فیلم Dogtooth 2009

فیلم «دندان‌پیش» (Dogtooth)، نماینده رسمی یونان در جوایز اسکار ۲۰۱۱، برای بهترین فیلم خارجی نامزد شده است. این فیلم که در سال ۲۰۰۹ به کارگردانی یورگوس لانتیموس منتشر شد، اثری به شدت اورجینال و غیرمتعارف است که دنیایی را به تصویر می‌کشد که همزمان هم بی‌نظیر و هم آشنا به نظر می‌رسد. داستان درباره یک خانواده پنج نفره است که در یک ویلای زیبا و محصور...

فیلم «دندان‌پیش» (Dogtooth)، نماینده رسمی یونان در جوایز اسکار ۲۰۱۱، برای بهترین فیلم خارجی نامزد شده است. این فیلم که در سال ۲۰۰۹ به کارگردانی یورگوس لانتیموس منتشر شد، اثری به شدت اورجینال و غیرمتعارف است که دنیایی را به تصویر می‌کشد که همزمان هم بی‌نظیر و هم آشنا به نظر می‌رسد. داستان درباره یک خانواده پنج نفره است که در یک ویلای زیبا و محصور در یونان زندگی می‌کنند. این مکان بیشتر شبیه به یک مجتمع است زیرا پدر خانواده (کریستوس استرگیوگلو) تنها کسی است که اجازه دارد به دنیای بیرون از دیوارهای بلند اطراف ملک برود. همسرش (میشل ولی) و سه فرزند نوجوانش در دنیایی زندگی می‌کنند که در ابتدا به طور عجیبی بهشت‌گونه به نظر می‌رسد. فیلم با شنیدن یک نوار آموزشی توسط کودکان آغاز می‌شود. آن‌ها می‌آموزند که کلمه «دریا» به معنی یک صندلی چرمی است، «اتوبان» به معنی یک باد قوی است و «گشت و گذار» به معنای یک ماده مقاوم و محکم است. هر چیزی که به دنیای خارج از دیوارهای خانه اشاره کند، پنهان است. حتی هواپیماهایی که در آسمان پرواز می‌کنند به عنوان اسباب بازی تعبیر می‌شوند و زمانی که یکی از آن‌ها دیده می‌شود، یکی از والدین به خانه می‌دود و یک هواپیمای اسباب بازی را به باغ می‌اندازد تا کودکان به دروغ باور کنند. تنها فردی که اجازه ورود به این مجتمع را دارد، زنی به نام کریستینا (آنا کالایتزیدو) است که به عنوان نگهبان امنیت در محل کار پدر، به عنوان نوعی از فاحشه خصوصی استخدام می‌شود تا خواسته‌های جنسی پسرش را برآورده کند. کریستینا با چشم بسته به مجتمع آورده می‌شود، اما در طول مسیر به خانه، پدر تلاش می‌کند با او صحبت کند که بیشتر شامل سوالاتی درباره بهداشت او و اینکه آیا عطر خریداری شده‌اش را استفاده می‌کند، می‌شود. بخش بزرگی از فیلم به زندگی روزمره خانواده اختصاص دارد. ما پدر را در محل کار می‌بینیم که یک فریب پیچیده دیگر برای جلوگیری از دعوت رئیسش به شام ترتیب می‌دهد. او به رئیسش می‌گوید که همسرش، یک قهرمان سابق هندبال، به دلیل یک حادثه غم‌انگیز به ویلچری محدود شده است. او به قدری از شخصیت خود دور است که رئیس و فرزندانش به این دروغ باور می‌کنند. زندگی در خانه واقعاً درخشان است. ما بچه‌ها را در حال بازی می‌بینیم. فرزند بزرگ‌تر پسر (کریستوس پاسالیس) است که به نظر می‌رسد ۱۸ یا ۱۹ ساله باشد. دو خواهرش (آنجلیکای پاپولیا و ماری تونی) به ترتیب ۱۸ و ۱۷ ساله به نظر می‌رسند. با اینکه آن‌ها در آستانه بزرگسالی هستند، رفتارشان