فیلم A Fish Called Wanda 1988

فیلم "A Fish Called Wanda" با یک فیلمنامه که به دنبال خاص بودن است، به طرز شگفت‌انگیزی جلو می‌رود. باید اعتراف کنم که کمدی‌ها ژانر مورد علاقه من نیستند و من فردی بی‌احساس هستم که به سختی می‌توانم طنز را درک کنم. از طرفی، کمدی‌های "کلاسیک" بریتانیایی به‌عنوان یک بریتانیایی وطن‌پرست برای من جذاب نبوده است. با این حال، وقتی به این فیلم کلاسیک نزدیک...

فیلم "A Fish Called Wanda" با یک فیلمنامه که به دنبال خاص بودن است، به طرز شگفت‌انگیزی جلو می‌رود. باید اعتراف کنم که کمدی‌ها ژانر مورد علاقه من نیستند و من فردی بی‌احساس هستم که به سختی می‌توانم طنز را درک کنم. از طرفی، کمدی‌های "کلاسیک" بریتانیایی به‌عنوان یک بریتانیایی وطن‌پرست برای من جذاب نبوده است. با این حال، وقتی به این فیلم کلاسیک نزدیک شدم که بسیاری آن را بسیار خنده‌دار می‌دانند، هم نگران بودم و هم تحت تأثیر قرار گرفتم. دو بازیگر از "Monty Python"، یعنی کلیز و پالین، دوباره در کنار هم قرار گرفته‌اند و شخصیت اصلی زن، از جذابیت جنسی‌اش برای به دست آوردن هر چیزی استفاده می‌کند. اما با وجود این عناصر، به شدت از "A Fish Called Wanda" لذت بردم! داستان درباره یک سرقت الماس است که توسط یک گنگستر، یک دوستدار حیوانات و دو کلاهبردار آمریکایی برنامه‌ریزی می‌شود. کمدی در نظر من زمانی بیشتر قابل لمس است که به خوبی نوشته شده باشد. وقتی متوجه شدم که خود کلیز این فیلمنامه خنده‌دار را نوشته است، پس از موفقیت بزرگ "Fawlty Towers" نفس راحتی کشیدم. "A Fish Called Wanda" تنها یک رشته از صحنه‌های تصادفی نیست که شخصیت‌ها باید به آن‌ها سازگار شوند. در واقع، این یک صحنه تکراری است که با هر بار تکرار، جنبه‌های خنده‌دار به آن افزوده می‌شود. کلیز به‌طور هوشمندانه این داستان را در طول فیلم ادامه می‌دهد و تنها بر روی دینامیک‌های بین واندا و آرچی تمرکز می‌کند. کمدی زمانی آغاز می‌شود که شخصیت‌های فرعی ناخواسته وضعیت را به ابعاد خنده‌دار می‌رسانند. هر بار که واندا و آرچی در کنار هم هستند، وضعیت به‌طور مداوم تشدید می‌شود. این واقعاً کمدی‌ای است که شما را در لبه صندلی‌تان نگه می‌دارد. کمدی‌های موقعیتی مانند این، وقتی به‌طور دقیق نوشته شده باشند، می‌توانند روحیه من را دوباره زنده کنند. اما این توالی‌های خنده‌دار نمی‌توانست بدون شخصیت‌پردازی دقیق ممکن باشد. هر شخصیت ویژگی‌های منحصر به فرد و سبک کمدی متفاوتی را به داستان اضافه می‌کند. این ویژگی‌ها هستند که کمدی را به طرز شگفت‌انگیزی طبیعی می‌کنند. کارگردان، کریچتون، در آخرین کار خود، فقط به نوشتن کلیز بها داده است. تغییر مداوم بین شیطنت‌های واندا و تلاش‌های کند برای قتل یک شاهد (با کشتن سگ‌هایش به جای خود او!) ناگهانی و گاهی ناپیوسته بود. با این حال، بازی‌های خوب از نظر روایت momentum را حفظ کرد و هرگز کم نشد. کلیز، کورتیس و پالین به‌طور استثنایی عمل کردند، اما فریادهای زیاد کلاین کمدی را به اوج خود رساند. با این حال، کمدی شخصیت‌محور اهمیت دارد. این "ماهی‌های کوچک" در برکه‌ای بزرگ‌تر به نام بریتانیا، در حال شنا کردن و ایجاد خنده در هر کجا که بروند. با بازی‌های عالی، داستان جذاب و نوشتاری فوق‌العاده، واندا قطعاً ماهی‌ای است که من به خاطر خواهم سپرد. کمدی مدرن نمی‌تواند این ویژگی شگفت‌انگیز را تکرار کند. **کمدی سبک که به نسبت خوب عمل می‌کند، اما در نهایت فراموش‌شدنی است.** این فیلم را زمانی که جوان‌تر بودم، پانزده یا بیست سال پیش دیدم و واقعاً از آن لذت بردم. اما زمان می‌گذرد و ما تغییر می‌کنیم و وقتی شب گذشته آن را دیدم، نتوانستم همان شادی را که قبلاً احساس کرده بودم، تجربه کنم. داستان با یک سرقت و دزدی مقدار زیادی الماس آغاز می‌شود. دزدان تیمی هستند که با یکدیگر چندان آشنا نیستند، اما جایی که هیچ‌گونه شرافتی وجود ندارد: پس از خیانت به یکدیگر و یکی از آن‌ها که به زندان می‌افتد، الماس‌ها ناپدید می‌شوند. در حالی که سعی می‌کنند بفهمند چه بر سر آن‌ها آمده، گروه باید تلاش دشواری کند تا از مقامات دور بماند و همچنین تنها شاهدی که می‌تواند آن‌ها را متهم کند را از بین ببرد. این فیلم بازیگران قوی دارد، با نام‌های برجسته: جیمی لی کورتیس، جان کلیز، کوین کلاین، مایکل پالین و تام جورژسون. با اینکه نقش اصلی به کلیز و کورتیس تعلق دارد، هیچ‌کدام در وضعیت خوبی نیستند و این باعث می‌شود تا بازیگران فرعی بیشتر درخشش داشته باشند. بیایید صادق باشیم: کلیز هنوز تلاش شایسته‌ای می‌کند، اما این کلاین است که تمام انتظارات را برآورده می‌کند. او خنده‌دار، تیزهوش و کاملاً در کنار کورتیس عالی عمل می‌کند، در حالی که او به سختی می‌تواند با او همگام شود. با وجود تلاش‌های قابل تحسین بازیگران، فیلم به‌طور کلی جالب نیست. از نظر جنبه‌های فنی، در تمام جنبه‌ها کاملاً بی‌معناست و حتی می‌توانم بگویم که به نظر می‌رسد یک فیلم ارزان است که به دنبال راه‌حل‌های بسیار اقتصادی و کارآمد می‌باشد. شوخی‌ها هنوز وجود دارند و به‌طور حداقلی کار می‌کنند و پیچش‌های فیلمنامه، به همراه سرعتی که همه‌چیز در آن پیش می‌رود، داستان را به جلو می‌برد بدون اینکه به تماشاگر اجازه فکر کردن بدهد. اما این نوع شوخی، قادر به خنداندن ما نیست. این فیلم در سال 1989 برای سه جایزه اسکار نامزد شد و به‌خوبی در بخش بهترین بازیگر مکمل به خاطر "کار فوق‌العاده" کلاین برنده شد. اما حقیقت این است که امروز تقریباً هیچ‌کس او را به یاد نمی‌آورد. این فیلم هیچ خاطره‌ای به جا نگذاشت، حتی در زمینه کمدی آن زمان.