فیلم Mother! 2017

این فیلم به هیچ وجه قابل ارزیابی در مقیاس ۱ تا ۵ نیست - واقعاً تقریباً غیرممکن است. می‌خواهم به آن ۵ بدهم و همزمان ۳ هم بدهم. هر دو گزینه نادرست خواهد بود، بنابراین در میانه راه تسلیم می‌شوم. آرونوفسکی در گذشته فیلم‌های دیوانه‌وار زیادی به ما ارائه کرده، اما این یک سطح کاملاً متفاوت است. آیا به یاد دارید اوج دیوانه‌وار _Requiem for...

این فیلم به هیچ وجه قابل ارزیابی در مقیاس ۱ تا ۵ نیست - واقعاً تقریباً غیرممکن است. می‌خواهم به آن ۵ بدهم و همزمان ۳ هم بدهم. هر دو گزینه نادرست خواهد بود، بنابراین در میانه راه تسلیم می‌شوم. آرونوفسکی در گذشته فیلم‌های دیوانه‌وار زیادی به ما ارائه کرده، اما این یک سطح کاملاً متفاوت است. آیا به یاد دارید اوج دیوانه‌وار _Requiem for a Dream_ را؟ اگر آن را در ۵۰ ضرب کنید، به اوج دیوانه‌وار _mother!_ خواهید رسید - و این یک *توصیف بسیار کم‌اهمیت* است. نمی‌خواهم خیلی درباره‌ی plot یا پایان فیلم صحبت کنم، زیرا در حال حاضر اطلاعات زیادی درباره‌ی فیلم در دسترس نیست. واقعاً ارزشش را دارد که به این فیلم با حداقل اطلاعات وارد شوید تا تأثیر بیشتری بگذارد. فقط می‌گویم که پوستر و تبلیغات تحت تأثیر _Rosemary's Baby_ به شدت غافلگیرکننده است - هیچ ربطی به آن فیلم ندارد، هرچند که عناصر ترسناک پولانسکی به وضوح الهام‌بخش آرونوفسکی در اینجا هستند. می‌خواهم سه عنصر خاص از این فیلم را که برای من بهترین کارکرد را داشتند، ستایش کنم: (۱) طراحی صدا فوق‌العاده بود. هیچ موسیقی‌متنی در این فیلم وجود ندارد - دقیقاً مطمئن نیستم که یوهان یوهانسون چه کرده - اما طراحی صدا به شدت ترسناک و به یادماندنی است. (۲) طراحی تولید در سطح بالایی قرار دارد. خانه در این فیلم عملاً یکی از شخصیت‌های اصلی است (وقتی آن را ببینید متوجه خواهید شد) و در طول فیلم به شدت تحول می‌یابد (باز هم، وقتی آن را ببینید متوجه خواهید شد). کارگردانی هنری عالی که تمام روز در ذهنم بود. (۳) بازی جنیفر لارنس فوق‌العاده است؛ او واقعاً خود را به این فیلم و دیدگاه آرونوفسکی سپرده، اما بازی که بیشتر در ذهنم باقی ماند، بازی میشل فایفر بود. او واقعاً شخصیتش را تجسم کرد و اگرچه او فقط در حدود ۶۰٪ اول فیلم حضور دارد، تأثیر عمیقی بر بقیه‌ی فیلم گذاشت. شخصیت او برای فیلم حیاتی است و او به وقایعی که پس از خروجش رخ داد، رمز و راز و سنگینی خاصی اضافه کرد. به زودی دوباره این فیلم را تماشا می‌کنم و امیدوارم افکار معنادارتری داشته باشم. در حال حاضر سخت است که خیلی بگویم، چون به سختی کسی این فیلم را دیده است، اما باور کنید، خیلی چیزها درباره‌ی _mother!_ وجود دارد. _mother!_، عنوان فیلمی که هیچ حرف بزرگ‌تری ندارد. خوب _mother!_، خوشحالم که آن حروف بزرگ را ذخیره کرده‌اید، چون سوالی دارم که به مقدار زیادی از آنها نیاز دارد: "این برای چه کسی بود!؟" _امتیاز نهایی: ★★½ - چیزهای زیادی داشت که به من جذب می‌شد، اما به عنوان یک کل چندان کار نکرد._ می‌خواهم بگویم، شاید من جزء جمعیتی نیستم که این فیلم برای آن ساخته شده است. با این حال، ۹۵٪ این فیلم را با چهره‌ای گیج و سوال "این چه بود؟" گذراندم. به تئاتر رفتم و انتظار داشتم چیزی خوب ببینم - نه لزوماً عالی، اما لذت‌بخش. این فیلم گیج‌کننده، غیرقابل توجیه و به شدت خشن بود و هرگز به نقطه‌ای نرسید یا داستان/plot را توسعه نداد و در تمام مدت احساس ناراحتی به من دست داد. واقعاً این فیلم را توصیه نمی‌کنم. به نظر می‌رسید یک اتلاف کامل زمان است. plot وجود نداشت. گیج‌کننده. در برخی مواقع آزاردهنده، بدون هیچ توضیح، زمینه یا دلیلی. به آن ۱ ستاره می‌دهم، فقط به خاطر اینکه دکورها واقعاً خوب ساخته شده بودند. به جز آن، به نظرم حتی یک بار دیدن هم ارزش ندارد. _‘mother!’