فیلم Snowden 2016

**او که با خیانت به کشور خود، قهرمان مردم شد!** ابتدا باید بگویم که من آمریکایی نیستم و مستند برنده جایزه اسکار «شهروند چهار» را ندیده‌ام. اما از طریق انواع پوشش‌ها، به خوبی از موضوع آن مطلع هستم. بنابراین دیدگاه من درباره فیلم واقعی و محتوای آن بی‌طرفانه خواهد بود. من از روزی که این ماجرا آغاز شد، درباره موضوع این فیلم اطلاع داشتم. چندان به...

**او که با خیانت به کشور خود، قهرمان مردم شد!** ابتدا باید بگویم که من آمریکایی نیستم و مستند برنده جایزه اسکار «شهروند چهار» را ندیده‌ام. اما از طریق انواع پوشش‌ها، به خوبی از موضوع آن مطلع هستم. بنابراین دیدگاه من درباره فیلم واقعی و محتوای آن بی‌طرفانه خواهد بود. من از روزی که این ماجرا آغاز شد، درباره موضوع این فیلم اطلاع داشتم. چندان به آن اهمیت نمی‌دادم، اما نکاتی وجود دارد که باید به آن‌ها توجه کرد. اگر لازم است که برای جلوگیری از تهدیدات جدی، به اطلاعات خصوصی مردم دسترسی پیدا شود، در این مورد مشکلی نیست. زیرا حتی اگر آن‌ها به محتوای خصوصی ما دست پیدا کنند، قرار نیست آن را منتشر کنند یا از آن سودی ببرند. بنابراین، اقدام اد اسنودن غیر اخلاقی و خیانت به کشورش بود. از زاویه‌ای دیگر، نظارت غیرقانونی NSA از جنبه‌های مختلف مورد سؤال است، اما اشتباه تنها یک جنبه کوچک از آن است. زیرا تحت نظر قرار دادن هر یک از ما به نظر اشتباه می‌آید، اما بدون بررسی همه چیز، نمی‌توان تفاوتی میان درست و غلط قائل شد. حال به فیلم می‌رسیم؛ این فیلم به‌خوبی ساخته شده بود، اما دلیل اصلی آن این است که خیلی طولانی بود و بخش‌های زیادی از آن خسته‌کننده بودند. تم فیلم قوی بود، اما محتوای آن بسیار ضعیف بود. به جز قسمت‌های مربوط به عبور اسنودن از امنیت، بقیه داستان، از جمله دلایلی که او این کار را انجام داد و زندگی شخصی‌اش، به‌ویژه روابط عاشقانه‌اش، برای ساخت یک فیلم کافی نبود. این موضوع بیشتر مناسب یک مستند است تا یک فیلم داستانی. اما من از بازیگران خوشم آمد. جوزف گوردون-لویت خوب بازی کرد، اما نه فوق‌العاده. اگر او نامزد اسکار شود، تنها به خاطر موضوعی است که فیلم از آن الهام گرفته، نه به خاطر نمایش فوق‌العاده شخصیتش. کارگردانی خوب بود، اما فیلمنامه نه. این فیلم برای همه مناسب نیست، اما من آن را به همه به عنوان یک فیلم必 دیدن توصیه می‌کنم. دلیل اصلی که باید آن را تماشا کنید، آموختن از آن است. تا بفهمید آن‌ها چه کار می‌کنند و چگونه. به‌ویژه، شما قطعاً یاد خواهید گرفت که چگونه به سادگی از چشمان دولت دور بمانید. بنابراین این بهتر از شکایت کردن از اقداماتی است که برای حفاظت از کشور انجام می‌شود. این فیلم نه یک بیوگرافی الهام‌بخش است و نه یک شاهکار، اما به هیچ قیمتی نباید آن را از دست بدهید. پ.