فیلم Trap 2024

فیلم جدید "Trap" به کارگردانی و نویسندگی ام. نایت شایامالان، به خوبی ویژگی‌های آزاردهنده کارگردانی او را به نمایش می‌گذارد. این فیلم یک تریلر روانشناختی است که در ابتدا وعده یک روایت جذاب را می‌دهد، اما در نهایت به دنیای پیچیدگی‌های غیرمنطقی و غیرقابل باور سقوط می‌کند. این اثر به هیچ وجه بهترین کار شایامالان نیست و به یکی از غیرقابل باورترین و مضحک‌ترین افشاگری‌های...

فیلم جدید "Trap" به کارگردانی و نویسندگی ام. نایت شایامالان، به خوبی ویژگی‌های آزاردهنده کارگردانی او را به نمایش می‌گذارد. این فیلم یک تریلر روانشناختی است که در ابتدا وعده یک روایت جذاب را می‌دهد، اما در نهایت به دنیای پیچیدگی‌های غیرمنطقی و غیرقابل باور سقوط می‌کند. این اثر به هیچ وجه بهترین کار شایامالان نیست و به یکی از غیرقابل باورترین و مضحک‌ترین افشاگری‌های او تبدیل می‌شود که به قدری احمقانه است که نمی‌توان اعتقاد را معلق نگه داشت. داستان حول محور پدر روزمره‌ای به نام کوپر (با بازی جاش هارتنت) می‌چرخد که به همراه دختر نوجوانش رایلی (با بازی آریل دونوگی) به یک کنسرت بعدازظهر می‌رود. کنسرت "لیدی ریون" (با بازی سالکا شایامالان) بلیط داغ شهر است و کوپر برای خوشحال کردن دخترش بلیط‌های VIP خریداری کرده است. همه چیز به نظر خوب می‌رسد، تا اینکه مشخص می‌شود کوپر در واقع یک قاتل زنجیره‌ای به نام "قصاب" است. پلیس با ایجاد یک بلوک امنیتی پیچیده در کنسرت، قصد دارد او را دستگیر کند و واضح است که او راه فراری ندارد. کوپر مجبور می‌شود با استفاده از هوش خود برای فرار و طفره رفتن از دست پلیس، حواس‌ها را با یک سری حواس‌پرتی‌های زیرکانه منحرف کند تا راز تاریکش از مأمور FBI و تحلیلگر جنایی (با بازی هایلی میلز) پنهان بماند. نیمه اول فیلم به اندازه کافی جذاب است و فضایی تنش‌زا و ساختاری که نشان‌دهنده پیچیدگی‌های داستانی بالقوه است را به نمایش می‌گذارد. تماشای نحوه عملکرد ذهن کوپر جالب است و ناخوشایند است که متوجه می‌شوید برای فرار یک قاتل زنجیره‌ای دلتنگی می‌کنید. این بخش از فیلم به خوبی انجام شده و بهترین قسمت آن است. اما نیمه دوم به طرز چشمگیری خراب می‌شود. داستان به طور فزاینده‌ای پیچیده و غیرمنطقی می‌شود و با معرفی یک سری چرخش‌های مضحک، هر گونه شباهت به انسجام را زیر سؤال می‌برد. این موضوع حتی برای شایامالان هم بد است. هارتنت در نقش خود بسیار خوب عمل می‌کند و وظیفه دارد دو شخصیت را در یک نفر بازی کند. او به خوبی به عنوان پدر آرام و احمق قابل باور است، اما به سرعت به یک روان‌پریش تاریک تبدیل می‌شود. او به وضوح بهترین بخش فیلم است. البته، در حالی که عملکرد هارتنت یکی از لذت‌بخش‌ترین جنبه‌های فیلم است، یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف فیلم، بازی ضعیف سالکا شایامالان است. نمی‌خواهم از او انتقاد کنم چون دختر کارگردان است، اما این نَفَسِ اجبار به نَفَسِ خویشاوندی در اینجا به وضوح حس می‌شود. سالکا نمی‌تواند بازی کند، او یک خواننده و ترانه‌سرا ضعیف است و فیلم به گونه‌ای به نظر می‌رسد که تنها برای به نمایش گذاشتن دختر شایامالان ساخته شده است. بازی او به اندازه‌ای غیرقابل باور است که در مقابل اعتبار هارتنت قرار می‌گیرد. با داستانی ساختگی و غیرمنطقی، بازی‌های ضعیف و چرخش‌های منطقی که شما را بیشتر ناامید می‌کند تا سرگرم، "Trap" یک تلاش ناامیدکننده دیگر از کارگردانی است که می‌تواند خیلی بهتر از این باشد.