فیلم The Missouri Breaks 1976

**براندو نقش یک تک تیرانداز بی‌باک را ایفا می‌کند** یک دامدار ثروتمند و بزرگ (جان مک‌لیام) در اواخر دهه ۱۸۰۰ در مونتانا، یک قاتل تک‌تیرانداز عجیب‌وغریب (مارلون براندو) را استخدام می‌کند تا با یک باند دزد که به رهبری جک نیکلسون فعالیت می‌کند و به شدت سود او را کاهش می‌دهند، مقابله کند. فیلم "The Missouri Breaks" به کارگردانی آرتور پن و با بازی براندو و نیکلسون...

**براندو نقش یک تک تیرانداز بی‌باک را ایفا می‌کند** یک دامدار ثروتمند و بزرگ (جان مک‌لیام) در اواخر دهه ۱۸۰۰ در مونتانا، یک قاتل تک‌تیرانداز عجیب‌وغریب (مارلون براندو) را استخدام می‌کند تا با یک باند دزد که به رهبری جک نیکلسون فعالیت می‌کند و به شدت سود او را کاهش می‌دهند، مقابله کند. فیلم "The Missouri Breaks" به کارگردانی آرتور پن و با بازی براندو و نیکلسون در زمان اکران خود در سال ۱۹۷۶ شکست خورد. لئونارد مالتین در راهنمای فیلم خود، آن را "بمب" می‌نامد. سوال این است که آیا این فیلم واقعاً یک شکست محسوب می‌شود که ارزش وقت شما را ندارد یا خیر؟ بیایید بررسی کنیم که آیا شخصیت‌هایی برای همدلی وجود دارند یا نه. جان مک‌لیام به عنوان دامدار ثروتمند، براکستون، بسیار غیرقابل‌تحمل است. "خانواده" او به‌کلی مختل است: همسرش سال‌ها پیش او را ترک کرده و فیلم به دلیلی برای این کار اشاره دارد؛ دخترش، که توسط کاتلین لوید بازی می‌شود، به شدت دچار اختلالات روانی و تشنه محبت است و در اولین فرصت به رختخواب با سرکرده باندی که از پدرش دزدی می‌کند، می‌پرد. جک نیکلسون در نقش تام لوگن به شکلی قابل‌تحمل و واقعی به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که او و باندش دزدان پست هستند. اینکه براکستون غیرقابل‌تحمل است، اهمیتی ندارد. او قطعاً شایسته دزدی نیست، زیرا سال‌ها تلاش کرده تا مزرعه‌اش را بسازد. این ما را به شخصیت براندو، لی کلایتون، یک قاتل تک‌تیرانداز ایرلندی می‌رساند که به شدت دیوانه است. این شخصیت، به حداقل، جالب توجه است. او کاملاً بی‌باک، عجیب و intimidating است. با وجود Weirdness کلایتون، من واقعاً در داستان برای او دعا می‌کردم. می‌خواستم او دزدان جنایتکار را نابود کند. آنها خودشان انتخاب کرده‌اند که خارج از قانون زندگی کنند و بنابراین باید نتیجه اعمالشان را بپذیرند. زندگی در مرز غربی به اندازه کافی دشوار بود بدون اینکه با دزدان مواجه شویم که چیزی برای هیچ می‌خواهند. یکی از دزدان در داستان فرصتی به دست می‌آورد؛ بیایید فرض کنیم او از تجربیات بدش درسی گرفته و به زندگی‌ای صادقانه و مولد ادامه می‌دهد. یک صحنه فوق‌العاده زمانی است که کلایتون به مزرعه لوگن، که در واقع یک ایستگاه تعویض است، می‌رود. او به وضوح نشان می‌دهد که می‌داند لوگن یکی از دزدان است و به طرز ناخوشایندی او را تهدید می‌کند. یک صحنه عجیب از حمام حبابی وجود دارد که در آن شخصیت