فیلم Case 39 2009

**از کودکان دور نگه‌دارید.** فیلم «مورد ۳۹» به کارگردانی کریستیان آلوارت و نویسندگی ری رایت ساخته شده است. در این فیلم بازیگرانی چون رنه زلوگر، جودل فرلند، ایان مک‌شین و بردلی کوپر حضور دارند. موسیقی این فیلم اثر میشل بریچ و فیلم‌برداری آن به عهده هاگن بادانسکی بوده است. «مورد ۳۹» به عنوان یکی از فیلم‌های ترسناک با تم کودکان شیطانی، چند سال در قفسه‌ها ماند تا...

**از کودکان دور نگه‌دارید.** فیلم «مورد ۳۹» به کارگردانی کریستیان آلوارت و نویسندگی ری رایت ساخته شده است. در این فیلم بازیگرانی چون رنه زلوگر، جودل فرلند، ایان مک‌شین و بردلی کوپر حضور دارند. موسیقی این فیلم اثر میشل بریچ و فیلم‌برداری آن به عهده هاگن بادانسکی بوده است. «مورد ۳۹» به عنوان یکی از فیلم‌های ترسناک با تم کودکان شیطانی، چند سال در قفسه‌ها ماند تا در نهایت در سال ۲۰۰۹ منتشر شود. با وجود نقدهای منفی بسیار، خوشحال‌کننده است که این فیلم با وجود اینکه یک کلاسیک misunderstood نیست، در این زیرژانر ترسناک به خوبی عمل می‌کند. داستان به طور خلاصه درباره امیلی جنکینز با بازی زلوگر است، که یک مددکار اجتماعی است و پس از نجات دختر جوانی به نام لیلی سالیوان از والدین دیوانه‌اش، او را به صورت موقت به خانه‌اش می‌آورد و به زودی از این کار پشیمان می‌شود. این فیلم با نگاهی فراطبیعی نسبت به بسیاری از فیلم‌های مشابه، همچنان فرمول آشنا برای فیلم‌های کودک دیوانه را دنبال می‌کند. لیلیث (نامی غیرقابل انکار!) به آرامی خود را به دنیای امیلی و اطرافیانش تحمیل می‌کند و البته، اتفاقات بدی شروع به رخ دادن می‌کند. آلوارت در نیمه اول فیلم با احتیاط داستان را پیش می‌برد و سپس به طور وحشیانه‌ای هرج و مرج شیطانی را به تصویر می‌کشد، با بازی فوق‌العاده و نگران‌کننده جودل فرلند به عنوان لیلی. شوک‌ها و عذاب‌های روانی به‌خوبی ساخته شده‌اند و همه چیز به یک پایان مناسب و پرهیجان منتهی می‌شود. این فیلم با طول نزدیک به دو ساعت کمی طولانی است، بعضی از قسمت‌ها احمقانه به نظر می‌رسند و پر از کلیشه هستند. اما برخی صحنه‌های چشمگیر، بازی قوی کودکی و همچنین عنصر سرگرمی در این فیلم، آن را از وضعیت متوسط بالاتر می‌برد. **۶/۱۰** **فقط کار خودت را انجام بده! فکر نکن که می‌توانی نجات‌دهنده باشی!** به نظر می‌رسد که این فیلم نوعی تریلر است، این چیزی است که هر کسی در صورت خواندن عنوان به درستی می‌گوید. داستان دارای تعلیق است و به خوبی توسعه یافته تا این تعلیق را برای مدت طولانی حفظ کند. اگرچه هیچ چرخش عمده‌ای ندارد و تنها یک افشاگری وجود دارد که شک‌های ما را روشن می‌کند. زیرا بیشتر داستان به فیلم «یتیم» شباهت دارد، فیلمی که چند ماه قبل از این یکی اکران شد. اما این یک تم واقعی ترسناک است، نه ترس و وحشتی مانند «یتیم». داستان کلی بر یک راز بزرگ تکیه دارد که در زمان مناسبی در عمل نهایی فاش می‌شود. من فیلم‌های زیادی درباره سوءاستفاده از کودکان دیده‌ام و این فیلم نیز با همین تم قرار دارد، اما در انتهای عمل اول دچار چرخش می‌شود. وقتی که یک مددکار اجتماعی، امیلی، متوجه می‌شود که لیلیث ده ساله توسط والدینش مورد سوءاستفاده قرار گرفته، او را از آن‌ها دور می‌کند و والدینش بازداشت می‌شوند. سپس امیلی لیلیث را به فرزندخواندگی می‌گیرد، اما به زودی با اتفاقات عجیبی در اطرافش مواجه می‌شود. این موضوع به شک و تردید درباره لیلیث منجر می‌شود، اما نمی‌تواند چیزی را ثابت کند. پیدا کردن حقیقت اولین اولویت او می‌شود، اما چگونگی حل این مسئله به ما منجر می‌شود به بخش پایانی. من رنه زلوگر را در فیلم‌های اخیر ندیده‌ام و او در این فیلم خیلی خوب به نظر می‌رسید. جودل فرلند هم به عنوان یک دختر کوچک، که مهم‌ترین نقش در فیلم را دارد، خوب بود. اما بردلی کوپر نقش کوچکی داشت. فکر می‌کنم این فیلم قابل قبول است، اما تم جدیدی ندارد، جز اینکه به شکل متفاوتی با یک بازیگر جدید توسعه یافته است. اگر شما یک طرفدار بزرگ فیلم‌های ترسناک هستید، ممکن است از آن ناامید شوید. زیرا بخش‌های ترسناک به حداقل رسیده و تعلیق به حداکثر رسیده است. با این حال، بیشتر ما می‌توانیم به راحتی بسیاری از صحنه‌ها، حتی پایان را پیش‌بینی کنیم. بنابراین نتیجه‌گیری من از این نقد این است که این فیلم تماشایی است. **۶.۵/۱۰**