فیلم Ali: Fear Eats the Soul 1974

عنوان اصلی فیلم "ترس روح را می‌خورد" اثر راینه‌ ر Werner Fassbinder در سال 1974 به طور عمدی نادرست گرامری است: ANGST ESSEN SEELE AUF "ترس روح را می‌خورد". این عنوان به یکی از دو قهرمان داستان اشاره دارد: علی (ال هدی بن سالم) یک مهاجر مراکشی است که در مونیخ کار می‌کند. او به عنوان تعمیرکار خودرو مشغول به کار است و برخی از...

عنوان اصلی فیلم "ترس روح را می‌خورد" اثر راینه‌ ر Werner Fassbinder در سال 1974 به طور عمدی نادرست گرامری است: ANGST ESSEN SEELE AUF "ترس روح را می‌خورد". این عنوان به یکی از دو قهرمان داستان اشاره دارد: علی (ال هدی بن سالم) یک مهاجر مراکشی است که در مونیخ کار می‌کند. او به عنوان تعمیرکار خودرو مشغول به کار است و برخی از زبان آلمانی را یاد گرفته است، اما به دلیل کمبود زمان و جامعه‌ای که به طور عمدی او را در فاصله نگه می‌دارد، نمی‌تواند به زبان آلمانی به خوبی تسلط پیدا کند. اما یک شب در یک میخانه، به طور تصادفی با امی (بریژیت میرا)، یک بیوه در حدود 60 سالگی، ملاقات می‌کند. آن‌ها می‌رقصند و امی به این غریبه‌ی بلندقد و خوش‌چهره که بعد از سال‌ها او را دوباره به زندگی احساساتش نزدیک می‌کند، عاشق می‌شود. افکار و انگیزه‌های علی تا حدی مبهم باقی می‌ماند، اما او نیز به نظر می‌رسد که از تنهایی رنج می‌برد و در این زن که دو دهه از او بزرگ‌تر است، هم‌زبان خود را می‌شناسد. نتیجه در ابتدا یک کمدی عاشقانه بسیار خاص است. متأسفانه، عنوان ابتدایی فیلم می‌گوید: "خوشبختی همیشه خوشحال نیست". جنبه‌ی منفی عشق در حال رشد این زوج، سوءظن، حسادت، ترس و نفرتی است که امی و علی از سوی اطرافیان خود تجربه می‌کنند. همسایگان امی در مورد او غیبت کرده و از اینکه "زباله" را به محله‌شان آورده است، بدگویی می‌کنند؛ فرزندان بزرگسال امی شریک جدیدش را رد می‌کنند؛ و فروشنده محلی از خدمت به علی امتناع می‌کند. درام فیلم تلاش‌های امی و علی برای مقابله با طوفان طرد اجتماعی و موفقیت در رابطه‌شان است. امید کمی در میان چند نفر از مردم مونیخ باقی می‌ماند که هیچ مشکلی در این زوج نمی‌بینند. بازیگری در این فیلم به یاد ماندنی است. ال هدی بن سالم بازیگر حرفه‌ای نبود. در واقع، او یکی از عاشقان فاسبیندر بود و این دو در یک حمام عمومی در پاریس ملاقات کردند. با این حال، ناآرامی ال هدی بن سالم در صحنه به خوبی با نقش او همخوانی دارد، زیرا علی در این سرزمین بیگانه احساس راحتی نمی‌کند و نمی‌داند باید چه کند. بیشتر فشارهای بازیگری بر دوش بریژیت میرا، که سال‌هاست در سینما و تلویزیون آلمان فعالیت دارد، قرار دارد و او به طرز فوق‌العاده‌ای از عهده‌ی این نقش برمی‌آید. احساسات عمیق یک زن که از نژادپرستی همتایانش غمگین است یا دوباره به عشق بعد از سال‌ها تنهایی زنده شده، به‌طور خالص از طریق چشمان او بیان می‌شود، که فاسبیندر اغلب با برداشت‌های طولانی دوربین بر آن تأکید می‌کند. خود فاسبیندر به عنوان داماد امی (متأهل به دختر امی که توسط ایرم هرمان، یکی از بازیگران ثابت تولیدات این کارگردان، بازی می‌شود) در فیلم ظاهر می‌شود و گرچه زمان کمی در صفحه دارد، اما حالت‌های چهره و دیالوگ‌های طعنه‌آمیز او دلپذیر است. با این حال، علی‌رغم جفت‌سازی عاشقانه دلگرم‌کننده و داستان لمسی درباره‌ی دو عاشق در برابر دنیایی خشن، ANGST ESSEN SEELE AUF فیلم کاملی نیست. در بخش‌های پایانی فیلم، فاسبیندر به نظر می‌رسد که نسبت به پیامش دچار تردید شده است. در یک چرخش تلخ، او رمانس آشنا را به دیدگاه بسیار بدبینانه‌تری از روابط انسانی تغییر می‌دهد که در آن تم اصلی نژادپرستی و عدم تحمل به نظر فراموش‌شده می‌رسد، یا حداقل به‌طور محکم کنار گذاشته می‌شود. سپس او فیلم را در نقطه‌ای دلخواه به پایان می‌رساند، گویی نمی‌تواند به نتیجه‌ای قاطع برسد. با این حال، این فیلم یک اثر کلاسیک است و ارزش تماشا دارد. همچنین می‌توان به خوبی دید که فاسبیندر چقدر خوب سینمای آکی کوریسماکی را پیش‌بینی کرده است، با شخصیت‌هایی که "بازنده" هستند، نگاه‌های سرد تماشاگران و تمام ناآرامی‌های موجود.