فیلم Wolf Creek 2005

درست زمانی که فکر می‌کردید دوباره می‌توانید با خیال راحت به کوه‌نوردی بروید... میک تیلور به سراغ‌تان می‌آید. کریستی، بن و لیز سه دوست جوان در دهه بیست زندگی‌شان هستند که تصمیم می‌گیرند از پارک ملی ولف کریک در اوت‌بک استرالیا دیدن کنند. مشکل زمانی آغاز می‌شود که پس از بازگشت متوجه می‌شوند ماشین‌شان روشن نمی‌شود. این trio وقتی با یک محلی به نام میک...

درست زمانی که فکر می‌کردید دوباره می‌توانید با خیال راحت به کوه‌نوردی بروید... میک تیلور به سراغ‌تان می‌آید. کریستی، بن و لیز سه دوست جوان در دهه بیست زندگی‌شان هستند که تصمیم می‌گیرند از پارک ملی ولف کریک در اوت‌بک استرالیا دیدن کنند. مشکل زمانی آغاز می‌شود که پس از بازگشت متوجه می‌شوند ماشین‌شان روشن نمی‌شود. این trio وقتی با یک محلی به نام میک تیلور روبرو می‌شوند، فکر می‌کنند که راه حل را پیدا کرده‌اند. اما باید منتظر بمانید و ببینید میک چه نقشه‌هایی برای آنها دارد. مشکلات آنها تازه شروع شده است. سه مسافر جوان در حال گذر از اوت‌بک استرالیا هستند تا به ولف کریک برسند، جایی افسانه‌ای که در آن یک شهاب‌سنگ سقوط کرده و یک حفره بزرگ ایجاد کرده است. پس از رسیدن به هدفشان، با مشکلات ماشین مواجه می‌شوند و از اینکه در وسط هیچ‌جا گیر کرده‌اند نگران می‌شوند، اما وقتی کمک به شکل میک بزرگ می‌آید، آرامش پیدا می‌کنند. در ابتدا او مردی دلپذیر به نظر می‌رسد، اما با پیشرفت شب، نشانه‌هایی از عجیب بودن در میک نمایان می‌شود و مسافران به خواب می‌روند... این فیلم استرالیایی که به کارگردانی و نویسندگی گرگ مک‌لین ساخته شده، با هشدار ominous آغاز می‌شود که بر اساس واقعیت‌ها است. به وضوح در تلاش است تا بیننده را با حس خام و واقعی خود تحت تاثیر قرار دهد. اما باید گفت که این فیلم ترکیبی از ایده‌هایی است که از قاتلان واقعی استرالیا مانند "برادلی جان ماردوک" و "جان بانتینگ" الهام گرفته است. حالا سوال این است که آیا واقعاً کیفیت خوبی دارد؟ مک‌لین تصویری واقعاً نگران‌کننده ساخته است که در زمان اکران، به حقیقت نتوانست به تبلیغات پر سر و صدایش در سال 2005 برسد. حالا که هیاهوی آن مدت‌هاست گذشته و شعارهایی مانند "طلوعی جدید در ترس" و "واقعیت اینجاست" به فراموشی سپرده شده‌اند، چه چیزی باقی مانده است؟ فیلم مک‌لین به آرامی با معرفی سه شخصیت اصلی که به زودی دچار مشکل می‌شوند، پیش می‌رود. سپس میک تیلور از سمت راست صحنه اوت‌بک وارد می‌شود و او یکی از ترسناک‌ترین شخصیت‌های دوران مدرن است. تیلور، که به طور عالی توسط جان جارت بازی شده، افسانه مردان بامزه استرالیایی را نقض می‌کند و به نقطه مقابل "کروکودیل دندی" تبدیل می‌شود. سپس ترس آغاز می‌شود، خشونت شدید و دیالوگ‌های نگران‌کننده به شکلی بی‌نقص ترکیب می‌شوند، که همه در سبک مستند و با کیفیت بالا فیلمبرداری شده است. اما با این خط داستانی، که در آن تلاش‌های فرار معمولی آغاز می‌شود، ناامیدی‌ای وجود دارد که اغلب ژانر ترس را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یک فرصت خاص که به پای لیز هانتر می‌رسد، فرصتی که هر فرد عاقل در دنیا آن را می‌پذیرد، غیرقابل باور است، اما اگر عقل سلیم حاکم بود، دیگر هیچ پایانی وجود نداشت - پایانی که به وضوح می‌خواهد به ما بقبولاند آنچه که مشاهده کردیم واقعاً اتفاق افتاده است... نیمه آخر داستان کمی rushed است و این یک افسوس است چون ما زمان زیادی را با سه جوان قابل قبول و دلپذیر گذرانده‌ایم. این بیشتر به یک تجربه ترسناک سریع شبیه است تا خطی طولانی از ترس که مک‌لین و همکارانش به دنبالش بودند. با این حال، این فیلم واقعاً مؤثر است و به طور اساسی ترسناک و جلب توجه می‌کند. بازی‌ها قوی هستند، با وجود لهجه‌های بریتانیایی نامناسب، و دختران (کاساندرا ماگرت و کستی مورا سی) به‌ویژه در نمایش واقعی ترسناک بودنشان convincing هستند. در حالی که اثر در برخی موارد، با توجه به موضوع، به طرز شگفت‌انگیزی زیباست. غروب‌های قرمز و بیابان‌های تیره و تازه به لطف عکاسی عالی ویل گیبسون به طرز واضحی از صفحه نمایش بیرون می‌آید. ولف کریک نمی‌تواند و نخواهد توانست در تماشای مجدد خود را حفظ کند، اما هنوز هم یک ورودی مؤثر در ژانر ترس است و با شخصیت میک تیلور از جارت، شخصیتی است که به زودی فراموش نخواهد شد. 7/10