فیلم RocknRolla 2008

ریچی دوباره از همان الگو استفاده کرده و این فیلم یکی از بهترین کارهایش نیست. کسی سعی دارد پول آسان به دست آورد، اما در نهایت دچار مشکل می‌شود. با این حال، همیشه یک ماهی بزرگ‌تر در دریا وجود دارد که به دنبال ماهی‌های کوچک‌تر است. در این فیلم، جنایتکاران خُرد با مشاوران، معتادان، موزیسین‌های مرده، حسابداران کثیف، رئیس‌جمهورهای بد و روس‌های ثروتمند ملاقات می‌کنند....

ریچی دوباره از همان الگو استفاده کرده و این فیلم یکی از بهترین کارهایش نیست. کسی سعی دارد پول آسان به دست آورد، اما در نهایت دچار مشکل می‌شود. با این حال، همیشه یک ماهی بزرگ‌تر در دریا وجود دارد که به دنبال ماهی‌های کوچک‌تر است. در این فیلم، جنایتکاران خُرد با مشاوران، معتادان، موزیسین‌های مرده، حسابداران کثیف، رئیس‌جمهورهای بد و روس‌های ثروتمند ملاقات می‌کنند. این داستان به نوعی شبیه به دیگر آثار گای ریچی است و واقعاً ریتم و تم مشابهی با «لاک، استاک و دو باروت دودی» دارد. فیلم با راوی‌اش، آرچی، آغاز می‌شود که داستان را به بخش‌های کوچک و قابل هضم تقسیم می‌کند و این قسمت قطعاً از نظر من کمترین جذابیت را در فیلم دارد، اما متأسفانه ضروری است. این داستان یک هزارتوی پیچیده است که دائماً از یک شخصیت به شخصیت دیگر منتقل می‌شود. در اینجا هیچ قهرمانی واقعی وجود ندارد، فقط ماهی‌هایی که توسط کوسه‌ها خورده می‌شوند و انسان‌ها آن‌ها را شکار می‌کنند. «راک‌ان‌رولا» یک بازیگر بزرگ دارد و برخی نام‌های بزرگ هم در آن حضور دارند. در نقش‌های کوچک، نام‌هایی مانند تام هاردی (هندسام باب)، جرمی پیون (رومن)، ثاندی نیوتن (استلا) و ادریس البا (مامبلز) را مشاهده می‌کنید و در نقش‌های اصلی، نام‌هایی مانند جرارد باتلر (وان تو)، مارک استرانگ (آرچی) و تام ویکینسون (لنی کول) وجود دارند. بیشتر آن‌ها شخصیت‌های عجیب و جالبی را ارائه می‌دهند و برخی از آن‌ها حتی به ما فرصتی برای تفکر می‌دهند، مانند نقش تام هاردی، هندسام باب، که در حال کنار آمدن با هویتش به عنوان یک فرد همجنس‌گرا است. فیلم در ابتدا با سرعت بالا آغاز می‌شود، اما بعداً کمی کند می‌شود. صحنه‌های خشونت‌آمیز الزامی گای ریچی را دارد که ما را به یاد فیلم‌های اولیه کوئنتین تارانتینو می‌اندازد، اما در نهایت، همه چیز کمی توخالی به نظر می‌رسد. این فیلم درباره طمع، خیانت به کسانی که پول دارند و حتی آن‌هایی که پول ندارند، است. کلمات پایانی... اگر به دنبال یک سرگرمی واقعی، داستان خوب (نه خیلی آسان و نه خیلی دشوار) و بازیگران (و بازیگرانی) خوب هستید، این فیلم قطعاً مورد توجه شما خواهد بود. من واقعاً از این فیلم لذت بردم. یک بازیگر گروهی عالی که یک تریلر گنگستری را ارائه می‌دهد و به همه چیز و همه‌کس زبانش را دراز می‌کند، در حالی که هنوز کافی تهدیدی برای جذاب نگه‌داشتن داستان وجود دارد. همان‌طور که همیشه در فیلم‌های ریچی، دیالوگ‌ها کمی زیاد است و این فیلم هم در بعضی اوقات روایت آزاردهنده‌ای دارد. تام ویکینسون ("لنی") به عنوان رئیس‌جماعتی که بیشتر معاملات بزرگ املاک در لندن را تسهیل می‌کند و بخشی از آن‌ها را هم می‌برد، بسیار خوب است. یک اولیگارش روس به صحنه می‌آید و لنی و دستیار لزج و بی‌رحمش "آرچی" (مارک استرانگ) را استخدام می‌کند تا به او در یک پروژه بزرگ کمک کند. در این مرحله، همه چیز کمی خراب می‌شود و ما به آرامی متوجه می‌شویم که ماجرا بسیار پیچیده‌تر است. چندین داستان فرعی جالب با حضور جرارد باتلر، ادریس البا، تام هاردی و ثاندی نیوتن وجود دارد که هر کدام در بخشی از این بازی نقش دارند؛ و توبی کبل در نقش پسر ناکام و هنرمند راک و معتادش "جانی کوید" عالی است. نوشته‌ها تند و شوخ‌طبع هستند و خشونت بیشتر به صورت "خیالی" و ضمنی وجود دارد - حتی گاهی اوقات کج‌دار و مریز - تا اینکه به صورت خونین باشد. کل داستان یک اثر سینمایی کاملاً سرگرم‌کننده است - همراه با لابسترهای قاتل و کمترین حضور هیو گرانت!