فیلم Kull the Conqueror 1997

**"با این تبر من حکومت می‌کنم!"** یک بربر آتلانتی (با بازی کوین سوربو) به تخت سلطنت والوزیا دست می‌یابد زمانی که پادشاه بورنا (با بازی سوئن-اوله تورسن) را شکست می‌دهد. سپس ژنرال تالیگارو (با بازی توماس ایان گریفیت) و تعدادی از مردان "خون‌نژاد" توطئه می‌کنند تا با احیای جادوگر شرور آکیواشا (با بازی تیا کارر) کُل را سرنگون کنند. کارینا لومبارد در نقش عشق کُل، زارِتا،...

**"با این تبر من حکومت می‌کنم!"** یک بربر آتلانتی (با بازی کوین سوربو) به تخت سلطنت والوزیا دست می‌یابد زمانی که پادشاه بورنا (با بازی سوئن-اوله تورسن) را شکست می‌دهد. سپس ژنرال تالیگارو (با بازی توماس ایان گریفیت) و تعدادی از مردان "خون‌نژاد" توطئه می‌کنند تا با احیای جادوگر شرور آکیواشا (با بازی تیا کارر) کُل را سرنگون کنند. کارینا لومبارد در نقش عشق کُل، زارِتا، و لایت‌فوت به عنوان کشیش آسکالانته در این فیلم حضور دارند. این فیلم در سال 1997 منتشر شد، سیزده سال پس از آخرین فیلم کونان. "کُل فاتح" قرار بود سومین فیلم کونان باشد، اما آرنولد شوارتزنگر آن را نپذیرفت و به همین دلیل آن را به فیلمی درباره کُل تبدیل کردند. برای کسانی که نمی‌دانند، کُل قهرمان دیگر رابرت ای. هاوارد بود که به اندازه کونان محبوب نبود. جالب است بدانید کُل هزاران سال قبل از عصر هیبوری کونان وجود داشت. این تغییر چندان اهمیتی نداشت زیرا فیلمنامه به‌طور آزاد از داستان کونان هاوارد به نام "ققنوس بر روی شمشیر" که بازنویسی از داستان کُل "با این تبر من حکومت می‌کنم" بود، الهام گرفته شده بود. سوربو در اوج خود قرار داشت و به خوبی به شخصیت کُل از کمیک‌ها نزدیک بود، اگرچه او ویژگی‌های مهربان خود را داشت در حالی که کُل در داستان‌های هاوارد بیشتر جدی و اندیشناک بود. با این حال، سوربو به خوبی انتخاب شده و یکی از نقاط قوت فیلم است. موسیقی اثر جوئل گلداسمیت نسبتاً خوب است، به جز چند ریف متال نیمه‌چرب، مانند ریف آزاردهنده در اوایل فیلم و یکی دیگر که بسیار بعدتر در صحنه نبرد در غار یخی به گوش می‌رسد که چندان بد نیست. حداقل نیمی از موسیقی هیچ گیتار متالی ندارد و بیشتر قطعاتی که شامل آن می‌شوند، بسیار خوب هستند؛ فقط چند ریف مشکوک وجود دارد که بار اول که فیلم را می‌دیدم، مرا دلسرد کرد. این ریتم‌های متال که به نظر می‌رسید در سال 1997 لوس بودند، امروزه به مراتب ضعیف‌ترند. نقطه ضعف دیگر این است که مقدمه فیلم ضعیف است و تعاملات کُل با لژیون اژدها و نبرد آتشینش با تالیگارو چندان جذاب نیست. اما اگر صبور باشید، داستان با رویارویی در کاخ به جذابیت بیشتری می‌رسد. تولید فیلم قابل قبول است، اما به وضوح از "کونان و ویرانگر" (1984) پایین‌تر است. می‌توان گفت در یک سطح با "شمشیر و جادوگر" (1982) قرار دارد، اما با داستانی برتر و شخصیت‌های جالب‌تر (پس از گذر از مقدمه ضعیف). باید اضافه کنم که تیا در نقش یک زن سرخ-haired با چشمان سبز فوق‌العاده به نظر می‌رسد و جلوه‌های ویژه شیطانی در پایان فیلم بسیار مؤثر هستند. اگر بتوانید نقص‌های واضح آن را تحمل کنید، "کُل فاتح" یک فیلم سرگرم‌کننده در سبک شمشیر و جادو است که باید توسط طرفداران کونان، سینباد و امثال آن لذت ببرد. اگر قبلاً آن را دیده‌اید و از آن خوشتان نیامده، به آن یک شانس دیگر بدهید. من خوشحالم که این کار را کردم. فیلم نقص‌هایی دارد، اما چیزهای زیادی برای قدردانی وجود دارد که نمی‌توان آن را به نمره منفی داد. این فیلم 1 ساعت و 35 دقیقه طول می‌کشد و در اسلواکی (براتیسلاوا و چروینی کمن) و کرواسی (پارک ملی کُرنا‌تی و جزیره مورت) فیلم‌برداری شده است. نمره: B-/C+ زمانی که پادشاه پیر و جنگجو "والوزیا" تصمیم می‌گیرد بسیاری از کسانی را که می‌توانند وارثان پادشاهی‌اش باشند از میان بردارد، تمام قدرت "کُل" (کوین سوربو) برای متوقف کردن او لازم است. در عوض، "بورنا" که حالا بیمار است، تصمیم می‌گیرد او را جانشین خود نامگذاری کند! این موضوع با استقبال "پرنس دوکالون" (داگ هنسهال) و ژنرال "تالیبارو" (توماس ایان گریفیت) که او را غاصب می‌دانند، مواجه می‌شود و به سرعت توطئه می‌کنند تا از شر او خلاص شوند. برای این کار، آنها تصمیم می‌گیرند که به روش خطرناک احیای "ملکه آکیواشا" (تیا کارر) که سال‌ها پیش مرده و فوق‌العاده شرور است، بپردازند. البته، زمانی که او دوباره زنده می‌شود، برنامه خود را به پیش می‌برد و به زودی این "کُل" است که باید تلاش کند تا جلوی تلاش‌های او برای بازسازی امپراتوری از دست رفته‌اش و... بله، درست حدس زدید... حکومت بر جهان را بگیرد! تلاش خلاقانه‌ای در جلوه‌های بصری به کار رفته و صحنه‌های نبرد متعددی وجود دارد، اما بقیه فیلم شما را به یاد یک فیلم تلویزیونی بد و کم‌نور می‌اندازد که تقریباً به‌طور کامل در یک صحنه صدا ضبط شده و کاملاً خالی از هر گونه خطر و تهدید است. سوربو در نقش "هرکول" (1995) جذابیت‌هایی دارد، اما در اینجا، به سادگی جایی برای آن وجود ندارد زیرا داستان به سبک پپلوم برای نود دقیقه پیش می‌رود که باعث می‌شود من به تماشای "کرل" فکر کنم. من روی "آکیواشا" شرط بسته بودم.