فیلم Panic Room 2002

فیلم «پانیک روم» که به طور مکرر مورد انتقاد قرار گرفته، نیاز به تماشای دوباره دارد. مگ آلتمن و دخترش سارا به یک خانه بزرگ و مجلل نقل مکان می‌کنند، که ویژگی خاص آن وجود یک اتاق امن (پانیک روم) است؛ اتاقی که از آن نمی‌توان به راحتی وارد شد. درست در اولین شب ورودشان به خانه جدید، مجبور می‌شوند به آن اتاق پناه ببرند، چرا...

فیلم «پانیک روم» که به طور مکرر مورد انتقاد قرار گرفته، نیاز به تماشای دوباره دارد. مگ آلتمن و دخترش سارا به یک خانه بزرگ و مجلل نقل مکان می‌کنند، که ویژگی خاص آن وجود یک اتاق امن (پانیک روم) است؛ اتاقی که از آن نمی‌توان به راحتی وارد شد. درست در اولین شب ورودشان به خانه جدید، مجبور می‌شوند به آن اتاق پناه ببرند، چرا که سه سارق به خانه وارد می‌شوند، اما مشکل این است که آنچه سارقین می‌خواهند، در خود پانیک روم قرار دارد. از همان ابتدا می‌دانیم که «پانیک روم» پر از استایلی است که دیوید فینچر به آن معروف است. تیتراژ ابتدایی به زیبایی در آسمان‌خراش‌های منهتن پخش می‌شود و به طور کامل لحن فیلم را تعیین می‌کند. به نظر من، پس از شدت و پیچیدگی فیلم «باشگاه مبارزه»، بسیاری از افراد از سادگی ساختار «پانیک روم» شگفت‌زده شدند؛ این فیلم در واقع یک تریلر ساده و هیجان‌انگیز است که در یک ساختمان ترسناک رخ می‌دهد. با این حال، فینچر توانسته است از این محیط بزرگ حس تنگنا را به خوبی به نمایش بگذارد و تنش را در هر لحظه بالا ببرد. علی‌رغم داستان فشرده و سنگین، فیلم هرگز بی‌تحرک نمی‌ماند و از همان ابتدا با مجموعه‌ای از حرکات هیجان‌انگیز، تا پایان پرتنش ادامه می‌یابد. فیلم‌نامه دیوید کوپ در اولین تماشا به اندازه کافی تاریک به نظر نمی‌رسد، چرا که برخی از تعاملات بین سه سارق به نوعی شوخی‌آمیز است، اما هرگز از قلب تریلر خود غافل نمی‌شود. تماشای دوباره فیلم نشان می‌دهد که این اثر به خوبی حول شخصیت‌ها ساخته شده و در واقع داستانی با پنج شخصیت دارد. در این زمینه، مگ آلتمن با بازی جودی فاستر برنده واقعی است. به آسانی می‌توانست شخصیت او به عنوان یک ابرزن تبدیل شود، اما فینچر او را به عنوان یک انسان باهوش و با تدبیر به تصویر می‌کشد. او مادری قوی، باهوش و عاطفی است، اما در عین حال انسانی قابل اشتباه که او را باورپذیر می‌کند. یکی دیگر از نکات مثبت فیلم استفاده‌ی فینچر از خانه است، جایی که دوربین او مانند یک روح در حال حرکت است و به عنوان ناظر بی‌طرف در حال رخدادها به تصویر کشیده می‌شود. بازیگران بسیار خوب هستند، جودی فاستر، فارست ویتاکر، جارِد لتو و دوایت یوکام همه تحت نظارت فینچر به خوبی با هم ترکیب شده‌اند. کریستین استوارت در نقش سارا نیز احساسات زیادی را به نقشی که می‌توانست به راحتی شیرین و تکراری باشد، اضافه می‌کند. بله، باید اعتراف کرد که برای لذت بردن از فیلم باید کمی از واقعیت دور شد؛ این فیلم در نهایت یک تریلر سرقت خانگی است، اما در دستان فینچر از کلیشه‌ها فراتر می‌رود و بر اساس جو و دینامیک شخصیت‌ها موفق عمل می‌کند. «پانیک روم» به خوبی ساخته شده و با تنش شگفت‌انگیز زمان، با تماشای دوباره بهتر می‌شود. 8 از 10 فیلم بدی نیست. او به این خانه بزرگ جدیدی که در حال ساخت است می‌رسد. مردانی که در حال کار بر روی خانه هستند، نقشه‌ای برای دزدی از پانیک روم می‌کشند. تا اینکه مالک و خانواده‌اش خود را در پانیک روم قفل می‌کنند تا از دست آن‌ها فرار کنند. این فیلم را برای تماشایی سرگرم‌کننده و لذت‌بخش توصیه می‌کنم، چرا که داستانی جذاب و دلنشین دارد. اگرچه شخصیت‌ها ممکن است چندان به یادماندنی نباشند، اما فیلم هنوز هم تجربه خوبی را ارائه می‌دهد. در برخی موارد، فیلم می‌توانست با دیالوگ‌های کمتر و ماجراجویی‌های بیشتر بهبود یابد و شاید برخی عناصر کارتونی را کاهش دهد. این تغییر می‌تواند تجربه کلی را ارتقا دهد و آن را برای تماشاگران جذاب‌تر کند. این فیلم برای بچه‌ها تماشایی عالی است و می‌توانند لحظات خوبی را با آن سپری کنند، هرچند که شخصیت‌ها ممکن است تأثیر ماندگاری نداشته باشند. «دارک» به عنوان کاراکتری به یاد ماندنی به نظر می‌رسد، در حالی که شخصیت اصلی ممکن است با گذشت زمان از یاد برود. علی‌رغم نقاط ضعف خود، فیلم سرگرم‌کننده و ارزش تماشا دارد، به ویژه برای یک جلسه تماشای غیررسمی. اگرچه ممکن است فیلمی نباشد که بارها به آن مراجعه کنید، اما می‌تواند به عنوان یک تفریح دلپذیر یا سرگرمی پس‌زمینه در حین انجام کارهای دیگر عمل کند.