فیلم Crawl 2019

سال ۲۰۱۸ برای من سال ناامیدی بود. فیلم‌های موردانتظار زیادی که نتوانستند انتظاراتم را برآورده کنند و در طول سال شگفتی‌های کافی وجود نداشت. اما سال ۲۰۱۹ به‌طرز جالبی متفاوت بوده است. بیشتر فیلم‌های پرفروش با من هم‌ resonate کردند و این فیلم‌ها تا به حال از favorites من برای تماشا بوده‌اند (مثل Avengers: Endgame، John Wick: Chapter 3 - Parabellum، Us و Glass). علاوه...

سال ۲۰۱۸ برای من سال ناامیدی بود. فیلم‌های موردانتظار زیادی که نتوانستند انتظاراتم را برآورده کنند و در طول سال شگفتی‌های کافی وجود نداشت. اما سال ۲۰۱۹ به‌طرز جالبی متفاوت بوده است. بیشتر فیلم‌های پرفروش با من هم‌ resonate کردند و این فیلم‌ها تا به حال از favorites من برای تماشا بوده‌اند (مثل Avengers: Endgame، John Wick: Chapter 3 - Parabellum، Us و Glass). علاوه بر این، فیلم‌های اصلی با بودجه کم نیز توجه من را جلب کرده‌اند و از تماشای آن‌ها لذت برده‌ام، حتی اگر شاهکار نباشند (مثل Greta و Long Shot). البته تجربه‌های بدی هم داشتم (مثل Dark Phoenix، Hellboy و Godzilla: King of the Monsters). فیلم Crawl که honestly انتظار داشتم فقط یک فیلم ترسناک پر از کلیشه باشد، به گروه آخر پیوسته و تا به حال یکی از بهترین شگفتی‌های سال ۲۰۱۹ است. اول از همه، این فیلم یک فیلم ترسناک معمولی نیست، حداقل با توجه به چند مثال اخیر از این ژانر. ممکن است مردم انتظار داشته باشند که چیزی شبیه به Annabelle Comes Home را ببینند، اما با تمساح‌ها، پس باید این افکار را تعدیل کنم. حتی نمی‌توانم آن را در این ژانر قرار دهم، اگرچه توصیف "ترسناک-فاجعه‌ای" چندان هم بد نیست. این قطعاً یک فیلم معلق‌کننده است، تقریباً شبیه به یک هیجان‌انگیز بقا. هالی و دیو باید برای جان خود در برابر طوفان و شکارچیان مرگبار بجنگند، بنابراین به‌طور کلی نمی‌توانم این را در ژانر ترسناک قرار دهم. ادامه می‌دهم... من این نوع فیلم‌ها را دوست دارم، می‌دانید که. صحنه‌های معلق‌کننده، فشرده، داستان ساده و معمولاً در یک مکان. ممکن است فکر کنید که چون تنها یک مکان برای فیلم‌برداری وجود دارد و مفهوم آن بسیار ساده است، کار آسان‌تری است، اما حقیقت کاملاً برعکس است. در فیلم‌های پرهزینه و چندمکانی، کارگردان‌ها و نویسندگان می‌توانند نقص‌های فنی خود را با جلوه‌های ویژه شگفت‌انگیز یا صحنه‌های بزرگ پنهان کنند. در یک مکان، به‌خصوص اگر آن مکان کوچک باشد، هیچ پنهانی وجود ندارد. اگر می‌خواهید داستانی سرگرم‌کننده و جذاب ارائه دهید، باید فیلمنامه‌ای شگفت‌انگیز بنویسید. اگر می‌خواهید صحنه‌های ترسناک و مؤثر ایجاد کنید، باید خلاقیت نشان دهید و ثابت کنید که یک کارگردان بااستعداد هستید. الکساندر آجا، که دقیقاً کارنامه‌ی قابل‌توجهی ندارد، نشان می‌دهد که حتی با یک ایده ساده و کوتاه، امکان دارد که به اندازه یا بیشتر از یک پرفروش بزرگ سرگرم‌کننده باشد. کمتر از ۲۰ دقیقه از فیلم گذشته و ما در حال حاضر در اوج داستان هستیم. داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی کافی برای شخصیت اصلی وجود دارد تا مخاطب نه تنها به هالی اهمیت دهد بلکه بفهمد چه مهارت‌هایی دارد که به او در بقا کمک می‌کند. من