فیلم Last Tango in Paris 1972

فیلم «ژان» (با بازی ماریا اشنایدر) در حال جستجوی خانه است که با «پل» (با بازی مارلون براندو) مواجه می‌شود. او در یک آپارتمان خالی به او حمله می‌کند و مورد آزار قرار می‌دهد. مشخص می‌شود که پل به تازگی همسرش را به دلیل خودکشی از دست داده و به شدت دچار سردرگمی و تنهایی است. او آپارتمان را اجاره می‌کند و ژان دوباره به...

فیلم «ژان» (با بازی ماریا اشنایدر) در حال جستجوی خانه است که با «پل» (با بازی مارلون براندو) مواجه می‌شود. او در یک آپارتمان خالی به او حمله می‌کند و مورد آزار قرار می‌دهد. مشخص می‌شود که پل به تازگی همسرش را به دلیل خودکشی از دست داده و به شدت دچار سردرگمی و تنهایی است. او آپارتمان را اجاره می‌کند و ژان دوباره به سراغش می‌آید؛ همیشه با حفظ هویت‌های نامشخص، زیرا رابطه جنسی برای هر دوی آنها به نوعی وسواس تبدیل می‌شود. سوال این است که آیا می‌توانند از لحاظ احساسی اینقدر بی‌احساس بمانند در حالی که ملاقات‌هایشان شدیدتر و humiliating (تحقیرآمیز)‌تر می‌شود و در نهایت کاملاً اعتیادآور؟ او در هر زمینه‌ای مطیع است و همان‌طور که بسیاری از چیزهای راحت و قابل دسترسی سریعاً رضایت او را برطرف نمی‌کند، پل نیز باید کاملاً بر این زن جوان کنترل داشته باشد. در همین حال، ژان با «تام» (با بازی ژان-پی‌یر لئود) که کارگردان فیلمی در حال ظهور است، نامزد است و او از ماجراهای ژان کاملاً بی‌خبر است. در نهایت، این ژان است که باید کنترل زندگی‌اش را به دست بگیرد - اما به کدام سمت خواهد رفت؟ برای فیلمی که اساساً درباره‌ی عشق است، این یک تجربه کاملاً بی‌روح است و شیمی واقعی بین زوج وجود ندارد. برتولوچی ما را به نمایش بی‌پایان برهنگی زنانه، برخی سکانس‌های جنسی ناپخته و دیالوگ‌هایی که نه حرارتی ایجاد می‌کنند و نه جذابیتی، می‌کشاند که نه به براندو و نه به اشنایدر کمکی نمی‌کند. اگر قرار بود نگاهی عمیق به روان انسان، غریزه‌های حیوانی یا وابستگی‌هایمان بیاندازد، متاسفانه این فیلم خیلی کند، تکراری و ناپخته بود. این فیلم برای من مناسب نبود، متاسفم.