فیلم Jack the Giant Slayer 2013

فیلمی کسل‌کننده با انیمیشن‌های با کیفیت پایین. من و بچه‌ها دیروز عصر این فیلم را تماشا کردیم و همه ما آن را خیلی دوست داشتیم. این یک فیلم خانوادگی بسیار سرگرم‌کننده است. به طور غیرمنتظره‌ای، این فیلم یک چرخش جدید بر روی داستان قدیمی «جک و ساقه‌ی لوبیا» است. عناصر اصلی در آن وجود دارد: جک، لوبیا، ساقه‌ی لوبیا و البته غول‌ها. چند عنصر جدید نیز...

فیلمی کسل‌کننده با انیمیشن‌های با کیفیت پایین. من و بچه‌ها دیروز عصر این فیلم را تماشا کردیم و همه ما آن را خیلی دوست داشتیم. این یک فیلم خانوادگی بسیار سرگرم‌کننده است. به طور غیرمنتظره‌ای، این فیلم یک چرخش جدید بر روی داستان قدیمی «جک و ساقه‌ی لوبیا» است. عناصر اصلی در آن وجود دارد: جک، لوبیا، ساقه‌ی لوبیا و البته غول‌ها. چند عنصر جدید نیز اضافه شده است، مانند یک تاج برای کنترل غول‌ها، یک خائن که مسئول تمام این ماجراهاست و چند چیز دیگر. غول‌ها به خوبی طراحی شده‌اند. جلوه‌های ویژه کامپیوتری (CGI) معمولاً خوب تا بسیار خوب هستند. همانطور که انتظار می‌رود، غول‌ها عناصر اصلی این فیلم هستند. به نظر من، آن‌ها برای بچه‌ها کمی ترسناک و در عین حال خنده‌دار هستند. متأسفانه نمی‌توان همین را درباره بازیگران انسانی گفت. بازی‌ها به طور کلی چندان خوب نیستند و گاهی واقعاً ضعیف‌اند. این برای یک تولید نسبتاً بزرگ جای تعجب دارد که چنین کیفیت بازیگری شبیه تلویزیون را داشته باشد. در نهایت، این یک فیلم خانوادگی بسیار لذت‌بخش است. اگر به عنوان یک بزرگسال آن را تماشا کنید، باید علاقه‌مند به جلوه‌های ویژه و CGI باشید تا از آن لذت ببرید. فیلم «جک قاتل غول‌ها» که در سال ۲۰۱۳ به کارگردانی برایان سینگر منتشر شده، از نظر داستانی شباهت‌هایی به «جک قاتل غول‌ها» در سال ۱۹۶۲ دارد که نیکلاس هالت در آن نقش پسر کشاورز خوش‌قلب، الی‌نور تاملینسون نقش پرنسس زیبا و ایان مک‌شین نقش پادشاه را بازی می‌کنند. قهرمان روستایی چند غول را از بین می‌برد و دختر شاه را نجات می‌دهد، اما شباهت‌های این دو فیلم در همین نقطه به پایان می‌رسد. این فیلم یک جادوگر شرور و قلعه تاریکش را ندارد و به جای آن، غول‌های بی‌رحم و ساقه‌ی غول‌پیکری وجود دارد که به قلمرو شگفت‌انگیز آن‌ها در بالای ابرها می‌رسد. با وجود صرف تقریباً ۲۰۰ میلیون دلار که عمدتاً بر روی غول‌های CGI و دنیای آن‌ها هزینه شده، «جک قاتل غول‌ها» به اندازه «جک قاتل غول‌ها» جذاب نیست، که هرچند دارای جلوه‌های بسیار ضعیف بود، اما جذاب بود. بله، غول‌ها و قلمرو آن‌ها به عنوان جلوه‌های کارتونی CGI بسیار زیبا به نظر می‌رسند، اما زمان و پول بیشتری باید برای شخصیت‌ها و داستان‌شان صرف می‌شد تا بیننده جذب شود. به عبارت دیگر، با وجود تمام اکشن/ماجراجویی و میلیون‌ها دلار هزینه شده برای CGI، داستان به طور کلی معمولی است. با این حال، این فیلم برای کسانی که فیلم‌های پر از CGI مانند «کینگ کنگ» (۲۰۰۵) و «آواتار» (۲۰۰۹) را دوست دارند، کافی است. هالت و تاملینسون به عنوان قهرمانان بسیار مناسب هستند و هالت یادآور ریچارد توماس است. فقط ای کاش فیلمنامه شخصیت‌ها را بهتر پرورش می‌داد و ما را به چالش‌های مهم آن‌ها بیشتر مرتبط می‌کرد. این فیلم ۱ ساعت و ۵۴ دقیقه طول می‌کشد و در انگلستان (سوری، نوریچ و سمرست) فیلم‌برداری شده است. بازیگران اضافی: ایوان مک‌گرگور در نقش یک شوالیه، استنلی توچی در نقش یک خائن سلطنتی و ادی مارسدن در نقش همراه احمق او بازی می‌کنند. درجه‌بندی: C+/B- «جک قاتل غول‌ها» فیلمی کاملاً قابل تماشا است. چیز خاصی نیست، اما کافی است. این نظر من است، البته. نگاهی سریع به Letterboxd نشان می‌دهد که واکنش‌ها به این فیلم بسیار متنوع است، اما اکثریت - حداقل از نظر امتیاز - با من هم‌نظرند. فیلم کمی با کندی آغاز می‌شود، اما وقتی راه می‌افتد، به طور صادقانه از آن لذت بردم. این فیلم برای دریافت جایزه ارزش خاصی ندارد، اما به عنوان یک فیلم ماجراجویی فانتزی قابل قبول است. من از همه بازیگران خوشم آمد، که شامل بسیاری از افرادی می‌شود که دوست دارم یا حداقل در تولیدات دیگر دیده‌ام. نیکلاس هالت و الی‌نور تاملینسون (تنها کسی که قبلاً نمی‌شناختم) عملکردهای قابل قبولی ارائه می‌دهند و به اندازه کافی برای یکدیگر مناسب هستند. در حالی که ایوان مک‌گرگور و ایان مک‌شین نیز ارزش بالایی دارند. ویکه با بازی ایوان بریمونر تنها شخصیتی است که کمی نامشخص است، هرچند خود بریمونر به سختی این کار را انجام می‌دهد. قبل از تماشای فیلم، نگاهی به جلوه‌های ویژه داشتم و فکر می‌کنم در یکی از وب‌سایت‌های فیلم بود که بررسی می‌کردم آیا دنباله‌ای دارد یا نه، و از آنچه دیدم چندان هیجان‌زده نبودم. با این حال، در خود فیلم جلوه‌ها به طور صادقانه رضایت‌بخش هستند. ظاهر غول‌ها خوب است.