فیلم Clerks II 2006

با وجود اینکه این فیلم نسبت به فیلم قبلی بهبود یافته، اما هنوز هم دارای سبکی از کمدی بسیار احمقانه است. وقتی فیلم اول "Clerks" را دیدم، آن را بسیار بی‌ادب، غیرجذاب و مبتنی بر دیالوگ‌های بی‌پایان و خسته‌کننده یافتم. و اعتراف می‌کنم که انتظار بهتری از اینجا نداشتم. اما فیلم توانست مرا شگفت‌زده کند و بیشتر از آنچه انتظار داشتم به من بدهد. داستان حدود ده...

با وجود اینکه این فیلم نسبت به فیلم قبلی بهبود یافته، اما هنوز هم دارای سبکی از کمدی بسیار احمقانه است. وقتی فیلم اول "Clerks" را دیدم، آن را بسیار بی‌ادب، غیرجذاب و مبتنی بر دیالوگ‌های بی‌پایان و خسته‌کننده یافتم. و اعتراف می‌کنم که انتظار بهتری از اینجا نداشتم. اما فیلم توانست مرا شگفت‌زده کند و بیشتر از آنچه انتظار داشتم به من بدهد. داستان حدود ده سال پس از فیلم اول اتفاق می‌افتد (که درست است، دنباله تنها ده سال پس از نسخه اولیه منتشر شد) و نشان می‌دهد که دانته، شخصیت مرکزی این داستان، از فروشگاه نفرت‌انگیزش بیرون آمده و به یک رستوران فست‌فود کار می‌کند. او هنوز به کارش علاقه‌ای ندارد و از آنجا متنفر است، اما با یک زیبای بلوند نامزد شده که قصد دارد او را به فلوریدا ببرد، جایی که پدرش قرار است خانه‌ای برایشان تهیه کند. اما کسی که مقدر شده است که هیچ‌کس بماند، نمی‌تواند انتظار شانس‌های زیادی داشته باشد و او در یک روز همه چیز را از دست خواهد داد. البته، رندال، دوست قدیمی‌اش، نیز بخشی از تقصیرات آنچه رخ می‌دهد را به دوش می‌کشد. اگر فیلم اول به خاطر نداشتن سناریو، فقط یک تسلسل از دیالوگ‌های هوشمندانه اما بی‌ادب و غیرجذاب شکست خورد، این فیلم آن نقص را اصلاح کرده و داستانی شایسته برای شخصیت‌ها فراهم کرده است. با این حال، شایسته بودن به معنای خوب بودن نیست: اگرچه این یک پیشرفت بزرگ بود، فیلم دارای یک زیر داستان عاشقانه بزرگ است که به نظر می‌رسد در یک دبیرستان نوشته شده، زیرا به شدت ضعیف و غیرقابل قبول عمل می‌کند. مشکل دیگری که فیلم دارد، کیفیت بیشتر شخصیت‌های درگیر است، زیرا تقریباً همه آنها سطحی، تک‌بعدی و غیرجذاب هستند و برخی از آنها فقط دلقک‌هایی هستند که جوک‌هایی را به ما تحویل می‌دهند که بیشتر شبیه به شوخی‌های یک پادگان نظامی یا خوابگاه دانشگاه است. این ما را به بحث درباره کمدی می‌کشاند! کمدی که قرار بود نقطه قوت این فیلم باشد، بر پایه شوخی‌های سکستال، جنسی و غیر بهداشتی است. جوک‌هایی درباره بهداشت ضعیف در یک رستوران یا زنا با حیوانات و چندین عمل جنسی دیگر به راحتی و به وفور جاری است، مانند سیلابی در یک چاه فاضلاب پس از طوفان. همچنین ارجاعات به فیلم‌های دیگر (مانند "ارباب حلقه‌ها"، "جنگ ستارگان" و ...) وجود دارد که اکثر آنها چندان تحسین‌آمیز نیستند. به هر حال! این نوع کمدی نه تنها بی‌ادبانه است، بلکه احمقانه نیز هست. بازیگران فیلم قبلی (برایان اوهالوران، جف اندرسون، جیسون میوز، کوین اسمیت) دوباره به نقش‌هایی که قبلاً می‌شناختند بازگشته و دوباره همان کارهایی را انجام می‌دهند که قبلاً کرده بودند. بهبود بزرگ واقعاً از اوهالوران است که کار بهتری را ارائه داد و استعداد بیشتری برای انجام کارهای چالش‌برانگیز و شایسته نشان داد. اما این روزاریو داوسون است که بیشترین توجه را جلب می‌کند: شخصیت او قانع‌کننده، دوست‌داشتنی و از بقیه باهوش‌تر است و در عین حال وقتی بخواهد، خنده‌دار نیز هست (هوش و کمدی باید با هم پیش بروند، کارگردان کوین اسمیت، به این نکته توجه کن). بن افلک نیز در اینجا در یک نقش کوتاه، غیرجذاب و فراموش‌نشدنی ظاهر می‌شود. واقعاً تاسف‌آور است که اجرای تراور فهرمن… او یک بازیگر نبود و از بیشترین بی‌احترامی فراتر نرفت.