فیلم Awake 2021

ساعت خوبی بود، می‌توانم دوباره آن را تماشا کنم و پیشنهاد می‌کنم. این فیلم شبیه به "روز ۵" نیست (مجموعه‌ای از Rooster Teeth که در آن افرادی که خوابشان می‌برد هرگز بیدار نمی‌شوند). این بیشتر شبیه به یک ضد آن است، اما هنوز هم جالب است. تماشای شخصیت‌هایی که به آرامی دیوانه می‌شوند، جذابیتی خاص دارد. این موضوع به عنوان یک ساعت شمار برای این که...

ساعت خوبی بود، می‌توانم دوباره آن را تماشا کنم و پیشنهاد می‌کنم. این فیلم شبیه به "روز ۵" نیست (مجموعه‌ای از Rooster Teeth که در آن افرادی که خوابشان می‌برد هرگز بیدار نمی‌شوند). این بیشتر شبیه به یک ضد آن است، اما هنوز هم جالب است. تماشای شخصیت‌هایی که به آرامی دیوانه می‌شوند، جذابیتی خاص دارد. این موضوع به عنوان یک ساعت شمار برای این که داستان تا کجا می‌تواند پیش برود، عمل می‌کند. بازیگران به خوبی به شخصیت‌ها و وضعیت‌هایشان می‌پردازند. داستان به خودی خود خوب است، اما بیشتر به همین مفهوم اتکا دارد. فیلم از داستان اصلی خود که درباره یک مادر و دو فرزندش است، منحرف می‌شود. این موضوع وابستگی‌هایی را ایجاد می‌کند که معمولاً در گروه‌های بقا در شرایط آخرالزمانی وجود ندارد. این موضوع باعث پیش‌بینی‌پذیری و همچنین محدودیتی در رفتارهای منطقی شخصیت‌ها می‌شود. فیلم به خوبی جبران می‌کند، اما مشکل بزرگ‌تر برای من، استفاده از کلیشه "کودک ویژه" است. قطعاً ارزش دیدن دارد و refreshing است که یک ایده نسبتاً نوآورانه به نمایش گذاشته شود. فیلم‌های فاجعه‌ای احتمالاً نزدیک‌ترین نوع فیلم به "لذت گناهکار" من هستند. من به شدت معتقدم که هر ژانر فیلم‌های فوق‌العاده و بدی دارد که باید توسط تماشاگران دیده شوند. اغلب، مردم فیلم‌های "بد" را نادیده می‌گیرند گویی که ضروری نیستند، اما بدون آن‌ها، سینما دوستان نمی‌توانند واقعاً از وقتی که یک گوهر به وجود می‌آید قدردانی کنند. "بیدار" نه در این دسته قرار می‌گیرد و نه در آن، اما ایده‌ای اصلی را ارائه می‌دهد که می‌توانست بهتر مورد بررسی قرار گیرد. جینا رودریگز (Kajillionaire) به عنوان مادر نگران، کار خوبی انجام می‌دهد، اما اجراها تنها تا حدی می‌توانند فیلم را پیش ببرند. فیلمنامه جوزف راسو و مارک راسو نمی‌تواند یک مفهوم منحصر به فرد "پایان دنیا" را به شکلی شگفت‌انگیز و جذاب توسعه دهد و به نقاط داستانی و نتایج پیش‌بینی‌پذیر متکی است. با وجود زمان کوتاه، هنوز هم برخی مشکلات ریتمی وجود دارد که به طور غیرضروری فیلم را کش می‌آورد. مانند هر فیلم دیگری از این ژانر، اقدامات و رویدادهای مشکوک باید به طور کورکورانه توسط تماشاگر پذیرفته شوند تا از بررسی مسائل منطقی جلوگیری شود. با وجود این، به خاطر خود ژانر هنوز هم تا حدی سرگرم‌کننده است، اما در مقایسه با پیش‌زمینه واقعاً جالب، همه چیز احساس ناامیدکننده‌ای دارد. امتیاز: C- من همیشه خودم را فردی خلاق در هر معنا می‌دانستم، اما به طور صادقانه بگویم، در این فیلم چیزی برای تماشا ندیدم. فکر می‌کنم نویسنده(ها) سطح عمیقی از تاریکی را در خود دارند که چنین فیلمی را به نگارش درآورده‌اند. به طور خلاصه، این فیلم تماماً درباره ترس و تاریکی است، مفهومی که جهان در این روزهای پرآشوب به آن نیاز کمتری دارد.