فیلم The Maze Runner 2014

یک بازی فراموش‌شدنی دیگر که شبیه به بازی‌های «آخرالزمان»، «بازی گرسنگی» و «انحراف» است. در این مورد، به‌جای اینکه شخصیت‌های اصلی زن باشند، تمام بازیگران مرد انتخاب شده‌اند. فقط فراموشش کنید. این فیلم تا حدی خوب بود - شخصیت‌های باهوش که از آزادی و حافظه‌شان محروم هستند، موفق می‌شوند جامعه‌ای بسازند و از بند خود فرار کنند. مشکل این است که در انتها، فیلم به‌سادگی متوقف می‌شود....

یک بازی فراموش‌شدنی دیگر که شبیه به بازی‌های «آخرالزمان»، «بازی گرسنگی» و «انحراف» است. در این مورد، به‌جای اینکه شخصیت‌های اصلی زن باشند، تمام بازیگران مرد انتخاب شده‌اند. فقط فراموشش کنید. این فیلم تا حدی خوب بود - شخصیت‌های باهوش که از آزادی و حافظه‌شان محروم هستند، موفق می‌شوند جامعه‌ای بسازند و از بند خود فرار کنند. مشکل این است که در انتها، فیلم به‌سادگی متوقف می‌شود. هیچ دلیل دراماتیک برای پایان آن وجود ندارد و هیچ توضیحی برای "چرا این کار را کردند؟" ارائه نمی‌شود. حتی در یک سری هم، یک فیلم باید یک اوج محلی مناسب داشته باشد - به‌عنوان مثال، پیروزی کات و پیتا در بازی‌های گرسنگی. یکی از چیزهایی که از ابتدا در این فیلم خوشم آمد، این بود که به‌نظر می‌رسید تا حدی اصل و جدید است. بله، داستانی آخرالزمانی بود اما چیزی شبیه به این را قبلاً ندیده بودم. بله، معماهای متحرک و این‌گونه چیزها قبلاً انجام شده‌اند، اما داستان به‌طور کلی برای من جدید بود. این در دنیای بازسازی‌های کسل‌کننده هالیوود، بسیار لذت‌بخش بود. به‌طور کلی، من از این فیلم لذت بردم. آن را یک فیلم "نوجوانان" می‌نامم. نه تنها به‌خاطر اینکه شخصیت‌های اصلی و تقریباً تمام بازیگران نوجوان هستند، بلکه داستان خود به‌وضوح به‌سوی یک مخاطب جوان‌تر هدایت می‌شود. اما خب، چه کسی نیست که آرزو نکند دوباره جوان باشد؟ من واقعاً از داستان خوشم آمد. به‌وضوح دارای لحظات غیرمنطقی و حفره‌های داستانی بود، اما هیچ‌چیز واقعاً آزاردهنده‌ای از نظر من نداشت. به‌نظر من، تمام بازیگران کار خود را به‌خوبی انجام دادند. البته برخی نقش‌ها بیشتر شامل ایستادن در پس‌زمینه بودند، اما شخصیت‌های اصلی بد نبودند. ترزا بیشتر از اینکه یک شخصیت اصلی باشد، یک عنصر داستانی بود. من واقعاً از خود معما خوشم آمد. به‌خوبی طراحی شده و از نظر سینمایی هم خوب به‌تصویر کشیده شده بود. اما چیزی که در فیلم به‌خوبی نمایش داده نشد، دلیل وجود آن همه چیز بود. می‌دانم که قرار است این یک معما باشد، اما واقعاً ناامیدکننده بود که هیچ سرنخی دریافت نکنیم. هدف از اینکه یک گروه از بچه‌ها باید از این تجربه عبور کنند چه می‌تواند باشد؟ گاهی رفتار این بچه‌ها کمی آزاردهنده بود، به‌ویژه عنصر داستانی که آن بچه احمق به‌نظر می‌رسید که فقط می‌خواست همه چیز برای همیشه ثابت بماند. این البته یک عنصر کلاسیک در چنین داستان‌هایی است، اما هر بار واقعاً من را آزار می‌دهد. نتیجه‌گیری این است که من این فیلم را تجربه‌ای نسبتاً لذت‌بخش یافتم. قطعاً می‌خواهم دو کتاب دیگر را نیز به فیلم تبدیل کنند. به‌هر حال، من کتاب‌ها را نخوانده‌ام، بنابراین فکر کردن به اینکه این یک تجربه داستانی جدید بود، بخشی به‌دلیل همین موضوع است. این فیلم واقعاً بهتر از آن چیزی است که تبلیغات نشان می‌دهد. من شخصاً پیشنهاد می‌کنم آن را ببینید. این یکی از سری فیلم‌های موردعلاقه من است، اما نمی‌توانم انکار کنم که با نسخه اصلی کتاب بسیار متفاوت است. در نهایت، تماشای «دوندگان هزارتو» تجربه‌ای خوشایند بود و هنوز هم به اندازه بار اول از آن لذت بردم. کارگردانی فیلم درخشان است و با یک بخش ابتدایی خوب که به‌خوبی شخصیت‌ها، هزارتو و وضعیت نگران‌کننده‌شان را معرفی می‌کند، پایه‌ای محکم برای یک بخش دوم هیجان‌انگیز و پایانی که سوالات باقی‌مانده را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند، فراهم می‌آورد. تصویربرداری نیز قابل تحسین است. یک لحظه برجسته، صحنه ابتدایی است: نماهای نزدیک ما را در دیدگاه گمشده قهرمان غوطه‌ور می‌کند و سپس به‌خوبی به زوم‌خارجی منتقل می‌شود که دیوارهای بلند و بسته هزارتو را نمایش می‌دهد. این داستان‌گویی بصری در طول فیلم ادامه دارد و حس مقیاس و تنش را حفظ می‌کند. بازیگری نیز یکی از نقاط قوت فیلم است. بیشتر بازیگران عملکردهای خوبی از خود به نمایش گذاشتند و ارتباطات قابل باوری ایجاد کردند که به بینندگان کمک می‌کند به هر شخصیت وابسته شوند. شیمی آن‌ها و انتقال احساسی‌شان به‌خوبی به وزن داستان کمک می‌کند. در حالی که فیلمنامه به‌طور کلی خوب است، چند شوخی کلیشه‌ای نیز وجود دارد، اما این لحظات خیلی از تجربه کلی را تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهند. «دوندگان هزارتو» فیلمی خوب اجرا شده است که کارگردانی قوی، تصاویری جذاب و بازی‌های دلنشین را ترکیب می‌کند. این فیلم دنیایی پرتنش و جذاب می‌سازد و در عین حال مخاطب را برای آنچه در ادامه می‌آید، مشتاق نگه می‌دارد. من از بازدید مجدد آن لذت بردم.