فیلم What Lies Beneath 2000

ازدواج کلر و نورمن اسپنسر در زمانی که کلر به وجود یک روح در خانه مشکوک می‌شود، شروع به فروپاشی می‌کند. او به تدریج متقاعد می‌شود که این روح سعی دارد پیامی به او برساند؛ پیامی که ممکن است به خود او و خانواده‌اش نزدیک باشد. کارگردانی این فیلم بر عهده رابرت زمه‌کیس است، که با ایده‌ای از استیون اسپیلبرگ و بر اساس داستان سارا کرنوچان...

ازدواج کلر و نورمن اسپنسر در زمانی که کلر به وجود یک روح در خانه مشکوک می‌شود، شروع به فروپاشی می‌کند. او به تدریج متقاعد می‌شود که این روح سعی دارد پیامی به او برساند؛ پیامی که ممکن است به خود او و خانواده‌اش نزدیک باشد. کارگردانی این فیلم بر عهده رابرت زمه‌کیس است، که با ایده‌ای از استیون اسپیلبرگ و بر اساس داستان سارا کرنوچان ساخته شده و هریسون فورد و میشل فایفر در نقش‌های اصلی آن بازی می‌کنند. این گروه بازیگری به خودی خود برای شروع یک فیلم مناسب است. فیلم ترکیبی از احساس واقعی ناامنی و معما، فریب‌های غیرواقعی و لحظات ترسناک استاندارد را ارائه می‌دهد، اما این عناصر در میانه فیلم به دلیل تکرار زیاد سبک هیتکاک از دست می‌رود و زمه‌کیس نتوانسته است به قلب ماورایی داستان توجه کند. همچنین، فیلمنامه کلارک گرگ نیز به این مشکل دامن می‌زند. با این حال، فیلم در پایان به خوبی جمع‌بندی می‌شود و ترکیب ترسناک و هیجان‌انگیز به ارائه لحظاتی با کیفیت منجر می‌شود. اما در نهایت، به نظر می‌رسد که سازندگان سعی کرده‌اند خیلی چیزها را در یک فیلم جا بدهند. به دلیل تلاش برای ایجاد پایان جذاب (هرچند که ممکن است شما در نیمه راه داستان آن را حدس زده باشید)، فیلم به سردرگمی در این‌که در نهایت می‌خواهد چه چیزی باشد، دچار می‌شود. میشل فایفر در این نقش فوق‌العاده عمل می‌کند و به زیبایی به تصویر کشیده شده است و هریسون فورد هم وقتی که فیلمنامه اجازه می‌دهد، خوب بازی می‌کند. بازیگران مکمل شامل دیانا اسکاروید، جو مورتون، میراندا اوتو و جیمز رمار هستند. خانه‌ای که در داستان به تصویر کشیده شده، با محیط آب‌گیرش به خوبی حس ترس را منتقل می‌کند و موسیقی آلن سیلوستری نیز کاملاً با عناصر ترسناک فیلم هماهنگ است. این فیلم به خودی خود فیلم خوبی است، فارغ از ارجاعات به هیتکاک، اما می‌توانست فیلم ترسناک بسیار بهتری باشد. 7 از 10 **اتفاقات ماورایی در شمال ورمانت با هریسون فورد و میشل فایفر** زوجی که در دریاچه چمپلین زندگی می‌کنند (هریسون فورد و میشل فایفر) با بحران "آشیانه خالی" مواجه هستند در حالی که همسر در حال تجربه حوادثی فراطبیعی است. دیانا اسکاروید، جیمز رمار و میراندا اوتو نقش‌های حاشیه‌ای دارند. "آنچه در زیر است" (2000) یک درام/معمایی با الهام از هیتکاک و کمی ترس است. داستان با الهام از "پنجره عقبی" (1954) شروع می‌شود، اما خوشبختانه از