ن. هر شکلی از حکومت‌ها، ملت‌ها آنچه را که در این فیلم گفته شده، متوقف نخواهند کرد. زیرا در هر کشوری شخصی مانند اد اسنودن وجود ندارد که آن را افشا کند. در این منظر، ایالات متحده واقعاً بابت خیانت یکی از خودی‌هایش شرمنده است. چین در این نوع فعالیت‌ها شماره یک است. نکته این است که این مسائل در حال حاضر در حال وقوع است یا نه، اما نباید هرگز به این شکل عمومی شود، همان‌طور که در اینجا اتفاق افتاده، و نباید از محدوده خود خارج شود. فرض کنید اگر ما بدانیم، محافظت خواهیم کرد؛ حداقل در کشورهای دموکراتیک این گونه است. اما نباید فراموش کنیم که این همچنین از ما محافظت می‌کند. این مانند ستاره‌ها و سیارات در آسمان است که ما آن‌ها را تماشا می‌کنیم و یادداشت برمی‌داریم، اما آن‌ها قابل لمس نیستند. ما تنها آن‌ها را برای تهدیداتی مانند سیارک‌ها زیر نظر داریم و به صورت جزئی به فکر حمله بیگانگان هستیم. **7/10** جوزف گوردون-لویت اسنودن را به‌خوبی به تصویر کشیده است یا حداقل من این‌طور فکر می‌کنم، چون فقط اسنودن واقعی را در ویدئو و «شهروند چهار» دیده‌ام. نمی‌دانم چقدر داستان فیلم به واقعیت نزدیک است، اما مانند بیشتر این نوع فیلم‌ها، داستان کمی اغراق‌آمیز و نسخه‌ای از وقایع است. تماشای این فیلم لذت‌بخش بود و نکته مثبت برای من این بود که کدنویسی و اصطلاحات استفاده‌شده در فیلم نسبتاً صحیح و نزدیک به واقعیت بود! گرچه فیلم بی‌نقص نیست، اما نقص‌های آن محدود و ناچیز و به راحتی نادیده گرفته می‌شود. **این فیلم برای هر کسی که از کامپیوتر استفاده می‌کند،必 دیدن است!** این اقتباس از تغییرات اسنودن از یک برنامه‌نویس با استعداد که برای خدمات مخفی ایالات متحده کار می‌کرد به یک قهرمان جهانی، واقعاً بیننده را به عمق داستان واقعی این فیلم می‌برد. این فیلم جنبه انسانی مسیر افشای حقیقت را نشان می‌دهد. تنش‌های روابط، همکاران پشتیبان به‌صورت پنهانی و نیاز به آرامش همه بخشی از این فیلم هستند. بهترین فیلم جاسوسی که تا به‌حال دیده‌ام. _فراتر از باور_. چه بر سر الیور استون آمده؟ روزگاری می‌توانستید بنشینید و فیلمی را تماشا کنید و تنها با برش‌ها می‌دانستید که او کارگردان است، نه به ذکر جو و ظاهر کلی ارائه. این فیلم به نظر نمی‌رسد که فیلم الیور استون باشد. فیلمنامه به نظر می‌رسد که فیلمی از استون است. داستان قطعاً داستانی از الیور استون است. موضوع و نحوه برخورد با آن کاملاً به سبک استون است. اما این فیلم، خوب است، فیلمی از الیور استون است. بازیگران نیز، جوزف گوردون-لویت قطعاً کسی است که استون او را انتخاب می‌کند، اما فهرست طولانی مهمانان ستاره‌های درجه A و B به یک پاشش محدود می‌شود و نه بارش مانند گذشته. و ظاهر فیلم، برش‌های استون کجاست؟ به نظر می‌رسد که هر کسی در هالیوود می‌توانست فیلمنامه را کارگردانی کند و آن را به فیلمی که هست تبدیل کند. کارگردان اثری از خود بر اسنودن نمی‌گذارد مانند کارهای قبلی‌اش. و، صادقانه بگویم، موافق باشید یا نه با سیاست‌های او، دلیلی که مردم برای دیدن فیلم‌هایش می‌روند، به خاطر کارگردانی اوست. اسنودن احساس نمی‌کند که واقعاً آن را کارگردانی کرده است و شما با احساسی از سرقت از آن خارج می‌شوید. این فیلم با هر کسی دیگر می‌توانست عالی باشد، اما واقعاً، ما نمی‌خواستیم این فیلم را کسی غیر از الیور استون بسازد، ما می‌خواستیم این فیلم توسط الیور استون ساخته شود. **این فیلم قابل فراموشی است و هیچ چیز قابل توجهی جز این که یک دفاع علنی از اد اسنودن و آنچه او انجام داد، ندارد.