فیلم The Black Dahlia 2006

این هفته به بسیاری از افراد اسلحه‌ام را نشانه رفتم. فیلم «دahlia سیاه» که در گیشه شکست خورد و به عنوان یک فیلم نئو-نوآر مورد انتقاد منتقدان و طرفداران قرار گرفت، اکنون به نظر می‌رسد که نقاط قوتش نادیده گرفته شده است. در حالی که انتقادات به برایان دی‌پالما همچنان ادامه دارد و انکار این‌که جاش هارتنت بازیگری بهتر از دیگران است، نشان می‌دهد که این...

این هفته به بسیاری از افراد اسلحه‌ام را نشانه رفتم. فیلم «دahlia سیاه» که در گیشه شکست خورد و به عنوان یک فیلم نئو-نوآر مورد انتقاد منتقدان و طرفداران قرار گرفت، اکنون به نظر می‌رسد که نقاط قوتش نادیده گرفته شده است. در حالی که انتقادات به برایان دی‌پالما همچنان ادامه دارد و انکار این‌که جاش هارتنت بازیگری بهتر از دیگران است، نشان می‌دهد که این فیلم شایسته بازنگری توسط طرفداران ژانر و سبک‌های مشابه است. داستان حول قتل جنجالی الیزابت شورت در هالیوود در سال ۱۹۴۷ می‌چرخد. او بازیگر جوانی بود که به طرز وحشیانه‌ای کشته شد و تا به امروز قتل او حل نشده باقی مانده است. دی‌پالما و نویسنده‌اش جاش فریدمن از رمان نوآر افسانه‌ای جیمز الروی با همین نام اقتباس کرده‌اند. محور داستان درباره دو کارآگاه مشتاق است که وارد پرونده شورت می‌شوند و به زودی دریایی از مشکلات و مسائل پیش‌رویشان باز می‌شود. دی‌پالما عاشق نوآر است و سال‌هاست که با آن سر و کار دارد. هرچند همه کارهایش موفق نیستند، اما اغلب برای طرفداران سینما چیزهای خوبی ارائه می‌دهد. با توجه به انتظارات بالا و پیروی از موفقیت انتقادی «L.A. Confidential»، «دahlia سیاه» هرگز امیدی به دستیابی به آرزوهای بلندپروازانه‌اش نداشت، اما از منظر نوآر یک فیلم بسیار خوب و به خوبی اجرا شده است. در حالی که مهارت‌های فنی کارگردان را به نمایش می‌گذارد. انتقادهایی مبنی بر پیچیدگی داستان وارد است؛ این فیلم روایت‌های پیچیده‌ای دارد و شخصیت‌ها به طرز مبهمی ترسیم شده‌اند، اما همین ویژگی‌ها بخشی از ذات بسیاری از فیلم‌های نوآر است. بنابراین چرا این فیلم مورد نفرت است؟ به ویژه با توجه به طراحی دوره‌ای، لباس‌ها، سبک، عکاسی و شخصیت‌پردازی‌های با جزئیات غنی؟ به عنوان مثال، کارآگاه هارتنت به طرز فوق‌العاده‌ای بازی کرده است و اسکارلت جوهانسون و هیلی سوانک هم به خوبی نقش فم‌فتال را ایفا کرده‌اند. اما دی‌پالما برای پایان‌بندی داستان توضیحات بیشتری می‌دهد، که شاید برای برخی لازم باشد. در هر صورت، او هرگز نمی‌توانست برنده باشد، زیرا داستان خیلی پیچیده است و نیازی به توضیح ندارد. همچنین باید به دی‌پالما بگوییم که شخصیت‌هایش خیلی سرد هستند و ما احساساتی نسبت به آنها نداریم. اینجا یک دنیای نوآر است، جایی که افراد بد، احمق‌ها و رویابافان بی‌عرضه وجود دارند. بله، فیلم سرد است و دی‌پالما نیز در تلاش برای راضی کردن همه طرف‌ها مقصر است، اما این فیلم از نظر کیفی به دور از افتضاح است. مخالفان دی‌پالما، هارتنت و روایت‌های پیچیده نوآر می‌توانند دو امتیاز از امتیاز شخصی من کم کنند، در غیر این صورت امتیاز من ۷ از ۱۰ است. خوب، من در اقلیت هستم، اما این فیلم را دوست داشتم. من همچنین علاقه‌مند به فیلم‌های دوره‌ای هستم و این دوره را هم دوست دارم، بنابراین ممکن است کمی جانبداری باشد. اما اسکارلت جوهانسون در این فیلم حضور دارد و او همیشه قابل تماشا است، حتی زمانی که در بدترین حالت خود باشد. همچنین جاش هارتنت را هم دوست دارم و در نقش‌هایی که شبیه به ویلیام هولدن است بسیار خوب عمل می‌کند. با این حال، او در ابتدای فیلم در استخر مرده نیست. اما میا کرشنر قطعاً در ابتدای فیلم مرده است و او یکی از بازیگرانی است که معمولاً با وجود نادیده گرفته شدن، عملکرد خوبی دارد. این فیلم به طور مبهم درباره «دahlia سیاه»، به طور مبهم درباره یک زوج کارآگاه با یک راز، به طور مبهم درباره یک مثلث عاشقانه و به طور مبهم درباره این دوره است... و به همین دلیل با بسیاری از مردم ارتباط برقرار نکرد. این فیلم به طور مبهم درباره چیزهای زیادی است و هرگز دقیقاً درباره هیچ‌یک از آنها نیست. با این حال، به اندازه کافی رمز و راز در داستان وجود دارد که توجه من را جلب کند، به اندازه کافی سبک دارد تا جذاب و سرگرم‌کننده باشد و بازیگری خوبی دارد که آن را باورپذیر می‌کند. به عبارت دیگر، با وجود هرج و مرج، هنوز هم سرگرم‌کننده است. به خاطر همین، ۱۰ از ۱۰. با اینکه مشکلات زیادی در فیلم وجود دارد، اما در نهایت به هدفش می‌رسد.