فیلم Frankenstein 1931

فیلم «فرانکنشتاین»، که عمدتاً درباره نحوه برخورد دکتر هنری فرانکنشتاین با عواقب زنده شدن موجودش است، تقریباً نود سال پس از انتشارش همچنان جذاب و تاثیرگذار است. شخصیت موجود (هیولا) بدون هیچ دیالوگی بسیار جذاب است. کارگردانان و بازیگر برجسته، بوریس کارلوف، با استفاده از حرکات و احساسات، انگیزه‌های موجود را به نمایش گذاشتند و واقعاً در این کار موفق بودند. ترس، سردرگمی و آرزوهایی که...

فیلم «فرانکنشتاین»، که عمدتاً درباره نحوه برخورد دکتر هنری فرانکنشتاین با عواقب زنده شدن موجودش است، تقریباً نود سال پس از انتشارش همچنان جذاب و تاثیرگذار است. شخصیت موجود (هیولا) بدون هیچ دیالوگی بسیار جذاب است. کارگردانان و بازیگر برجسته، بوریس کارلوف، با استفاده از حرکات و احساسات، انگیزه‌های موجود را به نمایش گذاشتند و واقعاً در این کار موفق بودند. ترس، سردرگمی و آرزوهایی که در رمان توصیف شده، در رفتار موجود مشهود است و به حدی می‌رسد که مخاطب را به حمایت از او ترغیب می‌کند. سایر شخصیت‌ها نیز جذاب هستند. بارون فرانکنشتاین، که توسط فرد کر بازی شده، شخصیت جالبی دارد و در نقش کمدی در کنار دکتر ولادمن با بازی ادوارد ون اسلون و الیزابت با بازی مِی کلارک به خوبی عمل می‌کند، در حالی که آن‌ها شخصیتی جدی و حتی دراماتیک دارند. کالین کلاوی، بازیگر نقش دکتر هنری، نیز در ایفای نقش خود موفق بود و توانست شخصیتی را به نمایش بگذارد که تحت تاثیر کارش قرار دارد، حتی زمانی که آرزو دارد از آن رهایی یابد. بازیگری در کل کمی بیشتر از آنچه که من در یک فیلم ترسناک می‌پسندم، تئاتری است، اما آن‌قدر حواس‌پرت‌کن نیست که من را از فیلم دور کند. این فیلم تماشای بسیار مفرحی دارد، اما باید بگویم که دقیقاً ترسناک نیست. جو ترسناک آن نسبت به فیلم‌های ترسناک مدرن کمی کم است و حتی با فیلم‌های پنجاه سال پیش هم قابل مقایسه نیست. با این حال، اگر به این فیلم فکر کنید و آن را دوباره تماشا کنید، به خوبی نشان می‌دهد که ترس از ناشناخته و اجازه دادن به این ترس که بر شما غلبه کند، می‌تواند واقعاً مانند یک هیولا باشد. این فیلم کلاسیک که در سال ۱۹۳۱ منتشر شد، بر اساس نمایشی از سال ۱۹۲۷ به نویسندگی پگی وبلینگ ساخته شده و به جزئیات کتاب ماری شلی وفادار نیست، اما جوهره داستان غم‌انگیز آن حفظ شده است. کارگردانی آن به جیمز وِیل نسبت داده می‌شود، که در آن زمان در مراحل اولیه کارگردانی خود بود و او نیز در بحث درباره بهترین کارگردانان ژانر ترسناک مطرح است. حس استادانه‌اش در طراحی تئاتری و ترس موجود در آن زمان به حدی بی‌نظیر است که احتمالاً صد سال بعد از انتشارش نیز به عنوان یک کلاسیک ترسناک جاودانه شناخته خواهد شد. تم‌های داستان با درخشش خود، علم دیوانه‌وار و احساس بیگانگی و سردرگمی موجود، قلب را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. لحن تاریک و تقریباً ناامیدکننده این فیلم تا پایان عنوان پایانی ادامه دارد و پس از یک پایانی درخشان و نمادین، به پایان می‌رسد. آرایش فوق‌العاده جک پیرس و تولد کارلوف به عنوان یک افسانه در این ژانر، مهر تأییدی بر یکی از مهم‌ترین فیلم‌های این ژانر است. در نهایت، این نسخه از داستان فرانکنشتاین، اگرچه به صورت کامل به کتاب وفادار نیست، اما برای سینما و به‌ویژه فیلم‌های ترسناک بسیار حائز اهمیت است. این فیلم به صورت مختصر و در عین حال نمادین داستان فرانکنشتاین را به تصویر می‌کشد و با بازی ماندگار بوریس کارلوف به عنوان هیولا، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را ارائه می‌دهد.