** الیور استون فیلمی به ما داده است که نمی‌تواند بیشتر جنجالی باشد: یک بیوگرافی از اد اسنودن، یک نظامی سابق و جاسوس سابق آمریکایی که به عنوان تحلیل‌گر اطلاعات برای CIA و NSA کار می‌کرد. ورود به جزئیات فیلمنامه ارزش ندارد، تقریباً همه می‌دانند که اسنودن کیست و چه کرده است. آنچه که بسیار متفاوت است، این است که هر شخص چگونه با آن مواجه می‌شود. برای بسیاری از آمریکایی‌ها، او یک خائن است که امنیت جهانی و مبارزه با تروریسم را به خطر انداخته است. برای دیگران، او نحوه کنترل جهان توسط ایالات متحده و استفاده از اطلاعات (و نحوه‌ای که مردم عملاً زندگی خصوصی خود را از طریق شبکه‌های اجتماعی واگذار می‌کنند) برای کسب مزیت در زمینه‌های کلان اقتصادی و ژئوپلیتیکی را افشا کرد. این فیلم به عنوان یک تمجید، طرف‌داری می‌کند و اسنودن و دیدگاه‌های او را دفاع می‌کند و او را به عنوان شخصی شجاع و مردی با وجدان که به کشورش و مبارزه با تروریسم خدمت کرده، اما متوجه شده که او بخشی از مشکل است نه راه حل و این که او به منافع تاریک‌تری خدمت می‌کرد که از آن‌ها آگاه نبود، به تصویر می‌کشد. تماشای فیلم همانند گوش دادن به خود اسنودن است که برای چندین سال در مسکو در تبعید به سر می‌برد (تا چه اندازه پوتین از این فرصت برای جذب او استفاده نکرد یا از همه چیزهایی که او می‌دانست بهره‌برداری نکرد؟). بنابراین این فیلم کسانی را که اسنودن را خائن به کشورشان می‌دانند، ناراحت می‌کند و حتی برخی از افرادی که ترجیح می‌دهند رویکردی بی‌طرفانه‌تر داشته باشند و هر دو طرف مشکل را بهتر نشان دهند، همان‌طور که من ترجیح می‌دادم. جوزف گوردون-لویت به عنوان شخصیت اصلی کار خوبی انجام می‌دهد. در حالی که مطمئن نیستیم که آیا او موفق به وفاداری به اد اسنودن واقعی شده است یا خیر، بازیگر شخصیتی را خلق می‌کند که دوست‌داشتنی است: یکی از آن نبوغ‌های کامپیوتری و ریاضی که مردم و بقیه جهان را با ترکیبی از کنجکاوی و سادگی مشاهده می‌کند. از یک سو، تمایل دارم با شخصیت همدردی کنم... از سوی دیگر، شیوه ساده‌لوحانه‌ای که او عمل می‌کند، به نظر غیرمحتمل و سخت باور می‌آید، به‌خصوص بعد از آنچه که شخصیت در ژاپن تجربه می‌کند. شیلین وودلی نیز کار خوبی را با شخصیت دوست دختر (اکنون همسر) اسنودن انجام می‌دهد، دختری باز و اجتماعی. این فیلم شامل همکاری ملایسا لئو، تام ویلکینسون، زکری کوئینتو، ریس ایفانز و نیکولاس کیج است. از نظر فنی، این فیلم ویژگی‌های یک فیلم معمولی آمریکایی را دارد. صحنه‌های خوبی وجود دارد و فیلم‌برداری در برخی لحظات به‌خوبی انجام شده و همچنین برخی نکات CGI خوب وجود دارد. با این حال، این یک فیلم نسبتاً فراموش‌شدنی است و هیچ چیزی برای برجسته شدن ندارد جز این که در مورد اسنودن است.