انیمیشن Piece by Piece 2024

این فیلم را بسیار دوست داشتم. برای اطلاعات پس‌زمینه، من عاشق فارل هستم. او هنرمند مورد علاقه من است و مدتی طولانی است که چنین احساسی دارم. والدینم به این نوع موسیقی گوش می‌دهند و من این را از آن‌ها گرفته‌ام. موسیقی‌اش را دوست دارم. بنابراین با انتظار برای یک زمان شاد و موسیقی عالی به تماشای این فیلم رفتم و احتمالاً چند چیز هم یاد...

این فیلم را بسیار دوست داشتم. برای اطلاعات پس‌زمینه، من عاشق فارل هستم. او هنرمند مورد علاقه من است و مدتی طولانی است که چنین احساسی دارم. والدینم به این نوع موسیقی گوش می‌دهند و من این را از آن‌ها گرفته‌ام. موسیقی‌اش را دوست دارم. بنابراین با انتظار برای یک زمان شاد و موسیقی عالی به تماشای این فیلم رفتم و احتمالاً چند چیز هم یاد می‌گرفتم. اما واقعاً بیشتر از آنچه که انتظار داشتم، به دست آوردم. من شیوه تفکر فارل را دوست دارم. او چگونه به زندگی نگاه می‌کند. ممکن است آنچه می‌گویم عجیب به نظر برسد، اما این فیلم دیدگاه من را به زندگی تغییر داد. موسیقی هم همان‌طور که انتظار می‌رفت، شگفت‌انگیز بود. بسیاری از آهنگ‌های فارل برای من تداعی‌گر خاطرات گذشته هستند و شنیدن این آهنگ‌ها احساس نوستالژیک زیادی به من داد. این فیلم همچنین خنده‌دار است. نه خنده‌دارترین چیز در دنیا، اما در برخی مواقع واقعاً خنده‌دار است. دوستان، این فیلم را با دیگر فیلم‌های لگویی که قبلاً آمده‌اند مقایسه نکنید. این‌ها نوع‌های بسیار متفاوتی از فیلم‌ها هستند. بنابراین فقط به خاطر اینکه این فیلم از لگو به عنوان سبک انیمیشن استفاده می‌کند، آن‌ها را مقایسه نکنید. نمی‌توانم دروغ بگویم و بگویم که در برخی قسمت‌های این فیلم اشک‌ام در نیامد. چون احساسات او را درک می‌کنم. می‌دانم. شاید نه به همان شکل دقیق، اما به شیوه‌های مشابه. این فیلم به‌طور کلی الهام‌بخش است. من را تشویق کرده است که شروع کنم. هرگز برای شروع رویای خودتان زود نیست. بعد از طوفان میلتون که من و همه در فلوریدا را تحت فشار قرار داد و حال‌مان خوب نبود، این چیزی بود که به آن نیاز داشتم. این فیلم مرا خوشحال کرد. **_9.5 از 10_** فارل ویلیامز تصمیم گرفته است داستان زندگی‌اش را تا کنون با استفاده از لگو به تصویر بکشد. بخش لگو واقعاً چشمگیر و خلاقانه است، اما بقیه‌اش واقعاً نه اینجا است و نه آنجا. شاید به این دلیل باشد که او هنوز جوان است و نمی‌تواند مجموعه‌ای از دستاوردهایش را به ما ارائه دهد. پسری از ویرجینیا بیچ که وقتی یک تهیه‌کننده بزرگ صدای گروهش "نپتونز" را می‌شنود، شانس می‌آورد و به آن‌ها فرصت می‌دهد. او با پافشاری خود برای دیده شدن، نوسانات شهرتش، مبارزاتش با موفقیت و شکست، دوستی‌ها و خانواده‌اش را به تصویر می‌کشد. موقعیت روزافزون او در فرهنگ آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار به‌طور واضحی مانند یک جاده زرد آجری ترسیم شده است، با تمام فراز و نشیب‌هایش، اما هیچ‌یک از آن‌ها به‌طور خاص جالب نیست. این داستان خیلی شبیه به داستانی است که تقریباً هر کسی که سعی دارد در صنعت سرگرمی موفق شود - بازیگران، خوانندگان، موزیسین‌ها - می‌تواند بگوید. گرافیک‌های گاه به گاه برای نشان دادن شخصیت‌ها وجود دارد، اما انیمیشن لگویی گاهی تشخیص شخصیت‌ها را دشوار می‌کند و به مقدار زیادی دانش از کارنامه این مرد و هیپ‌هاپ نیاز دارد تا از آن بهره‌برید. همچنین واقعاً به ما اجازه نمی‌دهد موسیقی را به خوبی درک کنیم. نه اینکه باید یک مجموعه ویدیوهای موسیقی باشد، اما همان چیزی که او را برای بسیاری از مردم مهم می‌کند، به‌طور کلی به چشم نمی‌آید. این یک تولید تخیلی برای تماشا است، اما در هر جبهه‌ای از نظر محتوا کمبود دارد.