براندو، کلایتون، با سلاح تهدید می‌شود. واکنش اولیه او به‌طور معمول بی‌باک و عجیب است، اما سپس به طرز عجیبی سر و بدنش را به سمتی می‌چرخاند، گویی که می‌خواهد تسلیم شود. در ابتدا این برای من معنی نداشت، اما بعد متوجه شدم که با وجود رفتار شاد و دیوانه‌وارش، مهارت‌های عالی و نبوغ مشهود، کلایتون یک طردشده تنها و بدبخت است. او به نوعی از مرد می‌خواست تا او را از زجرش نجات دهد. "Missouri Breaks" شامل تضادها و نکات تفکری جالبی است. به عنوان مثال، صحنه‌ای وجود دارد که در آن یک مادیان معصوم در دنیای هولناک ساخته شده توسط انسان گیر کرده و در حال مرگ است، اما در نهایت به دلیل مهربانی یک مرد، که خود نیز یک جنایتکار است، نجات می‌یابد. یک سوال معماگونه این است که چرا کلایتون بر ادامه کارش (کشتن هر یک از اعضای باند جنایتکار) اصرار دارد، حتی پس از اینکه براکستون می‌گوید که هیچ پولی به او پرداخت نخواهد کرد؟ کلایتون اشاره می‌کند که به پول اهمیت نمی‌دهد. پس انگیزه‌های او چیست؟ هیجان ساده کشتن؟ یا او فکر می‌کند که یک نوع نماینده راستین است که عدالت جهانی را اجرا می‌کند؟ این فیلم حال و هوای مدرنی دارد و بنابراین به خوبی پیر شده است، نشان می‌دهد که ۱۵ سال جلوتر از زمان خود بوده است (برعکس، بسیاری از وسترن‌ها، مانند "The Searchers" و "The Man Who Shot Liberty Valance"، بسیار قدیمی به نظر می‌رسند). اما باید تأکید کنم که این یک فیلم اکشن نیست و سبک ویرایش سریع بسیاری از فیلم‌های مدرن را ندارد. "Missouri Breaks" از نظر سبک و سرعت مشابه فیلم تحسین‌شده کلینت ایستوود "Unforgiven" (۱۹۹۲) است. مکان‌ها فوق‌العاده هستند؛ فیلم در منطقه بیلینگز/رد لاج مونتانا که واقعاً خیره‌کننده است، فیلم‌برداری شده است. مارلون براندو در طول حرفه‌اش در سه وسترن دیگر نیز بازی کرده است: "Viva Zapata!" در سال ۱۹۵۲، "One-Eyed Jacks" در سال ۱۹۶۱ که پروتوتایپ وسترن‌های ماکارونی سرجیو لئونه بود (هرچند از نظر داستانی بسیار جذاب‌تر) و "The Appaloosa" کمتر تأثیرگذار از سال ۱۹۶۶. کلام پایانی: "The Missouri Breaks" یک وسترن خوب با کارگردانی، فیلم‌برداری، بازیگران، مکان‌ها، لباس‌ها، دکورها و واقع‌گرایی بی‌نظیر است و شاید از همه مهم‌تر، پس از تماشای آن بیننده را به تفکر وا می‌دارد. حضور غول‌های بازیگری مانند براندو و نیکلسون این فیلم را به عظمت می‌رساند. این فیلم ارزش تماشا دوباره را دارد؛ هر بار که آن را می‌بینم، مجذوب آن می‌شوم و بیشتر از آن بهره می‌برم. این نشانه‌ای از یک فیلم بزرگ (یا حداقل عمیق) است. نظرات قطبی درباره آن نیز نشان می‌دهد که این فیلم یا مورد علاقه است یا مورد تنفر. در مورد پایان فیلم، به نظر می‌رسد تنها راه ممکن این است که یک مرد نجات پیدا کند و دیگری سرانجام از زندانش آزاد شود یا به مجازاتش برسد، هر کدام که ترجیح می‌دهید. مدت زمان فیلم ۲ ساعت و ۶ دقیقه است. نمره: A-