فیلم A Farewell to Arms 1957

سختی‌های سازگاری این رمان برای صفحه نمایش همیشه مشخص بود و با توجه به اینکه گری کوپر در سال ۱۹۳۲ کار قابل قبولی در این زمینه انجام داد، نمی‌دانم چرا دیوید او. سلزنیک به این نتیجه رسید که این داستان می‌تواند فرصتی مناسب برای بازگشت راک هادسن باشد. او به عنوان "لوت. هنری" آمریکایی در ایتالیا در طول جنگ بزرگ خدمت می‌کند و در آنجا...

سختی‌های سازگاری این رمان برای صفحه نمایش همیشه مشخص بود و با توجه به اینکه گری کوپر در سال ۱۹۳۲ کار قابل قبولی در این زمینه انجام داد، نمی‌دانم چرا دیوید او. سلزنیک به این نتیجه رسید که این داستان می‌تواند فرصتی مناسب برای بازگشت راک هادسن باشد. او به عنوان "لوت. هنری" آمریکایی در ایتالیا در طول جنگ بزرگ خدمت می‌کند و در آنجا با پرستار بریتانیایی "کاترین" (جنیفر جونز) آشنا می‌شود. آنها به سرعت به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند، اما جنگ فرصتی برای ابراز این علاقه‌ها نمی‌دهد و فیلم نوساناتی را به تصویر می‌کشد که در تلاش برای زنده ماندن و در نهایت رسیدن به امنیت با فرزند در راه خود تجربه می‌کنند. چیزی که درباره داستان‌های همیگway دریافتم این است که به ندرت روی پرده بزرگ به خوبی عمل می‌کنند. این داستان‌ها جزئیات و توصیف‌های زیادی دارند و نیازمند آن هستند که خواننده از تخیل خود برای ایجاد سناریو استفاده کند، که اینجا به راحتی با تصاویر جایگزین شده است. این همچنین از بازیگران می‌خواهد که شخصیت‌های قوی و پیچیده‌ای را ارائه دهند که با مسایل خود و همچنین مسایل وفاداری، حرفه‌ای‌گری و انتخاب‌های سخت در میان وحشت‌های جنگ دست و پنجه نرم کنند. هیچ‌یک از این دو بازیگر در اینجا آن gravitas لازم را برای به تصویر کشیدن این پیچیدگی‌ها ندارند و این موضوع اغلب این رمان عاشقانه جذاب در زمان جنگ را به یک رمان عاشقانه نه چندان جذاب در پس‌زمینه جنگ تبدیل می‌کند. تلاش قابل توجهی از ویتوریا دِ ریکا به عنوان جراح الهام‌بخش "رینالدی" وجود دارد و الین استریچ نیز در اینجا دیده می‌شود پیش از اینکه به یک خانم مشهور تبدیل شود. فیلم از نظر بصری خوب است، تصاویر جنگی تأثیرگذار است و گاهی اوقات نشانه‌هایی از وحشت‌های واقعی این جنگ و فشارهایی که بر روی مردم، چه در داخل و چه در خارج از ارتش، وارد کرد را نشان می‌دهد، اما نمی‌توان از ضعف و نسبتا بی‌احساس بودن کست برای این فیلم فرار کرد. افسوس!