آن منحرف می‌شود. در حدود یک ساعت از فیلم، شروع به بی‌حوصلگی کردم. داستان خیلی آرام پیش می‌رفت و درهای زیادی به طرز غیرقابل توضیحی باز می‌شدند. شاید این موضوع نیز به این دلیل بود که فایفر برای من جذابیت خاصی ندارد، هرچند که در نقش خود خوب عمل می‌کند (نمی‌توانم بگویم او را دوست ندارم) و شخصیت هریسون نیز به طرز غیرقابل توجیهی خشمگین و بی‌صبر به نظر می‌رسید. با این حال، لوکیشن‌های ورمانت/نیویورک فوق‌العاده هستند و حال و هوای مرموز به خوبی ایجاد شده است. نحوه پیشرفت داستان غیرمنتظره است، مگر اینکه پیش از آن تریلر را دیده باشید که به طرز وحشتناکی داستان را لو می‌دهد. سکانس پایانی با جلوه‌های ویژه زیبا و به طرز روح‌آوری به نتیجه‌گیری می‌رسد. آنچه قبلاً بی‌معنا به نظر می‌رسید، روشن می‌شود. در نهایت، فیلم چندان شگفت‌انگیز نیست، اما اگر به دنبال فیلمی از این دست هستید، ارزش تماشا را دارد. این فیلم 2 ساعت و 10 دقیقه طول می‌کشد و در منطقه دریاچه چمپلین ورمانت/نیویورک (برلینگتون، پارک ایالتی D.A.R، واتروری و وست‌پورت) فیلم‌برداری شده و برخی صحنه‌ها نیز در کالیفرنیای جنوبی (لس آنجلس، پلایا ویستا و کلاور سیتی) ضبط شده است. نمره: C+/B- فیلم بزرگی نیست، اما دو نکته که آن را قابل تحمل می‌کند: 1) کارگردانی رابرت زمه‌کیس 2) من آن را در یک اتاق هتل تماشا کردم. "کلر" (میشل فایفر) و "نورمن" (هریسون فورد) زوجی خوشبخت هستند که در یک خانه زیبا در کنار دریاچه زندگی می‌کنند. معلوم می‌شود که او به تازگی از یک تصادف شدید رانندگی جان به در برده است و وقتی شروع به شکایت از حوادث غیرقابل توضیح در خانه می‌کند، "نورمن" پیشنهاد می‌کند که او به یک درمانگر مراجعه کند تا افکار پارانوئیدش را کاهش دهد. دوستش "جودی" (دیانا اسکاروید) از تخته اویجا استفاده می‌کند و به زودی "کلر" متقاعد می‌شود که خانه خالی کنارشان تسخیر شده است - اما چرا؟ آن زن ماورایی که او می‌شنود و می‌بیند کیست و چه رابطه‌ای با او و خانواده‌اش دارد؟ رابرت زمه‌کیس این داستان را با تنشی آغاز می‌کند و تصاویری ترسناک و مؤثر ارائه می‌دهد. فقدان جلوه‌های ویژه خونین یا احمقانه، احساس ترسی را برای ساعت اول به خوبی منتقل می‌کند. متأسفانه، داستان در ادامه دچار افت می‌شود و خط داستانی گم می‌شود. نیمه دوم فیلم دارای پایان‌های بیشتری است تا بتوانید از آن عبور کنید و وقتی بالاخره به پایان می‌رسد، احساس می‌کنید کل داستان بسیار غیرواقعی و ناراضی‌کننده بود. هریسون در اینجا واقعاً درخشان نیست - او در نقش‌هایی که اجازه می‌دهد جذابیت و شخصیتش را نشان دهد، بهتر عمل می‌کند. در اینجا چنین فرصتی وجود ندارد و شخصیت او فقط سطحی است - گاهی بیش از حد جدی و گاهی غیرقابل باور. عنوان فیلم وعده‌های بیشتری نسبت به آنچه این فیلم ترسناک متوسط تحویل می‌دهد، می‌دهد.