فیلم The Witches 2020

نسخه بازسازی‌شده این فیلم تغییرات زیادی داشته و فکر می‌کردم این موضوع برایم آزاردهنده خواهد بود. اما پس از حدود بیست دقیقه، متوجه شدم که اشتباه کردم. صحنه ابتدایی حسی از تازگی و ابتکار داشت. اما وقتی به هتل رسیدند و آن هثaway وارد صحنه شد، انتظارهایم به شدت زیر سوال رفت. هر پتانسیلی که این فیلم داشت، به خاطر بازی فوق‌العاده ضعیف هثaway خفه...

نسخه بازسازی‌شده این فیلم تغییرات زیادی داشته و فکر می‌کردم این موضوع برایم آزاردهنده خواهد بود. اما پس از حدود بیست دقیقه، متوجه شدم که اشتباه کردم. صحنه ابتدایی حسی از تازگی و ابتکار داشت. اما وقتی به هتل رسیدند و آن هثaway وارد صحنه شد، انتظارهایم به شدت زیر سوال رفت. هر پتانسیلی که این فیلم داشت، به خاطر بازی فوق‌العاده ضعیف هثaway خفه شد. اگر بازی آنجلکا هیوستون در نسخه اصلی را ببینید، تفاوت عظیم توانایی‌ها را متوجه خواهید شد. بازی هثaway بیشتر شبیه به تقلید یک آماتور است. این حس بیشتر از اینکه یک ادای احترام باشد، توهین‌آمیز به نظر می‌رسد؛ او هیچ تلاشی یا روحی در این شخصیت به خرج نداد. لهجه‌اش وحشتناک است و حضورش تقریباً غیرقابل‌ مشاهده است. همچنین جلوه‌های ویژه (CGI) به شدت ارزان به نظر می‌رسند؛ واقعاً در دهه ۸۰ بهتر از این‌ها داشتند. آیا همه جادوگران اکنون لبخندهای جوکر و دندان‌های کوسه‌ای دارند؟ این فیلم می‌توانست واقعاً خوب باشد، اما به خاطر عملکرد بسیار ضعیف شخصیت منفی اصلی، استفاده بیش از حد از جلوه‌های ارزان، ریتم ضعیف، کمبود ابتکار در نیمه دوم و پایانی وحشتناک، به شدت لطمه خورده است. تنها نکات مثبت این فیلم، اوکتاویا اسپنسر و جاهزیرو برونو هستند که کار فوق‌العاده‌ای در به‌روزرسانی نقش‌های خود انجام می‌دهند. متأسفانه، همان‌طور که اکثر طرفداران می‌دانند، جاهزیرو در نیمه دوم فیلم به عنوان موش CGI ضعیف ظاهر می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که اوکتاویا اسپنسر تقریباً به تنهایی بار فیلم را به دوش بکشد که به نظر می‌رسد یک شوخی بی‌رحمانه باشد. توچی و کودی ایستویک نیز در نقش برونو خوب هستند، اما شخصیت‌هایشان به قدری ضعیف نوشته شده و استفاده شده‌اند که عملاً چیزی به داستان اضافه نمی‌کنند. اضافه کردن یک موش سوم نیز بی‌معنی است و هیچ تغییری در داستان ایجاد نمی‌کند. در نهایت، این فیلم نسخه‌ای بسیار ضعیف‌تر از نسخه اول است. آن‌ها در واقع موفق شدند داستان کمتری را بگویند، توسعه کمتری به شخصیت‌ها بدهند و جلوه‌های بدتری نسبت به فیلمی که بیش از ۳۰ سال پیش ساخته شده، داشته باشند. برخی از این موارد ممکن بود قابل بخشش باشد اگر هرگونه مفهوم اصلی و قابل قبولی اضافه می‌کردند، اما دوباره این یک بازسازی ضعیف با هیچ محتوای اضافه‌ای است. دیدن این همه نام بزرگ در این فیلم ناامیدکننده است. گیرمو دل توری نباید این را در صفحه IMDB خود قرار دهد. البته بچه‌های شما از آن خوششان خواهد آمد، چون آن‌ها پیپا پیگ را دوست دارند. زمانی که نام‌های رابرت زمه‌کیس، گیرمو دل تورو و آلفونسو کوارون را می‌شنوید، انتظار چیزی بصری و جذاب دارید. این سه