بیشتر به دوران قبل از بلوغ شباهت دارد. معصومیتی در آن‌ها وجود دارد که هم غم‌انگیز و هم دلنشین است. بازیگران نقش کودکان به زیبایی رفتار و دنیای ذهنی بچه‌ها را به تصویر می‌کشند که در بازی‌هایشان و نحوه دعوا کردن با یکدیگر و وابستگی به والدین برای دریافت اطلاعات درباره دنیای بیرون مشهود است - دنیایی که آن‌ها تنها زمانی آماده تجربه آن خواهند بود که یکی از دندان‌های پیششان بیفتد. وقتی پسر از مادرش می‌پرسد زامبی چیست، او می‌پرسد که این کلمه را از کجا شنیده است. او دروغ می‌گوید و می‌گوید که فکر می‌کند پدرش آن را گفته است. مادر بعد از یک مکث به او می‌گوید که زامبی یک گل زرد کوچک است. بعداً، این شوخی وقتی به نتیجه می‌رسد که پسر در وسط بازی‌اش در باغ فریاد می‌زند که دو زامبی پیدا کرده است. فریب دادن کودکان یک چیز است، اما با بزرگ شدن آن‌ها، برخی از افسانه‌ها و اسطوره‌هایی که والدین ایجاد می‌کنند، به دروغ تبدیل می‌شوند. این معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که بچه‌ها با اطلاعات متضاد از دنیای بیرون به خانه می‌آیند، که همین باعث می‌شود دنیای مصنوعی پدر شروع به فروپاشی کند. کریستینا، فاحشه، خواهان رابطه جنسی دهانی است که پسر از آن خوشش نمی‌آید، بنابراین او دختر بزرگ‌تر را با آوردن ویدیوهایی مانند «راکی» و «فلش‌دنس» فریب می‌دهد که به دختر درکی از آنچه در دنیای پدرش او را به ترس واداشته، می‌دهد. این ویدیوها مانند نیشی از میوه درخت دانش خوب و بد هستند و حتی اگر پدر از آن‌ها مطلع شود و هم آن‌ها و هم کریستینا را از زندگی‌شان طرد کند، آسیب وارد شده است. دیگر هیچ چیز مانند قبل نخواهد بود. بازی‌ها در «دندان‌پیش» به زیبایی به تصویر کشیده شده‌اند. استرگیوگلو پدر را به عنوان یک پدر مهربان، دوست‌داشتنی و در عین حال محکم بازی می‌کند، با بهترین منافع خانواده‌اش – به آن‌گونه که آن‌ها را می‌بیند – در ذهن. این پدر، با وجود آنچه در فیلم اتفاق می‌افتد، هرگز به عنوان یک شرور به نظر نمی‌رسد که این نکته‌ای بزرگ برای استرگیوگلو است. کودکان، به ویژه پاپولیا و تونی، معصومیتی طولانی را به تصویر می‌کشند که به ترفندها یا لباس‌ها وابسته نیست، بلکه به اجراهای با دقت مشاهده شده وابسته است. نکته عجیب این است که این افراد به شدت آسیب‌دیده هستند، اما تا زمانی که به آن‌ها گفته نشود یا سعی نکنند در دنیای بیرون زندگی کنند، آن‌ها فقط بچه‌اند. به خاطر چگونگی تنظیم این دنیای جایگزین توسط لانتیموس، هرگز به هیچ یک از وقایعی که در آنجا رخ می‌دهد شک نکردم. همه چیز منطقی بود. «دندان‌پیش» یک فرار به خوبی ساخته شده است که نگاهی عمیق به خانواده و والدین و انتخاب‌هایی که گاهی به عنوان والدین برای قفل کردن دنیای بیرون و محصور کردن فرزندانمان اتخاذ می‌کنیم، دارد - و هزینه‌هایی که گاهی این تصمیمات به همراه می‌آورند. گاهی غم‌انگیز و گاهی خنده‌دار، «دندان‌پیش» فیلمی است که شایسته نامزدی‌اش و توجه شماست.