فیلم Indiana Jones and the Temple of Doom 1984

بهترین فیلم در این مجموعه _دزدان دریایی_ فیلم خوبی بود اما در برخی قسمت‌ها دچار کندی شد و این موضوع به شتاب داستان آسیب زد. من می‌شناسم افرادی را که در این صحنه‌ها، وقتی ایندی و صلاح چاه ارواح را پیدا می‌کنند، فیلم را جلو می‌برند و دوباره از صحنه نبرد در هواپیما تماشا می‌کنند. اما _معبد سرنوشت_ یک سفر پرهیجان و مداوم است - یک ماجرای...

بهترین فیلم در این مجموعه _دزدان دریایی_ فیلم خوبی بود اما در برخی قسمت‌ها دچار کندی شد و این موضوع به شتاب داستان آسیب زد. من می‌شناسم افرادی را که در این صحنه‌ها، وقتی ایندی و صلاح چاه ارواح را پیدا می‌کنند، فیلم را جلو می‌برند و دوباره از صحنه نبرد در هواپیما تماشا می‌کنند. اما _معبد سرنوشت_ یک سفر پرهیجان و مداوم است - یک ماجرای هیجان‌انگیز، خشن و طنزآمیز. به نظر من این بهترین فیلم اکشن اسپیلبرگ است. خشونت، وحشت، احساسات، هیجان و کمدی - _معبد_ همه چیز را دارد! و بیشتر از آن!!! جان ویلیامز موسیقی فوق‌العاده‌ای با الهام از فرهنگ هند فراهم کرده که توسط _ارکستر سمفونیک لندن_ به زیبایی اجرا شده و احتمالاً بهترین موسیقی فیلم در این مجموعه است. ایندی در این ماجراجویی به شدت آسیب می‌بیند و به‌طور مشهور آستین پیراهنش را از دست می‌دهد - در حالی که در بازسازی ملایم‌تر _دزدان دریایی_، _آخرین صلیب‌گذار_، او فقط کمی گرد و غبار روی کلاهش می‌نشیند. این فیلم یک گردباد فوق‌العاده از انرژی است. عاشقش هستم! - پتانسیل کرموده همزمان هم جدی‌تر و هم خنده‌دارتر از فیلم‌های ایندیانا جونز در دو طرفش، _معبد سرنوشت_ به عنوان بچه‌ام محبوب‌ترین فیلم من از این مجموعه بود. اما به عنوان یک بزرگسال، به نظر می‌رسد که این فیلم به‌طور عینی بدترین فیلم در این سه‌گانه است، اما واقعاً صحنه‌های به یادماندنی زیادی برای دوست داشتن دارد. _امتیاز نهایی: ★★½ - چیزهایی که برای من جذاب بودند، اما به‌عنوان یک کل چندان خوب عمل نکردند._ اسپیلبرگ در فرم شیطنت‌آمیز و پرهیجان خود! قبل از انتشار طولانی مدت و نهایتاً قسمت چهارم، _معبد سرنوشت_ اغلب به عنوان ضعیف‌ترین قسمت مجموعه شناخته می‌شد، اما به نظر می‌رسد با گذشت زمان به خوبی بالغ شده است. با ارزیابی صادقانه، تنها جرم _معبد سرنوشت_ این است که به خوبی _دزدان دریایی_ نیست. اما از آنجایی که فیلم‌های کمی می‌توانند با آن فیلم کلاسیک برابری کنند، به نظر می‌رسد که این فیلم را به خاطر آن نادیده بگیرم. _معبد سرنوشت_ یک سفر پرهیجان و دیوانه‌وار است، پر از صحنه‌های اکشن که هر کدام می‌تواند در تاریخ سینما در هر ماجراجویی اکشنی جا داشته باشد. صحنه‌های آن خالصانه و شگفت‌انگیز هستند؛ فرار با قایق نجات از یک هواپیمای در حال سقوط، سواری با کالسکه معدنی و صحنه‌ای از پل که واقعاً خیره‌کننده است. و در حالی که فیلم نشان می‌دهد اسپیلبرگ اکشن را با یک خط داستانی تاریک و خطرناک پر می‌کند (به همین دلیل رده سنی PG13)، هنوز هم می‌بینیم که سرگرمی به‌طور قابل توجهی بیشتر از هر وحشتی است که ممکن است بینندگان جوان از برخی صحنه‌ها بگیرند. این فیلم همچنین فورد را به بهترین بازی‌اش به عنوان ایندیانا جونز می‌رساند، چرا که داستان به یک ایندی انسانی‌تر نیاز دارد. او در فرم جسمانی خوبی است و تعامل witty او با شورت‌راند همراه با حس دوستی واقعی، به خوبی در پرده سینما به نمایش درمی‌آید. کیت کاپشاو همیشه به سختی می‌تواند به نقش فوق‌العاده کارن آلن در _دزدان دریایی_ نزدیک شود، چرا که در حالی که ماریون سرسخت و قوی بود، ویلی اسکات کاپشاو بیشتر یک شخصیت ترسو و وابسته به ذکاوت ایندی برای نجات از خطر است، اما او هم خوب عمل می‌کند و به زیبایی به نظر می‌رسد. _ایندیانا جونز و معبد سرنوشت_ یک موفقیت بزرگ در باکس آفیس بود و به اسپیلبرگ زمان داد تا دو درام _امپراتوری خورشید_ (1987) و _رنگ بنفش_ (1985) بسازد. او سپس با سومین فیلم ایندیانا به بازگشت برای پایان دادن به آن سه‌گانه شگفت‌انگیز برگشت؛ که _معبد سرنوشت_ قطعه اصلی این ساندویچ سه‌گانه خوشمزه (اصلی) است. 8.5/10 تماشای خوبی است، ممکن است دوباره ببینم و فقط می‌توانم به افرادی که طرفدار بزرگ ایندیانا جونز هستند، توصیه کنم. این فیلم به مراتب ارزان‌تر از پیش‌درآمدش است، نه از نظر بودجه، بلکه از نظر نوشتن و شخصیت‌ها. با تغییر در بازیگران زن همکار، ویلی یک شخصیت آزاردهنده و حتی خسته‌کننده است و ممکن است فیلم واقعاً با حذف او بهبود یابد. شورت‌راند سرگرم‌کننده است، اما به هیچ وجه به اندازه‌ای نیست که بتواند فیلم را نجات دهد. جو فیلم تیره‌تر از آن است که بخواهد در جاهایی که مهم است، خنده‌دار باشد. من نمی‌گویم که این فیلم به هیچ وجه بد است، اما من طرفدار بزرگ ایندیانا جونز نیستم و این قطعاً بدترین فیلم از چهار فیلم است. متأسفانه، این فیلم به سمت ستاره‌های کودکانه رفته است - که یا آن را دوست دارید یا از آن متنفر هستید. هرچند "شورت‌راند" (که هوای کوان) به اندازه بسیاری آزاردهنده نبود؛ اما او همچنان به طرز آزاردهنده‌ای دائماً مزاحم است و به نظر من این باعث می‌شود که فیلم کمی ضعیف‌تر شود. به جز فیل، این فیلم همچنین از تنوع بازیگران که فیلم اول داشت، بی‌بهره است - کیت کاپشاو تقریباً به‌عنوان "ویلی اسکات" به کمدی می‌پردازد و داستان هم چندان جذاب نیست، چرا که کاوشگر شجاع ما باید چند سنگ باستانی را که - به همراه بچه‌های دزدیده شده‌شان - برای زندگی کشاورزی بسیاری از شهروندان صلح‌جو ضروری است، پیدا کند. پایان پرهیجان هنوز هم از افسانه‌های هالیوود است - و فیلم داستانی زیبا و خوب ساختاری از برخورد فرهنگ‌ها با مقدار خوبی از عرفان، استعماری و کارisma فورد را به نمایش می‌گذارد. سرگرم‌کننده است، فقط به اندازه "دزدان دریایی" نیست.