نام در کنار کارهای دال می‌توانستند چیزی واقعاً خاص بسازند، اما این فقط یک بازسازی بی‌روح دیگر است. هرچه بیشتر آن را با منبع اصلی و بازسازی‌های قبلی مقایسه کنید، بیشتر بی‌روح و ناموفق به نظر می‌رسد. همین موضوع درباره بازیگران بااستعداد که هثaway و اوکتاویا اسپنسر را رهبری می‌کنند و با بازی استنلی توچی در نقش مالک هتل فراموش‌شدنی صدق می‌کند. این تیم واقعاً می‌توانستند چیزی منحصر به فرد بسازند، اما این نیست، جادوگر. --- این فیلم برای خانواده مناسب است. پایان آن غیرمنتظره است و آن هثaway همیشه انتخاب خوبی برای بازیگری است. برخلاف آنچه بسیاری از مردم درباره این فیلم فکر می‌کنند، من فکر می‌کنم این یک فیلم خانوادگی نسبتاً خوب است. عالی نیست، اما برای یک فیلم خانوادگی کافی است. من حداقل از آن لذت بردم. داستان همان‌طور که هست، داستانی از رولد دال است، بنابراین کمی تاریک اما در عین حال خنده‌دار و با روشنایی‌هایی همراه است. البته عده‌ای از افراد شکایت می‌کنند که این فیلم خیلی تاریک است و مناسب کودکان نیست. خوب، همه می‌دانند (یا باید بدانند) چه انتظاری از داستان‌های رولد دال داشته باشند، بنابراین فقط به تماشای فیلم دیگری بروید. بچه‌های من، حتی زمانی که کوچکتر بودند، هیچ مشکلی با این فیلم نداشتند. اما من زمان را برای تماشای آن با آن‌ها صرف می‌کردم. این به نام والدین است. شروع فیلم شاید کمی کند به نظر می‌رسید، اما وقتی جادوگر بزرگ و به‌ویژه سه موش وارد صحنه شدند، به شدت خنده‌دار شد. تنها چیزی که چندان خوشم نیامد، بازی اغراق‌آمیز و احمقانه جادوگران، به ویژه جادوگر بزرگ بود. واقعاً می‌توانستند کمی آن را کاهش دهند تا او کمی ترسناک‌تر به نظر برسد. اکنون او فقط احمق و تا حدی آزاردهنده شده است. جلوه‌های ویژه واقعاً خوب بودند. موش‌ها کمی کاریکاتوری به نظر می‌رسیدند، اما برای این فیلم قابل قبول بود. من واقعاً از اینکه دهان جادوگر بزرگ هر از گاهی باز می‌شود و "جادوییش" را نشان می‌دهد، لذت بردم. به نظر می‌رسد عده‌ای از حامیان معلولیت، از جمله شناگر پارالمپیک بریتانیایی، آمی مارن، به شدت عصبانی شده و ادعا کرده‌اند که این فیلم "تعصب علیه افرادی که از اختلالات اکتروداکتیلی و دیگر تفاوت‌های اندامی رنج می‌برند" را ترویج می‌دهد. واقعا؟ کمی خودتان را جمع و جور کنید. این یک داستان تخیلی و فیلم خانوادگی درباره جادوگران است! ارائه جادوگران یا دیگر موجودات ماورایی به عنوان افرادی با "اختلالات" مثل پاهای کج، دندان‌های نیش و خدا می‌داند چه چیزهایی، همان چیزی است که جادوگران را می‌سازد. اگر این شکایت‌کنندگان وسواس‌گونه و دیوانه‌های فرهنگ لغو به خواسته‌های خود برسند، هیچ فیلمی ارزش تماشا و هیچ کتابی ارزش خواندن نخواهد داشت. به هر حال، من احساس می‌کنم که یک ساعت و ۴۵ دقیقه را با لذت گذراندم. فیلمی کاملاً سرگرم‌کننده... خیلی بهتر از آنچه بود که بعد از خواندن نظرات انتظار داشتم. از بازی آن هثaway در نقش جادوگر بزرگ لذت بردم. او واقعاً خود را در این نقش غرق کرد. این فیلم واقعاً برای کودکان نیست، زیرا کمی تاریک است... اما قطعاً تماشای خوبی است!