فیلم The Turning 2020

من... در شوک هستم. "تبدیل" مشکلات زیادی در روند توسعه داشت، از تغییر کارگردان (خوان کارلوس فرناندیلو گزینه اول بود)، بازیگران، تهیه‌کنندگان (استیون اسپیلبرگ زمانی مسئول این پروژه بود) و خدا knows چه چیزهای دیگری. این فیلم دوباره اقتباسی از داستان معروف ترسناک "چرخش پیچ" اثر هنری جیمز است، بنابراین همیشه کار دشواری برای به تصویر کشیدن یک فیلم ترسناک با ویژگی‌های منحصر به فردی...

من... در شوک هستم. "تبدیل" مشکلات زیادی در روند توسعه داشت، از تغییر کارگردان (خوان کارلوس فرناندیلو گزینه اول بود)، بازیگران، تهیه‌کنندگان (استیون اسپیلبرگ زمانی مسئول این پروژه بود) و خدا knows چه چیزهای دیگری. این فیلم دوباره اقتباسی از داستان معروف ترسناک "چرخش پیچ" اثر هنری جیمز است، بنابراین همیشه کار دشواری برای به تصویر کشیدن یک فیلم ترسناک با ویژگی‌های منحصر به فردی که دیگران ندارند، خواهد بود. پس از این همه تغییر، فیلم در نهایت تصمیم گرفت که مک‌کنزی دیویس را به عنوان قهرمان بزرگسال، و فین ولفهارد و بروکلین پرینس را به عنوان بچه‌های کوچک انتخاب کند. آنها همه چیز و همه کس را تغییر دادند، به جز افرادی که پشت دلیل اصلی شکست فاجعه‌بار این فیلم هستند: فیلمنامه‌نویسان. با تمام احترامی که برای برادران هایز قائل هستم، اما این بدترین نوع فیلم بد است. این فیلم هیچ ویژگی قابل احترامی ندارد. این یک فیلم درباره... هیچ چیز است! هیچ پیام، هیچ هدف، هیچ ساختاری و در نهایت، هیچ پایانی ندارد. من شوخی نمی‌کنم، "تبدیل" هیچ پایانی ندارد. مانند این است که کسی به طور ناگهانی فریاد بزند "بروید به تیتراژ" قبل از اینکه حتی نوعی پاداش ارائه شود. کل فیلم مجموعه‌ای از صحنه‌های تکراری و خسته‌کننده است که تنها در مکان متفاوت‌اند. صحنه‌های ترسناک و پیش‌بینی‌شده در طول زمان فیلم پخش می‌شوند بدون اینکه معنا یا هدفی در زیر آن‌ها وجود داشته باشد. نزدیک به نود دقیقه آماده‌سازی برای هیچ چیز. این یکی از آن موارد نیست که پایان فقط مبهم باشد و مردم بتوانند آن را به چندین روش تفسیر کنند. هرچند که ممکن است عجیب به نظر برسد، این فیلم ترسناک یکنواخت و کلیشه‌ای هیچ پایانی ندارد. باید این را تکرار کنم تا واقعاً به آنچه می‌نویسم باور کنید. حتی اگر به سادگی آن آخرین عمل (غیرموجود) را نادیده بگیرم، باقی‌مانده فیلم هنوز هم وحشتناک است. به عنوان بیننده، دانستن بیشتر از شخصیت اصلی در مورد آنچه در حال وقوع است یا آنچه قرار است اتفاق بیفتد تقریباً همیشه یک جنبه بد در ژانر ترسناک است. نه تنها محیط ترسناک یا وحشتناکی وجود ندارد، بلکه روایت سوالات منطقی زیادی را مطرح می‌کند که در نهایت بدون پاسخ باقی می‌مانند. فیلم در واقع با وضعیت نسبتاً خوبی شروع می‌شود و من کمی به شخصیت دیویس علاقه‌مند شدم، اما به سرعت به یکی از خسته‌کننده‌ترین تجارب سال من تبدیل می‌شود. معمولاً می‌توانم به بازیگری روی آورم تا مرا در سخت‌ترین بخش‌های فیلم یاری کند. با این حال، مک‌کنزی دیویس (که در "ترمیناتور: سرنوشت تاریک" خیلی از او خوشم آمد) به تدریج شروع به خسته‌کننده شدن می‌کند و فین ولفهارد بدترین عملکردی که از او دیده‌ام را ارائه می‌دهد. بروکلین پرینس برای سنش خوب است، اما او هنوز یک بچه 9 ساله است، بنابراین... می‌دانید. باربارا مارتن احتمالاً بهترین است به عنوان خانم گروس، اما مانند خود فیلم، او هم تأثیر واقعی بر هیچ چیز ندارد. از نظر فنی، موسیقی عجیب است و به جای اینکه صحنه‌های ترسناک را ارتقا دهد، آن‌ها را به یک کنسرت راک تبدیل می‌کند. ویرایش نیز فاقد یکپارچگی است. صادقانه بگویم، فکر می‌کردم "جزیره فانتزی" گزینه امنی برای جایزه "بدترین فیلم 2020" است، اما "تبدیل" به تازگی وارد این رقابت شده است. به همان اندازه که ممکن است منطقی باشد، حداقل یک پایان دارد. این یک پایان خنده‌دار است، اما در واقع یک پایان است. دومی نه تنها از پاداش به نود دقیقه آماده‌سازی بی‌بهره است، بلکه هیچ ویژگی قابل احترامی ندارد. توصیف یک فیلم در یک جمله یک کلمه‌ای هرگز به این اندازه آسان نبوده است: "هیچ چیز". این یک فیلم درباره هیچ چیز است! هیچ معنایی، هیچ پیامی، هیچ هدفی، هیچ منطقی. یک سفر بسیار خسته‌کننده در یک عمارت با پرش‌های ترسناک پیش‌بینی‌شده، یک موسیقی عجیب و بازیگری ناامیدکننده. این یک داستان بدون احساس است که پر از سوالات بی‌پاسخ است و نه، این یکی از آن موارد "روایت مبهم" نیست. من به شدت آن را توصیه نمی‌کنم، مگر اینکه شما بخواهید از تماشای یک فیلم ناقص ناامید شوید.