فیلم Spiral 2021

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. در مورد فیلم‌های ترسناک، همیشه آماده‌ام تا به هر فیلمی شانس بدهم، حتی زمانی که همه چیز نشان می‌دهد که احتمالاً شکست بزرگی خواهد بود. من به‌طور اعترافی طرفدار پروپاقرص SAW نیستم، هرچند از دو فیلم اول آن لذت بردم. بعد از آن‌ها، حتی نمی‌توانم به یاد بیاورم که کدام قسمت‌ها...

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. در مورد فیلم‌های ترسناک، همیشه آماده‌ام تا به هر فیلمی شانس بدهم، حتی زمانی که همه چیز نشان می‌دهد که احتمالاً شکست بزرگی خواهد بود. من به‌طور اعترافی طرفدار پروپاقرص SAW نیستم، هرچند از دو فیلم اول آن لذت بردم. بعد از آن‌ها، حتی نمی‌توانم به یاد بیاورم که کدام قسمت‌ها را واقعاً تماشا کرده‌ام. حتی جدیدترین فیلم Jigsaw نیز نتوانست توجه من را جلب کند. به‌منظور آماده‌سازی برای Spiral، سعی کردم دقیقاً تعیین کنم که چگونه در زمان‌بندی داستان این مجموعه قرار می‌گیرد، که این کار به طرز شگفت‌آوری چالش‌برانگیز بود. به‌طور کلی، آنچه برای این فیلم اهمیت دارد این است که کارهای جان والکر (توبین بل) و شخصیت او به‌عنوان قاتل زنجیره‌ای Jigsaw به رسمیت شناخته می‌شود، که این فیلم را به یک دنباله تبدیل می‌کند. متأسفانه، Spiral نظر من در مورد این فرانچایز را تغییر نمی‌دهد. این یک داستان فرمولی است که دیگر کسی واقعاً به آن اهمیت نمی‌دهد. در واقع، از این که این قسمت حتی سبز روشن شده است، شگفت‌زده‌ام، با توجه به زمان‌های حساس کنونی جامعه ما. بی‌شمار فیلم و برنامه تلویزیونی امروزه تحت استانداردهای سخت‌گیرانه‌تری قرار دارند و در خطر لغو یا تحریم قرار می‌گیرند اگر موضوع خاصی به‌خوبی پرداخته نشود. با توجه به این همه خشونت بی‌دلیل، دیدن این فرانچایز که هنوز زنده است، شگفت‌انگیز است. انتخاب‌های بازیگری کنجکاوکننده - رهبری یک فیلم ترسناک توسط کریس راک قطعاً جلب توجه می‌کند - و قتل‌های بسیار خونین و ترسناک با معضلات زندگی و مرگ همچنان وجود دارد که قطعاً طرفداران دو آتشه را راضی خواهد کرد. با این حال، این قتل‌ها دیگر به اندازه قبل جذاب یا "مفرح" نیستند. این فیلم هیچ تله به یادماندنی‌ای ندارد که از هر یک از دوجین (یا صدها؟) قبلی فراتر برود. درست مانند فیلمنامه جاش استولبرگ و پیتر گلدفینگر، این هم فقط یک تغییر تنبل و غیرقابل پیش‌بینی از یک فرمول شناخته‌شده است. به‌طور منصفانه، و من به منتقدان دیگر که همه قسمت‌های قبلی را تماشا کرده‌اند اعتماد دارم، این به‌طور فرضی نسخه‌ای است که بیشترین فاصله را از ساختاری که مردم برای اولین بار در 2004 و 2005 دیدند، دارد. با این حال، متفاوت بودن به معنای بهتر بودن نیست و رقابت به‌طور دقیق با آثار شاهکار تعریف نمی‌شود. از دید من، Spiral فقط یک برداشت عمومی دیگر از یک داستان تکراری است. از تکرار توالی‌های مشابه آدم‌ربایی تا تله‌های بعدی، پتانسیل یک فیلم بزرگ به نحوه برخورد دارن لین بوسمن (SAW II، III، IV) و دو نویسنده با شخصیت‌ها، به‌ویژه قهرمان بستگی داشت. کمبود شخصیت‌پردازی قطعاً یک مشکل است، اما تنبلی گیج‌کننده در داستان‌گویی کل جریان فیلم را خراب می‌کند. با حجم قابل توجهی از فلاش‌بک‌ها و کار ویرایش فوق‌العاده نامنظم و آزاردهنده (دوو سینگ)، جو فوق‌العاده تنش‌زا هر صحنه را به‌گونه‌ای تغییر می‌دهد که انگار مهم‌ترین لحظه فیلم است. به همین دلیل، اکثریت دیالوگ‌ها شامل فریاد و دشنام شخصیت‌ها به یکدیگر در تقریباً هر تعامل است. تنش خارج از کنترل بر عملکرد بازیگران تأثیر منفی می‌گذارد. بسیاری از مردم به کریس راک (Dolemite Is My Name، ماداگاسکار) نگاه می‌کنند و فکر می‌کنند که او یک نمایش بیش از حد دارد، اما او تنها در حال پیروی از محیط پرآشوبی است که کارگردان ایجاد کرده است. در دقایق اولیه فیلم، راک