فیلم Virtuosity 1995

ساعت فوق‌العاده‌ای است، دوباره تماشا می‌کنم و می‌توانم آن را توصیه کنم. این فیلم نوعی سفر به گذشته است و فکر می‌کنم این اثر به عنوان یکی از محبوب‌ترین‌های من باقی خواهد ماند. مشابه "بازگشت به آینده"، دیدن اینکه مردم ۲۰ سال پیش چه تصوری از آینده داشتند، واقعاً جالب است و نکته جالب‌تر این است که ما مرزها را جابه‌جا کرده‌ایم و حالا چیزی مانند این...

ساعت فوق‌العاده‌ای است، دوباره تماشا می‌کنم و می‌توانم آن را توصیه کنم. این فیلم نوعی سفر به گذشته است و فکر می‌کنم این اثر به عنوان یکی از محبوب‌ترین‌های من باقی خواهد ماند. مشابه "بازگشت به آینده"، دیدن اینکه مردم ۲۰ سال پیش چه تصوری از آینده داشتند، واقعاً جالب است و نکته جالب‌تر این است که ما مرزها را جابه‌جا کرده‌ایم و حالا چیزی مانند این فیلم ممکن شده است. احتمالاً هنوز (در سال ۲۰۲۱) از دی‌ان‌ای سیلیکونی دیجیتال فاصله داریم، اما ربات‌هایی را خلق می‌کنیم که به طور فزاینده‌ای قابلیت زندگی دارند و می‌توانند هوش مصنوعی را در خود داشته باشند. این فیلم ترکیبی جالب از علمی-تخیلی، اکشن و سبک جنایی واقعی است که فکر می‌کنم برای اکثر تماشاگران جذاب خواهد بود. سه برنده اسکار - دنزل واشنگتن، راسل کرو و لوییز فلچر - در این فیلم اکشن با تکنولوژی بالا به طور کامل هدر رفته‌اند. پارکر بارنز (دنزل واشنگتن) یک پلیس محکوم به قتل است که در حال گذراندن محکومیت خود است. او به عنوان موش آزمایشگاهی در آزمایش واقعیت مجازی درگیر می‌شود که شامل دستگیری SID 6.7 است، ترکیبی کامپیوتری از بیش از ۲۰۰ مجرم. برنامه‌نویس شرور SID او را به دنیای واقعی رها می‌کند و بارنز به اندازه کافی آزاد می‌شود تا او را پیگیری کند. او همچنین باید مدیسون کارتر (کیلی لینچ) را که بیشتر زمانش را صرف تلاش برای همگام شدن با بارنز می‌کند، همراه خود ببرد. بارنز متوجه می‌شود که SID همچنین با رفتار مرد واقعی مسئول نابودی خانواده‌اش برنامه‌ریزی شده است، که این موضوع را "شخصی" می‌کند. دختر کارتر توسط SID ربوده می‌شود و فینال در حین یک پخش زنده تلویزیونی/اینترنتی در یک ساختمان بلند رخ می‌دهد. لوییز فلچر هیچ کاری برای انجام دادن به عنوان یک مدیر در شرکتی که SID را خلق کرده، ندارد. کرو از نظر ظاهری مناسب است، اما نویسنده به‌طور نادانسته به SID یک سری دیالوگ‌های بی‌مزه داده است که در طول هرج و مرج ادا می‌کند. یک قاتل جمعی از زمان سری "کابوس در خیابان الم" تا به حال اینقدر احمقانه صحبت نکرده است. واشنگتن که سعی دارد بازار پیگیری‌کنندگان قاتل‌های سریالی دهه ۹۰ را به دست آورد (به "سقوط" و "جمع‌آوری استخوان‌ها" نیز مراجعه کنید)، در نقش پلیس قاتل خوب است. او سعی می‌کند این فیلم را بیش از یک فیلم اکشن جلوه دهد، اما شخصیت او به اندازه کافی عمیق نیست. برت لئونارد، کارگردان "مرد چمن‌زن" و "پنهان"، بالاخره فیلم دیگری پیدا می‌کند تا از جلوه‌های ویژه کامپیوتری خود استفاده کند. جلوه‌ها خوب هستند، اما به طور مداوم تحت تأثیر و غرق در تمام خون‌ریزی‌ها قرار می‌گیرند. نویسنده تصمیمات بدی در plot می‌گیرد تا داستانش را پیش ببرد، نه به این دلیل که منطقی باشد - برنامه‌نویس SID او را رها می‌کند زیرا عصبانی است. SID می‌تواند خود را با شیشه بازسازی کند و واقعاً به هیچ یک از قاتل‌های واقعی دیگری که با آنها برنامه‌ریزی شده است، جذب نمی‌شود، فقط به شخصی که بارنز درباره‌اش یادآوری می‌کند. من فکر می‌کردم SID مانند یک قاتل سریالی فوق‌انسانی خواهد بود که سرنخ‌های قاتلان واقعی دیگر را در مسیرش قرار می‌دهد، اما تنها اشاره‌ای به چارلز مانسون می‌شود و همین. در این فیلم شیشه‌های شکسته به اندازه "۴۸ ساعت دیگر" وجود دارد، که قهرمان شیشه‌های شکسته قبلی است. در اوج داستان، هنگامی که بارنز SID را تعقیب می‌کند و به نوبه خود توسط پلیس به خاطر جرمی که SID به او نسبت داده تحت تعقیب است، کمی سرگرمی به وجود می‌آید. فیلم ده دقیقه بیش از حد طولانی است، زیرا ما باید به صحنه‌های دختر کارتر گوش دهیم که به نظر می‌رسد به انتهای فیلم اضافه شده است. بله، جلوه‌های کامپیوتری بسیار خوب هستند. کرو با توجه به فیلمنامه به اندازه‌ای که می‌تواند خوب است، اما لئونارد هیچ حرکتی در کارگردانی ایجاد نمی‌کند. دوربین او همه جاست، اما او استعدادش را برای فیلمنامه‌ای که در هر صحنه به سوی حتمیت پیش می‌رود، هدر می‌دهد. در اوج داستان، وقتی SID یک پخش تلویزیونی را برای کشتن در هوا تصرف می‌کند، ما افزایش بیننده‌ها را می‌بینیم - یک رسانه به من می‌گوید که چقدر رسانه دیگر بد است. من نیازی به فیلمی خشن ندارم تا به من بگوید که خشونت زیادی در تلویزیون و اینترنت وجود دارد. این مانند این است که یک بازیگر پورن به من بگوید که زنان به عنوان اشیاء جنسی در کلاپ‌های استریپ استفاده می‌شوند. اگر تمام زینت‌ها و انفجارها را حذف کنید، فیلمی متوسط خواهید داشت که با بازیگران خوبی تزیین شده است.