_ یک تماشای لذت‌بخش است، حتی اگر کاملاً متوجه نشدم چه اتفاقی در حال وقوع بود - در تمام طول فیلم یک حدس مبهم در ذهنم داشتم، اما با توجه به آنچه در جاهای دیگر آنلاین خوانده‌ام، اشتباه بودم. اما با این حال مشکلی ندارم، احساس سرگرمی داشتم که مهم‌ترین چیز است. جنیفر لارنس عالی است، و همچنین خاویر باردم. این دو واقعاً ستاره‌های فیلم هستند، هرچند اد هریس و میشل فایفر نیز نقش‌های قابل توجهی دارند. انتخاب عالی برای هر چهار نفر. در حالی که فیلم از نظر جلوه‌ها و تصویربرداری فوق‌العاده به نظر می‌رسد. تماشای این فیلم در حال unfold شدن واقعاً نگران‌کننده و وحشیانه است، اما به شکل مثبت. قطعاً یکی از عجیب‌ترین فیلم‌هایی است که دیده‌ام، و من _‘Rubber’ (2010)_ را هم دیده‌ام... بیایید صادق باشیم، این یک فیلم ورود به خانه است که سعی می‌کند خود را به عنوان یک فیلم هنری با هوش بالاتر جا بزند. این فیلم نوعی به شما دروغ می‌گوید و واقعاً از آن متنفرم وقتی فیلم‌ها سعی می‌کنند خود را بیشتر از آنچه که هستند، جا بزنند. نمی‌توانید بازیگران را در اینجا سرزنش کنید، همه چیز به کارگردان و استودیو برمی‌گردد. آنها به جنجال نیاز داشتند، به درام نیاز داشتند، به تحسین منتقدان نیاز داشتند و می‌خواستند مردم درباره آن صحبت کنند... ...اما در نهایت، این یک فیلم ورود به خانه است و هیچ یک از آنچه را که استودیو و کارگردان می‌خواستند، نداشت اگر فقط یک فیلم صادقانه می‌ساختند. اما سپس، اگر آنها در مورد آنچه که می‌ساختند، صادق بودند، احتمالاً بهتر عمل می‌کرد، پول بیشتری به دست می‌آورد. مردم اینقدر گیج نمی‌شدند، منتقدان به شدت به آن حمله می‌کردند و ده سال بعد ممکن بود به یک پیروی فرقه‌ای تبدیل شود. در عوض، شما یک فیلم بی‌ارزش دارید که سعی می‌کند خود را به عنوان یک فیلم هنری جا بزند... و تمام خودبزرگ‌بینی‌ای که با آن همراه است. **_ظاهرش عالی است، تم‌های فوق‌العاده، داستان‌گویی خسته‌کننده_** یک شاعر معروف و همسر بسیار جوان‌ترش (جنیفر لارنس و خاویر باردم) در یک خانه بزرگ قدیمی در حومه زندگی می‌کنند. او با مشکل نویسندگی مواجه است در حالی که او در حال بازسازی خانه بعد از آتش‌سوزی است. هنگامی که غریبه‌های بدون دعوت (از جمله اد هریس و میشل فایفر) وارد می‌شوند، به طور طبیعی تأثیر منفی بر زن زیبا و دنیای او می‌گذارد. “Mother!” (۲۰۱۷) به کارگردانی دارن آرونوفسکی، که به خاطر کارهای هنری مانند “Requiem for a Dream” و “The Fountain” شناخته می‌شود، اما او به خوبی قادر است فیلم‌های سرگرم‌کننده‌ی متعارف‌تری مانند “The Wrestler” بسازد. این فیلم در دسته اول قرار می‌گیرد، هرچند که عمل اول آن به طور نسبی متعارف و جذاب است، به نوعی مانند “What Lies Beneath” یا “Cold Creek Manor.” با این حال، به تدریج غیرقابل درک و خسته‌کننده می‌شود. می‌توان گفت که این فیلم مانند یک فیلم رومن پولانسکی آغاز می‌شود، به ویژه “Cul-de-sac” و “Rosemary’s Baby”، اما با سوررئالیسم لوئیس بونیول به پایان می‌رسد. ممکن است فکر کنید که این فیلمی در مورد ورود به خانه است، قبل از اینکه وقایع غیرقابل فهم شوند. بخشی از لذت یک فیلم مانند این تلاش برای فهمیدن نمادگرایی و معنی آن است. در این مورد، شما باید با مواد کتاب مقدس و اکولوژی آشنا باشید، در غیر این صورت گم خواهید شد. بنابراین، من در مورد این اثر منحصر به فرد در میانه هستم. به خوبی ساخته شده است، جنیفر در اوج زیبایی‌اش است، شروع جالبی دارد و تم‌ها فراموش‌نشدنی هستند اما به عنوان یک تجربه مشاهده استاندارد، خسته‌کننده و آزاردهنده می‌شود. هرگز نمی‌خواهم دوباره آن را ببینم، اما احتمالاً بقیه عمرم به متافورهای آن فکر خواهم کرد. به آن احترام می‌گذارم، اما تنها به کسانی که کنجکاو هستند توصیه می‌کنم. این فیلم برای همه نیست. فیلم ۲ ساعت و ۱ دقیقه طول می‌کشد و در مونترال و کبک فیلم‌برداری شده است. نمره: B-