به‌طور مورد انتظار سرگرم‌کننده و خنده‌دار است، اما او همچنین قادر است به سمت جنبه دراماتیک‌تر خود برود. با این حال، وقتی هر خط دیالوگ باید به‌گونه‌ای تفسیر شود که انگار مهم‌ترین بخش فیلم است، تعداد بسیار کمی از بازیگران می‌توانند این کار را به‌خوبی انجام دهند. ساموئل ال. جکسون (Glass، Spider-Man: Far From Home) یکی از آن‌هاست، اما زمان کوتاه او در صحنه اجازه تفریح زیادی نمی‌دهد. هرچند همیشه دیدن SLJ که به کسی دشنام می‌دهد، خاص است. در نهایت، SAW نیز درباره یافتن کسی است که مسئول بازی کثیف است و Spiral این عنصر اساسی روایت را حذف نمی‌کند. مسئله اینجا کمبود یک افشای شگفت‌انگیز است. به‌وضوح، این موضوع به اندازه هر چیز دیگری که تا کنون خوانده‌اید، ذهنی است، اما اگر بیشتر بینندگان نتوانند در طول عمل اول حدس بزنند که کپی‌کار جدید Jigsaw کیست، شگفت‌زده خواهم شد. می‌خواهم بر note مثبت پایان دهم، بنابراین به پایان جسورانه فیلم اشاره می‌کنم. این بخشی از استودیو را تحت فشار قرار می‌دهد که احتمال دنباله این فیلم بیشتر است، که می‌تواند برخی بینندگان را وادار کند که فکر کنند این خیلی تحمیلی است. من بیشتر بر این باورم که آن‌ها فقط می‌خواستند یک پایان شدید داشته باشند، که نمی‌توانم واقعاً آن را انکار کنم. Spiral ممکن است به طرفداران این فرانچایز خون، خونریزی و تله‌ها/قتل‌های وحشیانه کافی ارائه دهد، اما در کل هنوز هم فقط یک برداشت تنبل و پیش‌بینی‌پذیر از فرمول SAW است. با وجود صحنه‌های زندگی و مرگ به‌شدت جذاب، هیچ‌کدام به‌عنوان یک لحظه فراموش‌نشدنی برجسته نمی‌شود. فیلمنامه جاش استولبرگ و پیتر گلدفینگر از توسعه کاراکتر مؤثر، افشاگری‌های تأثیرگذار و، صادقانه بگویم، مقدار قابل توجهی خلاقیت بی‌بهره است. از فلاش‌بک‌ها و صحنه‌های آدم‌ربایی تکراری خسته‌کننده تا تنش فوق‌العاده خارج از کنترل، دارن لین بوسمن نمی‌تواند داستان را به پتانسیل خود برساند. همه‌چیز به حداکثر خود رسیده است، گویی هر خط دیالوگ باید از بالای یک کوه فریاد زده شود، که جو کلی را به محیطی پرآشوب تبدیل می‌کند. نمی‌توان فقط کریس راک را به خاطر ارائه‌های تنش‌زای خود مقصر دانست، به‌ویژه زمانی که او چنین آغاز خوبی دارد. یک پایان قوی اما ناگهانی نمی‌تواند برای چنین داستان‌گویی کسل‌کننده جبران‌گر باشد. کاش می‌توانستم بگویم که ناامید شدم، اما انتظار چندانی از این فیلم نداشتم. امتیاز: D+ ورودیه اخیر به سری SAW چند لحظه قابل قبول دارد، اما در کل این فیلم بدی بود. بازیگری احتمالاً بدترین عامل است، به‌ویژه کریس راک که در حین نمایش‌های کمدی‌اش می‌کوشد، در حالی که ساموئل ال. جکسون به‌طور غیرمستقیم ایفای نقش می‌کند و به او زیاد کاری داده نشده (از جمله یک سبیل مصنوعی به‌شدت بد برای صحنه فلاش‌بک). همچنین واقعاً پیش‌بینی‌پذیر است زیرا من در اوایل حدس زدم که قاتل کیست. من مشکلی با رفتن به یک جهت متفاوت برای سری ندارم، زیرا دیگر جایی برای پیشرفت با Jigsaw وجود نداشت (و داستان او را در چند فیلم بیش از حد کش داده بودند)، اما این یک اشتباه بود. کریس راک به‌عنوان کریس راک و پدرش ساموئل ال. جکسون به‌عنوان ساموئل ال. جکسون در یک پیچش عجیب از فیلمی که حس می‌شد یک داستان کوتاه کوچک در سری SAW است، ظاهر شده است. این فیلم بد نیست، اما چند چیز دارد که از جمله خون بیشتری که باید ریخته شود و تله‌های خلاقانه‌تر کمبود دارد. این فیلم بیشتر درباره شخصیت‌ها شده و کمتر درباره آنچه که Spiral سعی در انجام آن داشت یعنی کپی‌برداری از Jigsaw. این فیلم بد بود. نویسندگی بد است. می‌توانست بهتر باشد. بازیگران نیز چندان خوب نیستند. نمی‌دانم آیا فقط من هستم یا اینکه کریس راک واقعاً برای شخصیتش مناسب نیست. فقط می‌خواهم به تصویربرداران تبریک بگویم. عاشق تصویربرداری این فیلم و همچنین ویرایشگران هستم!