فیلم هندی The Light Between Oceans 2016

**داستانی از عدم تعادل بین عشق و غم.** این فیلم بر اساس رمان استرالیایی به همین نام ساخته شده است. این کتاب جدیدی است، اما درام تاریخی درباره یک سرباز جنگ جهانی اول است که به تازگی به خانه برگشته. به نظرم این فیلم خیلی زود ساخته شده است، زیرا به نظر می‌رسد کلاسیک باشد و اگر کمی زمان می‌دادیم تا محبوبیتش را به دست آورد،...

**داستانی از عدم تعادل بین عشق و غم.** این فیلم بر اساس رمان استرالیایی به همین نام ساخته شده است. این کتاب جدیدی است، اما درام تاریخی درباره یک سرباز جنگ جهانی اول است که به تازگی به خانه برگشته. به نظرم این فیلم خیلی زود ساخته شده است، زیرا به نظر می‌رسد کلاسیک باشد و اگر کمی زمان می‌دادیم تا محبوبیتش را به دست آورد، بهتر می‌شد. منظورم نسخه ادبی آن است که حداقل به یک دهه آزادی نیاز داشت قبل از اینکه به پرده بزرگ برود. شما می‌دانید، این نوع داستان‌ها از گذشته اکنون به عنوان حماسی در نظر گرفته می‌شوند که در سینما حتی بهتر به نظر می‌رسند. به هر حال، این فیلم خوب بود، اما اقتباس‌های آینده برای بینندگان بسیار تأثیرگذارتر خواهند بود. این فیلم اثر کارگردان «جایگاه فراتر از درختان کاج» است که همچنین فیلمنامه را نوشته است. عنوان فیلم نمای کلی از نوع داستان را ارائه می‌دهد، اما فیلم حتی عمیق‌تر و تاریک‌تر با احساسی قوی بود. جزیره‌ای که داستان در آن جریان دارد من را به یاد «آواز دریا» می‌اندازد، هرچند که این فیلم فانتزی نیست. اگر به مناظر و طبیعت، به ویژه نوار ساحلی علاقه دارید، این فیلم برای شما مناسب است. علاوه بر این، داستان بسیار قوی‌تر بود، به طوری که پس‌زمینه‌ها وقتی تمام تمرکزتان بر روی روایت داستان می‌افتد، کمرنگ می‌شوند. به نظر من، مکان فیلم در ابتدا مهم‌ترین عنصر بود؛ محیطی صد ساله که از جامعه معمولی دور بود، تأثیرگذارترین بود. این موضوع به روایت این درام شگفت‌انگیز که حاوی پیام عدم تعادل اخلاقی بود، کمک کرد. تام شرابورن، قهرمان جنگ جهانی اول که از وظیفه‌اش آزاد شده، به خانه برمی‌گردد و در یک جزیره دورافتاده در سواحل غربی استرالیا به عنوان نگهبان فانوس دریایی مشغول به کار می‌شود. او با زنی که به سرعت عاشقش می‌شود، ازدواج می‌کند و اکنون از دنیای انسانی دور زندگی می‌کند. چندین تراژدی متوالی در زندگی‌شان به وقوع می‌پیوندد. قبل از اینکه از آن trauma خارج شوند، آن‌ها یک نوزاد را در یک قایق نجات پیدا می‌کنند که به جزیره‌شان رسیده و تصمیم می‌گیرند او را به فرزندخواندگی بگیرند. اما بعد از مدتی که به سرزمین اصلی بازمی‌گردند، متوجه می‌شوند آنچه انجام می‌دهند نه قانونی و نه اخلاقی درست است. از آنجا به بعد، چگونگی تأثیر این موضوع بر اعتماد یکدیگر، چقدر پیش می‌رود و چگونه داستان به پایان می‌رسد، در بخش‌های باقی‌مانده روایت می‌شود. > ❝شما فقط کافی است یک بار ببخشید. برای کینه‌ورزی، باید این کار را در تمام روز، هر روز انجام دهید.❞ با وجود اینکه کتاب مدرن بود، روایت داستان به شدت سنتی بود. درباره نحوه توسعه داستان و شخصیت‌ها صحبت می‌کنم، از جمله اینکه چگونه به پایان می‌رسد. برای نسل حاضر، اگر با چند اثر مشابه از گذشته آشنا باشید، می‌توانید پیش‌بینی کنید که این فیلم چه خواهد بود. منظورم این نیست که کل فیلم، بلکه برخی صحنه‌ها در مراحل اولیه‌اش قابل پیش‌بینی هستند. زیرا گاهی برخی تحولات به عنوان تصادف نامیده می‌شوند، اما وقتی تعداد زیادی از آن‌ها وجود داشته باشد، به عنوان یک اقدام عمدی شناخته می‌شود. این تنها نقطه ضعف این فیلم بود. با اجتناب از آن‌ها، داستان ممکن نبود. به نحوی دیگر، می‌توانست حتی بیشتر کش بیاید که جزئیات غیرضروری باشد. من به کلیشه‌ها توجهی نداشتم. برای من این یک درام خوب بود. اجراها فوق‌العاده بودند. به نظر من، هر دو مایکل فاسبندر و آلیشیا ویکندر شایسته جایزه اسکار بودند. حتی ریچل وایس هم برای نقش مکمل. بنابراین امتیازاتی برای بازیگران و مکان‌ها، همچنین فیلمنامه و موسیقی. اما نکته ناراحت‌کننده این است که فیلم به خوبی پذیرفته نشد، به ویژه توسط منتقدان فیلم. این موضوع برای تماشاگران معمولی متفاوت است، به ویژه فکر می‌کنم افراد بزرگ‌تر و با تجربه‌تر آن را بیشتر دوست خواهند داشت. اما این فیلم مانند «غرور و تعصب» از منظر مخاطب خانوادگی نیست. رویدادهای فیلم و نتیجه آن ممکن است به اشتباه قضاوت شوند. مهم‌تر از همه، این داستان در دنیای مشابه دنیای ما قرار دارد، بنابراین همه چیز مبتنی بر واقعیت نزدیک است. پس درست و نادرست‌ها در فیلم وجود دارند، اما برای ساخت فیلم قابل اعمال نیستند که به نظر من کار بسیار خوبی انجام شده است. صحنه پس از اوج، که قبل از اعتبارات پایانی می‌آید، بسیار خوب بود. برای این نوع داستان، این گونه پایانی تن نهایی را تعیین می‌کند. با وجود اینکه داستان الهام‌بخش نیست، تمام تصویرسازی در فیلم به شدت شاعرانه بود. عمدتاً به دلیل روایت کند با تأثیر احساسی بالا و بیشتر مواقع بی‌دیالوگ. طول فیلم برای افرادی که به درام‌های تاریخی علاقه دارند، مسئله‌ای نبود. به هر حال، این یک تم جذاب بود و همیشه چیزی در حال رخ دادن است. بنابراین فکر می‌کنم این یکی از فیلم‌های کم‌ارزش‌یابی شده سال است. این فیلم شایسته توجه بیشتری است. اگر هنوز آن را ندیده‌اید، توصیه می‌کنم و به شدت اگر بالای ۳۰ سال هستید. _۸/۱۰_