فیلم Uptown Girls 2003

فیلمی فراتر از یک کمدی عاشقانه سطحی. فیلم "Uptown Girls" که در سال 2003 به کارگردانی بواز یاکین ساخته شده، یک درام کمدی با کمی رمانس است. داستان درباره مالی (با بازی بریتنی مورفی)، زن جوانی 22 ساله و اهل تفریح است که ناگهان ثروت ارثی‌اش را از دست می‌دهد و مجبور می‌شود به عنوان پرستار یک دختر منظم و جدی به نام ری (با بازی...

فیلمی فراتر از یک کمدی عاشقانه سطحی. فیلم "Uptown Girls" که در سال 2003 به کارگردانی بواز یاکین ساخته شده، یک درام کمدی با کمی رمانس است. داستان درباره مالی (با بازی بریتنی مورفی)، زن جوانی 22 ساله و اهل تفریح است که ناگهان ثروت ارثی‌اش را از دست می‌دهد و مجبور می‌شود به عنوان پرستار یک دختر منظم و جدی به نام ری (با بازی داکوتا فانینگ) کار کند. هدر لاک‌لیر نقش مادر دور از دسترس ری را ایفا می‌کند که یک مدیر اجرایی در صنعت موسیقی است و جسی اسپنسر نیز نقش یک موسیقیدان جذاب را بازی می‌کند که به تازگی قرارداد امضا کرده است. مارلی شلتون و دونالد فایزون نیز به عنوان دوستان مالی در این فیلم حضور دارند. اکثر بخش اول فیلم نتوانست توجه من را جلب کند، اما در نیمه فیلم، چیزی باعث شد که به شدت بخندم و قبل از پایان فیلم چهار بار دیگر هم خندیدم. مهم‌تر از آن، فیلم سرشار از محتوای ارزشمند فکری و روحی است. مالی و ری هر دو انسان‌هایی شکسته هستند که غم خود را به شیوه‌های متفاوتی مدیریت می‌کنند و هر یک آنچه را که دیگری برای بهبودی و فرار از اختلالش نیاز دارد، در اختیار دارد. فیلم "Uptown Girls" به وضوح نشان می‌دهد که "داروها" نمی‌توانند فردی را شفا دهند یا نجات دهند؛ بهترین کاری که می‌توانند انجام دهند، کمک به فرد برای کنار آمدن با مشکلاتش است. در واقع، آن‌ها معمولاً عوارض جانبی منفی، چه از نظر ذهنی و چه از نظر جسمی، دارند. متأسفانه، شش سال پس از انتشار این فیلم، مورفی به طرز غم‌انگیزی به دلیل ایست قلبی ناشی از مصرف بیش از حد تصادفی ترکیبی از داروهای تجویزی و غیرتجویزی (که به‌احتمال‌زیاد برای عفونت تنفسی مصرف کرده بود) جان خود را از دست داد. او فقط 32 سال داشت. این فیلم تشویق به بزرگ شدن و دستیابی به موفقیت واقعی از طریق (1.) شناسایی "ارتباطات طلایی" و استفاده از آن‌ها (چراکه هیچ‌کس به تنهایی موفق نمی‌شود و همه به نوعی کمک دریافت کرده‌اند) و (2.) شناسایی و پرورش استعدادهای ویژه خود می‌کند. بیشتر از این نمی‌گویم، اما بهتر است فیلم را ببینید، از آن لذت ببرید و خودتان جواهراتش را کشف کنید. این فیلم 1 ساعت و 32 دقیقه طول می‌کشد و در شهر نیویورک (منهتن و بروکلین با کارهای استودیویی در کوئینز) فیلمبرداری شده است. نویسندگان: جولیا دال، مو اوگروودنیک و لیسا دیویدویتز فیلمنامه را بر اساس داستان آلیسون جیکوبز نوشته‌اند. نمره: B+