فیلم Honor Up 2018

این فیلم به دو دلیل بیشتر مورد بحث قرار گرفته است. دلیل اول این است که کانیه وست به عنوان تهیه‌کننده اجرایی فیلم معرفی شده است. اما من فکر نمی‌کنم او در واقعیت ارتباطی با ساخت فیلم داشته باشد؛ تهیه‌کننده اجرایی با تهیه‌کننده فرق دارد. در ۹ از ۱۰ مورد، وظیفه یک تهیه‌کننده اجرایی فقط کمک به تأمین مالی فیلم است. می‌توانم تصور کنم که...

این فیلم به دو دلیل بیشتر مورد بحث قرار گرفته است. دلیل اول این است که کانیه وست به عنوان تهیه‌کننده اجرایی فیلم معرفی شده است. اما من فکر نمی‌کنم او در واقعیت ارتباطی با ساخت فیلم داشته باشد؛ تهیه‌کننده اجرایی با تهیه‌کننده فرق دارد. در ۹ از ۱۰ مورد، وظیفه یک تهیه‌کننده اجرایی فقط کمک به تأمین مالی فیلم است. می‌توانم تصور کنم که کانیه فقط به خاطر وفاداری به دیمون دش، که او را به شهرت رساند، این کار را کرده باشد (و چون وضعیت مالی دش به پایین سقوط کرده و او احساس بدی کرده است). دلیل دوم این است که استیسی دش (پسرعمو دیمون دش) اظهار کرده که دیمون دش اجازه نداشته نام او را برای فروش فیلم استفاده کند (که او به هر حال این کار را انجام داده است). او فقط در یک cameo کوتاه ظاهر می‌شود، اما فیلم او را به عنوان یک شخصیت مهم معرفی کرده است (که قطعاً این‌طور نیست). این اولین باری نیست که دیمون دش چنین کاری با او می‌کند؛ در فیلم PAPER SOLDIERS هم او در پوسترها به وفور دیده می‌شد، با اینکه فقط حدود ۹ دقیقه در فیلم حضور داشت (که هنوز هم ۷ و نیم دقیقه بیش از این فیلم است). در هر حال، بگذارید به خود فیلم بپردازیم که به شدت در خط همان فیلم‌های STATE PROPERTY است، اما با داستانی حتی ضعیف‌تر. این فیلم به‌گونه‌ای خشن و بی‌پروایی ساخته شده که گاهی بیشتر شبیه یک کتاب راهنما برای کسانی است که می‌خواهند زندگی خلافکارانه‌ای داشته باشند تا یک فیلم واقعی، با تعداد زیادی "کلمات حکمت‌آمیز" (که حداقل به این شکل در نظر گرفته شده است) در صداگذاری، درباره اینکه چرا نباید خیانت کنی و چرا گاهی قتل یک ضرورت است وقتی که در این زندگی هستی. دیمون دش نقش اول را دارد (به نوعی، زیرا با پیشرفت فیلم، نقش او به تدریج کمتر و کمتر در داستان اهمیت پیدا می‌کند که این یک روش منحصر به فرد برای روایت داستان به نظر می‌رسد)، اما نقش‌های اصلی به‌طور کلی کمی سیال هستند. یک لحظه تمام تمرکز بر روی یک نفر و کاری که او برای افزایش قدرتش در بازی انجام می‌دهد، است و سپس به شخص دیگری منتقل می‌شود. واقعاً کمی به هم ریخته است. در فیلم یک گروه وجود دارد که به عنوان "جوان و وحشی" معرفی می‌شود که یکی از آن‌ها توسط رپر کام‌رون بازی می‌شود، که انتخاب جذابی است زیرا او چند سال پیش ۴۰ ساله شده است و دیگر اعضای گروهش نیز به همین سن و سال نزدیک هستند. به هر حال، در مورد فیلم اول STATE PROPERTY گفته شده که قتل را تحسین می‌کند، بخشی به این دلیل که در صحنه‌های قتل، موسیقی رپ پخش می‌شود، در حالی که در این فیلم به‌طور کامل از این موضوع دور شده‌اند و به جای آن در هر صحنه قتل، موسیقی کلاسیک یا اپرا پخش می‌شود. من دیگر نمی‌توانم شمارش کنم که چند صحنه قتل با موسیقی کلاسیک یا اپرا به صورت آهسته در این فیلم وجود دارد، اما بسیار زیاد است. در نهایت، در حالی که گاهی از فیلم سرگرم شدم، اما واقعاً فیلم خوبی نیست و در تمام جنبه‌های فیلم‌سازی به شدت کمبود دارد.