فیلم Madeline’s Madeline 2018

به نظر می‌رسد بخشی از مشکل من با این فیلم این بود که هرچقدر هم که مفهوم کلی یا مفهوم درون آن تجربی باشد، من به شخصیت اصلی (هلن هاوارد) هیچ احساسی نداشتم. فیلم با جمله "تو یک گربه نیستی، تو درون یک گربه‌ای" شروع نمی‌شود و این تصویر هیچ جذابیتی برای من ندارد! به هر حال، او یک بازیگرِ آرزومند است که آماده است...

به نظر می‌رسد بخشی از مشکل من با این فیلم این بود که هرچقدر هم که مفهوم کلی یا مفهوم درون آن تجربی باشد، من به شخصیت اصلی (هلن هاوارد) هیچ احساسی نداشتم. فیلم با جمله "تو یک گربه نیستی، تو درون یک گربه‌ای" شروع نمی‌شود و این تصویر هیچ جذابیتی برای من ندارد! به هر حال، او یک بازیگرِ آرزومند است که آماده است تلاش کند تا موفق شود و این کار در محیطی پر از نگرش‌ها و آرزوهایی که به همان اندازه ممکن است مانع موفقیتش شوند، کار ساده‌ای نیست. با انصاف به هاوارد، در بازی‌اش چیزی بسیار طبیعی وجود دارد - او فقط دختری است که سعی می‌کند در حالی که چالش‌های زندگی شخصی‌اش را مدیریت می‌کند، پیشرفت کند و کار دوربین به گونه‌ای غیرمتعارف است که حس بداهه‌پردازی زنده‌ای به کل داستان می‌دهد. مشکل این‌جا نیست که ساختار سنتی نداشته باشد، بلکه به خاطر تصمیم به هر قیمتی برای عدم انطباق، کاملاً نتوانسته است نقاط مثبتی را که می‌خواهد ارائه دهد و مشخص نیست که برای چه کسانی ساخته شده است. این فیلم تصادفی، عجیب و گاهی بسیار شخصیت‌دار است، اما در نهایت فراموش می‌کند که به ما نقاطی ارائه دهد که بتوانیم به آن‌ها وابسته شویم. من به آن اهمیتی ندادم و تعجب می‌کنم که آیا باید می‌دادم یا نه. ارزش یک بار تماشا را دارد؛ خاص و غیرعادی است - اما فکر می‌کنم شاید کمی بیش از حد خود indulgent باشد. من فیلم _مدلینِ مدلین_ را تماشا کردم، عمدتاً به این دلیل که فیلم بعدی جوزفین دکر، _شرلی_، را دوست داشتم. این فیلم تلاش می‌کند موضوعات زیادی را بررسی کند - نژاد، سلامت روان، بلوغ، تنش‌های مادر و دختر، به علاوه یک لایه متا-تئاتری - در حالی که جسورانه است، اغلب احساس می‌شود که بیش از حد برای مهم بودن تلاش می‌کند. با این حال، هلن هاوارد فوق‌العاده است. این یک اجرای برجسته پر از خامی و شدت است؛ او همه چیز را در این آشفتگی کنار هم نگه می‌دارد. میراندا جولی به طرز عجیبی تحت فشار کارگردانی قرار گرفته است، به گونه‌ای که در فیلمی که بداهه‌پردازی و احساس راحتی را تشویق می‌کند، کمی محدود به نظر می‌رسد. اینجا ایده‌هایی کم نداریم و قطعاً جالب است. با این حال، من بیشتر از آنکه از تماشا لذت ببرم، به خاطر جاه‌طلبی آن تحسینش کردم.