فیلم RoboCop 2 1990

این فیلم به‌طور کلی بد نیست، اما پس از موفقیت فوق‌العاده فیلم اول، کمی ناامیدکننده است. **امتیاز نهایی: ★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً توصیه می‌کنم نگاهی به آن بیندازید.** من طرفدار بزرگی از فیلم اول نبودم، اما این فیلم حتی از آن هم فاصله دارد! "رابوکاپ" (پیتر ولر) تمام تلاشش را می‌کند، اما دیترویت به‌طرزی غیرقابل کنترل‌تر شده و نیمی از جمعیت...

این فیلم به‌طور کلی بد نیست، اما پس از موفقیت فوق‌العاده فیلم اول، کمی ناامیدکننده است. **امتیاز نهایی: ★★★ - من از آن خوشم آمد. شخصاً توصیه می‌کنم نگاهی به آن بیندازید.** من طرفدار بزرگی از فیلم اول نبودم، اما این فیلم حتی از آن هم فاصله دارد! "رابوکاپ" (پیتر ولر) تمام تلاشش را می‌کند، اما دیترویت به‌طرزی غیرقابل کنترل‌تر شده و نیمی از جمعیت به یک داروی قوی اعتیاد دارند. حالا این شهر با ورشکستگی هم مواجه شده که به OCP اجازه می‌دهد تا بر شهر تسلط پیدا کند و "شهردار کوزاک" (ویلار پاف) که خود را در این شرایط گم کرده است، نمی‌تواند کاری کند. برای اطمینان از موفقیت، رئیس بزرگ، دن اوهرلیهی، "رابوکاپ ۲" را توسعه می‌دهد - این بار با استفاده از مغز جنایتکار بزرگ "کین" که پشت این دارو است، به‌عنوان الگو. آیا این پروتوتایپ می‌تواند با رقیب پیشرفته‌تر خود مقابله کند و شهر را نجات دهد؟ شاید ایروین کرشنر می‌خواست به طمع‌ورزی شرکتی، خودخواهی، یا بدحکومتی حمله کند، یا شاید حتی به طبیعت بی‌فکر انسان‌های قدرتمند. اما هر چه که برنامه‌اش بود، ما به نوعی ترکیب کمدی کم‌رنگ از "ترمیناتور" (۱۹۸۴) و "باگزی مالون" (۱۹۷۶) می‌رسیم که با برخی صحنه‌های اکشن فلزی که می‌توانستند به‌بهتر از آن در گل توسط ری هری‌هاوزن طراحی شوند، همراه است. داستان کاملاً پراکنده است و ولر در بسیاری از صحنه‌ها به‌ندرت حضور دارد. وقتی که بالاخره داستان شروع به جالب‌تر شدن می‌کند، واقعاً مطمئن نبودم که آیا این یک پارودی است! آهنگ امضای "رابوکاپ" که بسیار تند و بلند است، همه‌چیز را بیان می‌کند - این فیلم فقط، خوب نیست! اولین چیزی که هر کسی می‌تواند درباره این فیلم بگوید و باید بگوید، این است که این فیلم "رابوکاپ" نیست. اما این جمله باید برای تمام نقدها در مورد تمام فیلم‌ها همیشه گفته شود. با این حال، این فیلم هنوز یکی از بهترین دنباله‌ها است که تا به حال برای هر فیلمی ساخته شده است. ولر دوباره فوق‌العاده است. چطور می‌توان یک مرد را در یک لباس فوم لاتکس قرار داد و او را به‌گونه‌ای به دور دوربین بفرستاد که اینقدر خوب عمل کند؟ این واقعاً شگفت‌انگیز است.