خوبی انجام می‌دهد، اما او بسیار متفاوت از کریستوفر لی است و بیشتر شبیه به برداشت فرانک لنگلا از دراکولا در فیلم 1979 خود است. چیدمان داستان مشابه اکثر داستان‌های دراکولا است: افراد مرفه از اروپا به ترانسلوینیا سفر می‌کنند و شب را در یک قلعه شیطانی سپری می‌کنند که در آن وحشت خون‌آشامی آغاز می‌شود. همانند همیشه با همر، جو گوتیک، رنگ‌ها شاداب و زنان زیبا هستند (به‌خصوص ایوان مونلر). مادر شخصیت جالب و زنی formidable است؛ دلایل او برای انجام کارهایی که می‌کند قابل فهم است. برای علاقه‌مندان، نه فیلم با تم دراکولا که همر ساخته است عبارتند از: «وحشت دراکولا» (1958)، «عروس‌های دراکولا» (1960)، «دراکولا: شاهزاده تاریکی» (1966)، «دراکولا از قبر برخاسته است» (1968)، «طعم خون دراکولا» (1970)، «زخم‌های دراکولا» (1970)، «دراکولا A.D. 1972» (1972)، «آیین‌های شیطانی دراکولا» (1973) و «افسانه هفت خون‌آشام طلایی». کریستوفر لی در هر کدام از این فیلم‌ها جز «عروس‌های دراکولا» و «افسانه هفت خون‌آشام طلایی» دراکولا را بازی می‌کند. در همین حال، پیتر کشنگ در پنج تا از این فیلم‌ها نقش ون هلسینگ را بازی می‌کند (اگرچه همیشه همان ون هلسینگ نیست، زیرا دو قسمت از داستان در دوران معاصر اتفاق می‌افتد). این فیلم 85 دقیقه طول می‌کشد و در استودیو بری در غرب لندن (داخلی) و در پارک بلک و اوکلی کورت (خارجی) فیلمبرداری شده است. نمره: B