فیلم Valhalla Rising 2009

هرگز از ترفند خود فراتر نمی‌رود. نیکلاس وینینگ رفن کارگردانی می‌کند و مدس میکلسن در این اثر هنری سنگین بازی می‌کند. رفن به‌طرز جسورانه‌ای دیالوگ و طرح داستان را کاهش می‌دهد تا تصویری بزرگ از ایده‌ها را به نمایش بگذارد، اما در اجرا ضعیف است. در حالی که داستان به آرامی پیش می‌رود و تنها گه‌گاه برای خشونت‌های غیراخلاقی متوقف می‌شود، به وضوح مشخص می‌شود که...

هرگز از ترفند خود فراتر نمی‌رود. نیکلاس وینینگ رفن کارگردانی می‌کند و مدس میکلسن در این اثر هنری سنگین بازی می‌کند. رفن به‌طرز جسورانه‌ای دیالوگ و طرح داستان را کاهش می‌دهد تا تصویری بزرگ از ایده‌ها را به نمایش بگذارد، اما در اجرا ضعیف است. در حالی که داستان به آرامی پیش می‌رود و تنها گه‌گاه برای خشونت‌های غیراخلاقی متوقف می‌شود، به وضوح مشخص می‌شود که سازندگان فیلمی به‌شدت کسل‌کننده ساخته‌اند. در ابتدا، عکاسی رنگ‌پریده به نظر می‌رسد که یک شاهکار جوی اترال است، اما این احساس نیز به زودی از بین می‌رود و فقط احساس یکنواختی را که بر فیلم حاکم است، تشدید می‌کند. این یک تلاش بسیار ناامیدکننده از کارگردانی است که می‌توانست بسیار بیشتر ارائه دهد. ۳ از ۱۰ فیلم "Valhalla Rising" که در سال ۲۰۰۹ منتشر شده و توسط نیکلاس وینینگ رفن کارگردانی شده، در قرن ۱۱ می‌گذرد، جایی که یک برده‌ی مومی یک‌چشم (مدس میکلسن) در هایلندهای اسکاتلند آزادی خود را به دست می‌آورد و به جمعی از وایکینگ‌های مسیحی می‌پیوندد تا به سرزمین مقدس بروند و در جنگ‌های صلیبی شرکت کنند، اما این سفر طبق برنامه پیش نمی‌رود. فیلم از نظر بصری و شنیداری بسیار جذاب است و موسیقی محیطی آن یادآور گروه آگالوچ است، اما بدون ریف‌های سنگین یا درام‌های دیوانه‌وار. این یک فیلم هنری با بودجه کم است که لحن آن شبیه به "آگیره، خشم خداوند" (۱۹۷۲) و "روباه سیاه" (۱۹۹۱) است. "آپوکالیپتو" (۲۰۰۶) مقایسه‌ی خوبی است، هرچند داستان آن به اندازه "روباه سیاه" یا "آپوکالیپتو" جذاب نیست. عناصری از "آپوکالیپس اکنون" (۱۹۷۹) نیز دارد، اما داستان ضعیف آن به هیچ وجه به اندازه‌ی آن فیلم‌ها جالب نیست. با این حال، قابل قبول است. برخی نقاط ضعف وجود دارد، مانند این که رئیس وایکینگ می‌گوید "این یک رودخانه است" در حالی که این نکته تقریباً یک ساعت پیش زمانی که مه ابتدا پاک شد، واضح بود. مطمئناً کارگردان این را به حساب مجوز هنری می‌گذارد. مشکل دیگری این است که فیلم کند است و رویدادهای کافی برای توجیه طول زمان آن ندارد. به همین دلیل، صحنه‌های بی‌موردی مانند کشف آب شیرین که از ابتدا واضح بود، طولانی شده‌اند. این قسمت می‌توانست در یک سوم زمان انجام شود. مدت زمان فیلم ۱ ساعت و ۳۳ دقیقه است و در اسکاتلند فیلم‌برداری شده است. نویسندگان: رفن، روی یاکوبسن و متیو رید. نمره: B تفسیر ***هشدار اسپویلر*** (ادامه نخوانید مگر اینکه فیلم را دیده باشید). مرد یک‌چشم ساکت تجلی اودین است. او شکست‌ناپذیر است و قدرت دیدن آینده را دارد. او به وایکینگ‌های مسیحی که نفوذ او را بر مردمش غصب کرده‌اند، بی‌اعتناست. او در نبردها به آزمایش بسیاری می‌پردازد تا ببیند آیا شایسته‌اند یا خیر، اما هیچ‌کس را نمی‌یابد. با این حال، او با دل‌سردی مردم خود را به سرزمین جدید (مقدس) خود، آمریکا، که اسکاندیناوی‌ها سومین گروه بزرگ مهاجران بودند، می‌فرستد. پسر نوعی از تئودور است، پسر او، که به نوعی در آمریکا جای او را خواهد گرفت وقتی که خدای غمگین به طرز کنایه‌آمیزی خود را مانند عیسی مسیح قربانی می‌کند. زباله! واقعاً اتلاف 90 دقیقه... و از مدس میکلسن! به وضوح تلاش می‌کند مشابه آنچه را که بعدها در سال ۲۰۲۲ با "نورثمن" (عالی) خواهیم دید، ارائه دهد، اما برای من در هر بخش به سادگی شکست خورده است. کل تولید به شدت ارزان و با بودجه کم به نظر می‌رسد (در حالی که این‌طور نبود)، بدون اینکه حتی به زحمات خالص ظاهری آن اشاره کنیم. ویرایش، به ویژه با تقسیم‌های بی‌مورد فصل، نیز منفی است. همان‌طور که قبلاً اشاره شد، سکوت مدس میکلسن به طور کامل هدر رفته است... بهتر بود جو بلاگس را استخدام می‌کردند. بقیه بازیگران نیز مواد کافی برای کار با خود ندارند، هرچند دیدن گری لوئیس و جیمی سیوس جالب است. نمی‌توانم بگویم که کسی در صفحه نمایش فیلم را خراب می‌کند (این خود فیلم است که چنین می‌کند)، اما آن‌ها هم هیچ کاری برای بهبود آن نمی‌کنند. من انتظار داشتم "Valhalla Rising" سرگرم‌کننده باشد. این‌طور نبود. خوشبختانه آن‌ها آگاهی (یا محدودیت؟) داشتند که آن را "کوتاه" در 90 دقیقه نگه‌دارند... هرچند 90 دقیقه کسل‌کننده.