جزئیات کوچک مانند زوم کردن بر روی قفل کردن در، بستن یک پنجره و جابجا کردن یک تکه مبلمان را دوست دارم... هر شات معنایی دارد چون بر روی داستان تأثیر خواهد گذاشت. آجا چیزی را "فقط به خاطر" فیلم‌برداری نمی‌کند و این مهارتی است که بسیاری از کارگردان‌ها امروزه با آن مشکل دارند زیرا احساس می‌کنند که زمان فیلم باید نزدیک به دو ساعت باشد. بعد از آن‌همه صحنه‌های احمقانه، کلیشه‌ای و بد اجرا شده در فیلم‌های ترسناک قبلی امسال، بالاخره توانستم فیلمی را ببینم که کارگردان واقعاً می‌داند چگونه مردم را بترساند و آن‌ها را از صندلی‌هایشان بپراند. هیچ صدای بلند موسیقی برای ایجاد ترس وجود ندارد. هیچ شبح یا هیولایی در مقابل صفحه نیست که به جنون فریاد بزند. من چندین بار در لبه‌ی صندلی‌ام نشسته بودم و واقعاً در برخی از لحظات خاص ترسیدم، جایی که عامل غافل‌گیری (آجا زمانبندی‌های ارزان‌قیمت بیشتر صحنه‌های ترسناک را دنبال نمی‌کند) و خلاقیت پشت دوربین در بالاترین سطح بود. بدیهی است که جلوه‌های ویژه و طراحی کلی تولید چندان شگفت‌انگیز نیست. تمساح‌ها واقعاً واقعی به نظر می‌رسند و این هدف اصلی بوده، بنابراین مأموریت انجام شده است. همچنین، رده سنی R به فیلم کمک می‌کند تا حملات تمساح‌ها را با خون و جراحت‌های ناخوشایند و زشت (که این یک تعریف است) ارائه دهد. فیلم‌برداری در آب بسیار سخت است، به‌ویژه در چنین فضای محدود. با این حال، آجا و تیمش توانستند فیلمی تولید کنند که شما می‌توانید برای تمام مدت زمان آن بفهمید چه اتفاقی در حال انجام است. کایا اسکودلاریو و بری پپر اجراهای عالی ارائه می‌دهند و شیمی فوق‌العاده‌ای نشان می‌دهند. شخصیت‌های آن‌ها به اندازه کافی توسعه یافته‌اند، حتی اگر فیلمنامه‌های خلاقانه‌ای نداشته باشند. Crawl یکی از آن فیلم‌هاست که نمی‌توانم مشکلی برجسته برای آن پیدا کنم چون در هر جنبه‌ای خوب است. البته، مطمئناً چند لحظه نادر از بقا وجود دارد که ممکن است فکر کنیم "او/او باید مرده باشد"، اما این یک زمان سرگرم‌کننده و لذت‌بخش در سینماست که می‌توانیم از یک یا دو صحنه‌ی اغراق‌آمیز بگذریم. این مثل The Meg نیست، جایی که هر لحظه به شدت غیرواقعی است. موفقیت بخش داستانی یک فیلم خیالی به پایه‌های واقعی و محدودیت‌های آن بستگی دارد. اگر این‌ها به‌خوبی تعیین نشوند، آنگاه فیلم در همه جا خواهد بود و بینندگان آن نخواهند دانست که چه چیزی باید باور کنند یا نه. در کل، Crawl یکی از بهترین شگفتی‌های سال ۲۰۱۹ است و من قطعاً توصیه می‌کنم که در سینما ببینید. با شخصیت‌های جذاب و یک مفهوم ساده، الکساندر آجا فیلمی سرگرم‌کننده، معلق‌کننده، فشرده و خلاقانه از نظر فنی ارائه می‌دهد. بالاخره کسی که می‌داند چگونه دوربین را کنترل کند و صحنه‌های ترسناک واقعی را ارائه دهد. امیدوارم این بتواند کایا اسکودلاریو را به نقش بزرگتری در یک فیلم مؤثرتر برساند. نمی‌توانم هیچ "اشکالی" را مشخص کنم، این فقط یک "فیلم خوب" است. با این بودجه کم، به این فیلم فرصت بدهید و آن را به جای یک پرفروش بزرگ که احتمالاً شما را با کلیشه‌های متعدد و تمرکز بیش از حد بر اکشن احمقانه یا صحنه‌های بزرگ به‌عنوان جایگزینی برای داستان خوب ناامید می‌کند، تماشا کنید. کار خوب، پارامونت!