فیلم The Greatest Showman 2017

نقدها نسبت به این فیلم واقعاً سختگیرانه بوده است. هرچند که این فیلم شاهکار نیست، اما هنوز هم به اندازه‌ای خوب است که کودکان در فصل تعطیلات از آن لذت ببرند. آهنگ‌های شاد و سرگرم‌کننده‌ای در آن وجود دارد و هیو جکمن در نقش بارنوم عالی عمل کرده است. این فیلم قرار نیست یک بیوگرافی واقع‌گرایانه باشد، بلکه یک فانتزی موزیکال لذت‌بخش است. اگر به این...

نقدها نسبت به این فیلم واقعاً سختگیرانه بوده است. هرچند که این فیلم شاهکار نیست، اما هنوز هم به اندازه‌ای خوب است که کودکان در فصل تعطیلات از آن لذت ببرند. آهنگ‌های شاد و سرگرم‌کننده‌ای در آن وجود دارد و هیو جکمن در نقش بارنوم عالی عمل کرده است. این فیلم قرار نیست یک بیوگرافی واقع‌گرایانه باشد، بلکه یک فانتزی موزیکال لذت‌بخش است. اگر به این نوع فیلم‌ها (موزیکال) علاقه دارید، این فیلم تجربه‌ای نسبتا خوب به حساب می‌آید. تنظیم صدا برای آهنگ‌ها کمی بیش از حد بود، اما به نظر من این فیلم باید در سینما با صدای بلند تماشا شود تا همه چیز به‌طور تقریبی "کامل" به نظر برسد. آهنگ‌ها و رقص‌ها به خوبی اجرا شده و من واقعاً از بازی هیو جکمن خوشم آمد. به طور کلی، این فیلم تماشایی و شاید حتی ارزش دیدن دوباره را دارد. قبل از اینکه فیلم را ببینم، فکر می‌کردم ایده‌اش بسیار بد است و همینطور، قبل از اینکه بدانم بارنوم واقعاً چه کسی بود، این فیلم را نیز فیلمی بد تصور می‌کردم. این فیلم در هر معنایی همچون یک آتش‌سوزی در توالت است و این یکی از آن مثال‌های نادری است که نمی‌توانم بفهمم چرا همه از آن لذت می‌برند. _امتیاز نهایی: ★½: - خسته‌کننده/ناامیدکننده. در صورت امکان از آن دوری کنید._ این یکی از موزیکال‌هایی است که به شما شادی در زندگی می‌بخشد. مانند بسیاری از افراد دیگر، من به نوعی به هیاهو حساسیت دارم، به‌ویژه زمانی که بر پایه بالادهای احساسی و بازیگری که به نظر نمی‌رسد در نقش جا بیفتد، بنا شده باشد. من همچنین در سال 1982 شاهد اجرای "بارنوم" مایکل کرافورد در صحنه بودم، بنابراین به انصاف، انتظارات من از این فیلم چندان بالا نبود. اما واقعاً خوشحال‌کننده بود! جکمن به عنوان پسر بی‌خانمان یک خیاط سیار با آرزوهای بزرگ واقعاً خوب عمل کرده است. او جذابیت زیادی به نقش بارنوم می‌آورد و در تلاش است تا عشق "چری" (میشل ویلیامز) را به دست آورد، با وجود اینکه او از خانواده‌ای ثروتمند و با زندگی‌ای به مراتب بالاتر از وضعیت ناچیز او می‌آید. زمانبندی واقعی دستاوردهای او - ازدواج، خانواده و موزه عجایب آمریکایی او که به سیرکی از تنوع انسانی تبدیل می‌شود - به خوبی مستند شده است و این نسخه موزیکال تقریباً داستان از گدایی به ثروت این مرد الهام‌بخش و بلندپرواز را دنبال می‌کند که به رگ‌های پرمنفعت ارائه آنچه مردم می‌خواهند، دست می‌یابد. اما آن مردم، آن کسانی نیستند که او می‌خواهد - او همچنین خواهان نخبگان است - بنابراین با کمک تهیه‌کننده سینما، زک افرون در نقش "فیلیپ کارلایل"، به انگلستان می‌روند تا با ملکه ویکتوریا - نماد "جامعه مقبول" - دیدار کنند و در آنجا با جنی لیند - خواننده افسانه‌ای سوئدی - ملاقات کرده و به نظر می‌رسد که ثروت‌های او متوقف‌نشدنی است... افرون نیز خوب است - یادآوری می‌کند که چقدر از روزهای "موزیکال دبیرستان" (2006) فاصله گرفته است؛ و ربه‌کا فرگوسن نیز در نقش "لیند" خوب عمل کرده است. باید بگویم که آهنگ‌ها را کمی بی‌مزه یافتم؛ فیلم به یک آهنگ قوی نیاز دارد - "میلیون‌ها رویا"، "زنده شو" و "ستاره‌ها را بازنویسی کن" به خوبی اجرا می‌شوند، اما به هم می‌پیوندند و یک موزیک متن خوشایند اما غیرقابل‌به‌یادآوری را برای این درام خانوادگی جذاب به جا می‌گذارند. این فیلم خوب است، نه عالی - و بسیار بهتر از آنچه انتظار داشتم.