فیلم I Saw the Light 2015

این فیلم از نظر تئوری باید ویژگی‌های زیادی برای توصیه داشت. جوانی که با موسیقی‌اش آمریکا را مجذوب خود کرده، مردی خوش‌تیپ و جذاب با نقص‌های شخصیتی که زندگی‌اش را به طور کامل زندگی کرده، خیانت کرده و مشروب خورده... اما چگونه مارک آبرام این موارد را به یک فیلم تلویزیونی کسل‌کننده تبدیل کرده است؟ تام هیدلستون، که همیشه دل‌فریب است، نقش اصلی را بر...

این فیلم از نظر تئوری باید ویژگی‌های زیادی برای توصیه داشت. جوانی که با موسیقی‌اش آمریکا را مجذوب خود کرده، مردی خوش‌تیپ و جذاب با نقص‌های شخصیتی که زندگی‌اش را به طور کامل زندگی کرده، خیانت کرده و مشروب خورده... اما چگونه مارک آبرام این موارد را به یک فیلم تلویزیونی کسل‌کننده تبدیل کرده است؟ تام هیدلستون، که همیشه دل‌فریب است، نقش اصلی را بر عهده دارد و در این نقش عملاً کاری انجام نمی‌دهد. تقلید او از سبک اجرا – آن جست و خیز کمی شبیه به جوجه‌ای که هنگام خواندن انجام می‌دهد – به اندازه کافی خوب است، اما در غیر این صورت، این شخصیت‌پردازی سطحی و بی‌روح است. ویلیامز هرگز نمی‌توانست مرد وفاداری نامیده شود و زنانی که در اینجا نقش پررنگی دارند – همسرش آدری (الیزابت اولسن)، بابی (ورنن اشمیدت) و بیلی جین (مادی هاسون) – فرصت چندانی برای افزودن عمق به این بیوگرافی کم‌عمق ندارند. این فیلم تلاشی برای ایجاد احساسی مستندگونه دارد، با افزودن برخی از تصاویر سیاه و سفید (و یکنواخت) از نسخه برادی ویتفورد از تهیه‌کننده فرد رز و همراه با موسیقی‌های شاداب – به‌ویژه نوازندگان، اما با مدت زمانی کمی بیش از دو ساعت، این تلاش به طرز ناامیدکننده‌ای ضعیف است تا شخصیتی از یک مرد را زنده کند، در حالی که بازیگری بیش از حد در لباس‌ها وقت صرف کرده و به اندازه کافی سعی نکرده تا به موضوع شخصیت ببخشد. این فیلم «Walk the Line» (2005) نیست.