فیلم Next Goal Wins 2023

داستانی با تمام عناصر مناسب در این فیلم وجود دارد، حتی اگر گاهی فیلم به سمت بی‌محتوایی و ناهماهنگی پیش برود. با وجود نقص‌ها و خستگی ناشی از شوخی‌های تکراری، _Next Goal Wins_ به عنوان واضح‌ترین فیلم تایکا وایتیتی از زمان فیلم _Hunt for the Wilderpeople_ به حساب می‌آید. اگر فیلم‌هایی مانند "12 Mighty Orphans" (2021) یا "The Shiny Shrimps" (2019) را دیده‌اید، می‌دانید که چه...

داستانی با تمام عناصر مناسب در این فیلم وجود دارد، حتی اگر گاهی فیلم به سمت بی‌محتوایی و ناهماهنگی پیش برود. با وجود نقص‌ها و خستگی ناشی از شوخی‌های تکراری، _Next Goal Wins_ به عنوان واضح‌ترین فیلم تایکا وایتیتی از زمان فیلم _Hunt for the Wilderpeople_ به حساب می‌آید. اگر فیلم‌هایی مانند "12 Mighty Orphans" (2021) یا "The Shiny Shrimps" (2019) را دیده‌اید، می‌دانید که چه انتظاری باید داشته باشید چرا که تایکا وایتیتی همان الگو را برای فوتبال به کار برده است. در اینجا، مایکل فاسبندر، مربی بدشانس داستان (توماس رونگن) را به تصویر می‌کشد. او در کارش خوب نیست و از نظر روحی کمی غیرقابل‌اعتماد است، بنابراین به عنوان مربی بدترین تیم جهان منصوب می‌شود. تیم ساموآی آمریکا که هنوز از شکست 31-0 در برابر استرالیا رنج می‌برد، در حال بررسی است که آیا این تیم می‌تواند به کار خود ادامه دهد یا خیر. آیا رونگن می‌تواند اوضاع را تغییر دهد؟ تیم او یک گروه متنوع از علاقه‌مندان است که به طور سنتی آماتور هستند و از هیچگونه مفهومی از بازی تیمی، هماهنگی و یا تمرین استفاده نکرده‌اند - و میل رئیس جدیدشان به نوشیدنی نیز نشان نمی‌دهد که تغییرات به زودی اتفاق بیفتند. اما رئیس فدراسیون محلی، تاویتا (اسکار کایتلی) توانسته است الهام‌بخش باشد - و آنچه اکنون اتفاق می‌افتد کاملاً قابل پیش‌بینی است، اما به خوبی به تصویر کشیده شده است، زیرا تیم شروع به درک می‌کند که هر بار شکست خوردن به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت حتمی نیست. این فیلم نگاهی جالب به نگرش‌های پولینزیایی ارائه می‌دهد - نگرش‌هایی از همدلی، انصاف و تحمل. پیروزی مهم است، اما همه چیز نیست؛ و ترکیب نهایی تیم آنها - و اجزای آن - گواهی بر جامعه‌ای است که در طرز فکر و رفتار خود بیشتر درست از نادرست است. شوخی‌های زیادی وجود دارد - که بیشتر از کایتلی می‌آید، اما من آن را کمی ضعیف و بیش از حد کلیشه‌ای (هرچند از دیدگاه آنها به جای آمریکایی‌ها) یافتم. بهترین بخش‌ها احتمالاً در تریلرها هستند، اما هنوز هم ارزش یک بار تماشا را دارد - اما تلویزیون هم خوب است. بخش پایانی فیلم به نوعی آن را نجات می‌دهد، زیرا قبل از آن _Next Goal Wins_ خیلی ضعیف است. من تایکا وایتیتی را دوست دارم و معمولاً شوخی‌های او را بسیار می‌پسندم، اما در اینجا کمدی‌اش چندان جذاب نیست. من طرفدار بزرگ فوتبال هستم و از داستان واقعی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده آگاه بودم، اما به نظر می‌رسد این فیلم به طور همزمان برای طرفداران ورزش و تماشاگران عادی ساخته شده است... بدون اینکه به هیچ‌یک از آن‌ها متعهد شود؛ حداقل اینطور به من حس می‌شد؛ نه به اندازه کافی کمدی بود و نه به اندازه کافی ورزشی. من تا صحنه‌ای که بر روی تابلو سفید یک صورت خندان وجود داشت، همه چیز را واقعاً ضعیف یافتم، به طوری که هیچ‌چیز در حال تماشا برایم سرگرم‌کننده نبود... کمی شرم‌آور به نظر می‌رسید. بسیاری از شوخی‌ها تا آن لحظه به زور به نظر می‌رسیدند و در واقع تنها بخش‌هایی که مرا خنده‌ام انداخت، شوخی‌های مربوط به مردان سفیدپوست بودند. مایکل فاسبندر هم تا آن نقطه کارش خوب نبود. خوشبختانه، نتیجه‌گیری فیلم نسبتاً خوشایند است و به خوبی اوضاع را جمع‌بندی می‌کند - به حدی که امتیازم را کمی افزایش می‌دهد. همانطور که اشاره کردم، فاسبندر را در بهترین حالت متوسط یافتم... شاید لیام نیسون انتخاب بهتری بود، به ویژه با توجه به اینکه در یک لحظه به نقشی که او در گذشته ایفا کرده اشاره می‌شود. به جز نقش اصلی، سایر بازیگران نیز خوب عمل کردند - به ویژه اسکار کایتلی، کایمانا و دیوید فین. این حس وجود دارد که فیلمسازان سعی داشتند مسیر مشابهی را که با _Ted Lasso_ آغاز شده بود، دنبال کنند. من به آن برنامه تلویزیونی علاقه‌ای ندارم، اما می‌توان گفت که عملکرد بهتری دارد... اگر این شباهت از جانب من عادلانه باشد. _Bend It Like Beckham_ نیز قابل ذکر است، اما احتمالاً این مقایسه کمی فراتر از حد من است.