فیلم The Odds 2018

ساعت بسیار خوبی است، دوباره تماشا خواهم کرد و می‌توانم آن را توصیه کنم. ابی باتلر در این فیلم فوق‌العاده است و به نوعی نسخه‌ای ساده‌شده از "آیا ترجیح می‌دهید" است. نه تنها شخصیت‌ها در طول فیلم تحول شگفت‌انگیزی را تجربه می‌کنند که به نوعی یادآور یک هلیکس دوگانه معیوب است، بلکه ایده‌های فیزیکی که او به آن‌ها می‌پردازد نیز فوق‌العاده است. اگر به ژانر وحشت و شکنجه...

ساعت بسیار خوبی است، دوباره تماشا خواهم کرد و می‌توانم آن را توصیه کنم. ابی باتلر در این فیلم فوق‌العاده است و به نوعی نسخه‌ای ساده‌شده از "آیا ترجیح می‌دهید" است. نه تنها شخصیت‌ها در طول فیلم تحول شگفت‌انگیزی را تجربه می‌کنند که به نوعی یادآور یک هلیکس دوگانه معیوب است، بلکه ایده‌های فیزیکی که او به آن‌ها می‌پردازد نیز فوق‌العاده است. اگر به ژانر وحشت و شکنجه علاقه‌مند هستید، احتمالاً با مجموعه "SAW" و "آیا ترجیح می‌دهید" آشنا هستید و فکر نمی‌کنم که این فیلم شما را ناامید کند. این فیلم به اندازه "Hostel" نیست، اما قطعاً صحنه‌های کافی وجود دارد که شما را یا ناراحت کند یا به طرز ناخوشایند خوشحال. "شانس‌ها" به نوعی به "آن‌ها اسب‌ها را می‌زنند، درست است؟" به سبک "Saw" است، به‌طوری‌که برای بینندگانی که به اندازه شخصیت اصلی از نظر فکری چالش دارند، قابل دسترسی باشد. این فیلم حول یک بازی زیرزمینی برای مقاومت در برابر درد می‌چرخد، جایی که رقبا برای مبلغ قابل توجهی از پول بازی می‌کنند، چیزی که بدون آستانه بسیار بالا برای درد نمی‌توانند به دست آورند. به عبارت دیگر، خالق بازی یک سادیست است، اما شرکت‌کنندگان مازوشیست هستند، بنابراین این واقعاً یک جرم بدون قربانی است. مسابقه در "شانس‌ها" به قدری از نظر لجستیکی غیرممکن است که برای کسی جز قهرمان زن تعجب‌آور نیست — به حدی که IMDb هیچ مشکلی برای افشای آن در خلاصه فیلم ندارد — وقتی مشخص می‌شود که هیچ شرکت‌کننده دیگری وجود ندارد، چه برسد به جایزه یک میلیون دلاری، و همه چیز به این نتیجه می‌رسد که شرور خود دنباله غیرمجاز "Saw" خود را می‌سازد. سوال این است که چگونه قهرمان نمی‌توانست این را پیش‌بینی کند؟ وقتی می‌فهمد که به‌ظاهر افرادی روی این مسابقه شرط‌بندی می‌کنند، می‌گوید: "عجیب است که مردم روی چنین چیزی شرط‌بندی می‌کنند." این خیلی عجیب‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کند. "شرط‌بندهای جدی روی هر چیزی محاسبه می‌کنند"، می‌گوید شرور، و او کاملاً درست می‌گوید. اما آنچه او و او به راحتی نادیده می‌گیرند این است که شانس نتیجه یک مسابقه به‌طور تصادفی محاسبه نمی‌شود. در واقع، این شامل فرآیندی به نام "دستکاری" است که نیاز به درک عمیق از پیشینه رقبا دارد. حالا، شاید من اشتباه می‌کنم، اما به شدت شک دارم که کسی در هر کجا آمار مربوط به چنین رویدادهایی مثل "گذاشتن دست روی شمع روشن و نگه‌داشتن آن" را پیگیری کند. اگر شرور انقدر باهوش است، چرا این لایه اضافی غیرضروری و غیرمحتمل را به حقه‌اش اضافه کند؟ می‌دانیم که او به این زودی‌ها تسلیم نمی‌شود، هرچقدر هم که در حالی که شمع در دستانش سوراخ می‌کند، معذب باشد، و بنابراین ما بدون هیچ تعلیق یا تنشی باقی می‌مانیم. از آنجا که برای ما امکان سرمایه‌گذاری عاطفی در داستان وجود ندارد، هیچ دلیلی برای ساخت یا تماشای این فیلم وجود ندارد جز لذت بیمارگونه دیدن یک بازیگر که وانمود می‌کند در حال درد کشیدن است – که این باعث می‌شود "شانس‌ها" نه تنها احمقانه بلکه غیراخلاقی باشد.