فیلم Taxi 1998

داستان فیلم درباره "دانیل" (سامی نسر) است، یک پیک تحویل پیتزا در مارسی که در آستانه تحقق دو آرزوی بزرگش قرار دارد: رابطه با دوستش "لیلی" (ماریون کوتیار) و دریافت مجوز رانندگی تاکسی. اما تلفن او یادآوری می‌کند که برای رسیدن به آرزوی دوم، باید موقتا از اولی چشم‌پوشی کند و به مرکز صدور مجوز برود. با کمی خوش‌گذرانی احمقانه، او زودتر از آنچه فکر...

داستان فیلم درباره "دانیل" (سامی نسر) است، یک پیک تحویل پیتزا در مارسی که در آستانه تحقق دو آرزوی بزرگش قرار دارد: رابطه با دوستش "لیلی" (ماریون کوتیار) و دریافت مجوز رانندگی تاکسی. اما تلفن او یادآوری می‌کند که برای رسیدن به آرزوی دوم، باید موقتا از اولی چشم‌پوشی کند و به مرکز صدور مجوز برود. با کمی خوش‌گذرانی احمقانه، او زودتر از آنچه فکر می‌کند، مجوزش را از دست می‌دهد و مانند دوچرخه‌سواری که می‌راند، با ماشینش هم رانندگی می‌کند که مورد توجه پلیس محلی قرار می‌گیرد. خوشبختانه، "امیلین" (فردریک دیفنثال) که فردی ناامید است، او را دستگیر می‌کند و مشکلات بزرگ‌تری با تعدادی دزد بانک دارد. او فکر می‌کند می‌تواند از مهارت‌های رانندگی و آشنایی دانیل با شهر برای پیدا کردن جنایتکاران استفاده کند (در واقع او نمی‌تواند رانندگی کند!) و این‌گونه یک جفت غیرمنتظره شکل می‌گیرد. لوس بesson این فیلم سرگرم‌کننده را ساخته است که به نوعی پارودی از تقریباً هر فیلم پلیسی/دوستی و سرقتی است که تا به حال دیده‌اید و در این زمینه به طور کلی موفق است. در خیابان‌ها اکشن زیادی وجود دارد، اما همچنین لحظات خوبی برای لذت بردن از دوستی آن‌ها وجود دارد و به زودی مشخص می‌شود که "دانیل" به مراتب از "امیلین" برای پلیس شدن مناسب‌تر است. همچنین احساسات ناامیدکننده "امیلین" نسبت به همکارش "پترا" (اما ویکlund) به ineptness او دامن می‌زند. هر دو نسر و دیفنثال به خوبی با هم کار می‌کنند و کمدی جذابی را ارائه می‌دهند که به نوعی به کمدی فیزیکی نزدیک است و با یک ادای احترام پرهیجان به "کار ایتالیایی" (۱۹۶۹) به پایان می‌رسد، قبل از صحنه‌هایی که ممکن است نشانه‌ای از دنباله باشد! من از این فیلم لذت بردم.