فیلم Alice Through the Looking Glass 2016

آلیس به سرزمین عجایب بازمی‌گردد تا ماجرای جدیدی را تجربه کند. این فیلم بر اساس کتاب کودکانه‌ای به قدمت نزدیک به ۱۵۰ سال و دنباله‌ای بر فیلم ۲۰۱۰ ساخته شده است. فاصله‌ی طولانی بین دو فیلم در نوع خود جالب است، اما بازیگران اصلی دوباره برگشته‌اند و کارگردانی آن به عهده‌ی سازنده‌ی مشهور «ماپت‌ها» است. بنابراین، من انتظار زیادی نداشتم زیرا فیلم اول را متوسط می‌دانستم....

آلیس به سرزمین عجایب بازمی‌گردد تا ماجرای جدیدی را تجربه کند. این فیلم بر اساس کتاب کودکانه‌ای به قدمت نزدیک به ۱۵۰ سال و دنباله‌ای بر فیلم ۲۰۱۰ ساخته شده است. فاصله‌ی طولانی بین دو فیلم در نوع خود جالب است، اما بازیگران اصلی دوباره برگشته‌اند و کارگردانی آن به عهده‌ی سازنده‌ی مشهور «ماپت‌ها» است. بنابراین، من انتظار زیادی نداشتم زیرا فیلم اول را متوسط می‌دانستم. تنها چیزی که می‌خواستم، یک فیلم عادی زنده‌نگاری از «آلیس در سرزمین عجایب» بود، اما از این گریم‌های عجیب و شخصیت‌های با سرهای بزرگ خوشم نمی‌آمد. از این منظر، این فیلم خیلی بهتر بود. هنوز هم بهترین نیست، اما به‌طور قطع از فیلم قبلی بهتر است. داستانی ساده درباره ماجراجویی با گرافیک و بازی‌های خوب. آلیس به سرزمین عجایب بازمی‌گردد تا ماجراجویی جدیدی را تجربه کند که در آن باید از لایه‌های حال، گذشته و آینده عبور کند. به عبارت دیگر، این یک داستان سفر در زمان در ژانر فانتزی است. میا واسیکوفسکا در این فیلم خوب درخشان است و تمام شخصیت‌های دیگر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و چالش‌های سختی را برای دستیابی به غیرممکن‌ها به دوش می‌کشد. سفر نزدیک به دو ساعته به سرزمین عجایب ممکن است برای کودکان کوچک خوشایند باشد. زیرا این فیلم به‌نظر نمی‌رسد یک افسانه‌ی معمولی باشد، بلکه بسیار مدرن است. این بهترین فیلم دیزنی نیست، بنابراین فکر نمی‌کنم دنباله‌ی دیگری برای آن بسازند. من دوست دارم که این داستان دوباره ساخته شود، اما نه به زودی، حداقل یک دهه فاصله لازم است. بنابراین امیدوارم که آن‌ها عجله نکنند و این داستان کلاسیک را مثل سه بار بازسازی «اسپایدرمن» در کمتر از ۲۰ سال خراب نکنند. در عین حال، این فیلم برای یک بار تماشا کردن مناسب است، هرچند که به کسی جز کودکان کوچک توصیه نمی‌کنم. **نمره: ۶ از ۱۰** یک گام به عقب از فیلم ۲۰۱۰، اما «آلیس از طریق آینه» در عین حال یک فیلم معتبر است. من از دیدن این داستان که عمدتاً درباره زمان است لذت بردم. فیلم پر از CGI است، اما در بیشتر موارد عالی به نظر می‌رسد. بازیگران خوب هستند، میا واسیکوفسکا به خوبی رهبری می‌کند و در کنار افرادی چون جانی دپ، آن هاتاوی، هلنا بونهام کارتر و ساشا بارون کوهن قرار دارد. فکر می‌کنم فیلم می‌توانست کمی کوتاه‌تر باشد، با آهنگ‌سازی بهتر و تأکید کمتر بر روی جزئیات «دنیای واقعی» که شامل آلیس است. ورود به آینه نیز به اندازه‌ی سوراخ خرگوش جالب و جادویی نیست. این فیلم به‌طور قطع از اقتباس ۱۹۹۸ از این رمان لوئیس کارول در سال ۱۸۷۱ بسیار بهتر است. من دنباله‌ها را دوست دارم وقتی که شخصیت‌ها به بلوغ خود می‌رسند. بهتر از فیلم اول است. شش سال بعد از اولین مواجهه‌اش با موجودات «سرزمین عجایب»، آلیس جوان و سرزنده (میا واسیکوفسکا) خود را در موقعیتی می‌یابد که توسط «هامییش» (لئو بیل) که نقشه‌ها کشیده است در موقعیت دشواری قرار گرفته و از مادرش (لندسی داکن) ناامید است. چه کار دیگری باقی می‌ماند جز اینکه دنباله‌ی یک حشره را از طریق آینه‌ای بالای شومینه دنبال کند و به دنیایی برگردد که به سرعت متوجه می‌شود «هتر دیوانه» (جانی دپ) در حال بدحالی است. او خانواده‌اش را که مدت‌ها پیش فوت کرده‌اند، گم کرده است و بنابراین تصمیم می‌گیرد که «کرونوسفر» را که امکان سفر در زمان را فراهم می‌کند به دست آورد و به گذشته برگردد تا این فاجعه را درست کند. البته این کار ساده‌ای نخواهد بود، به‌ویژه که دو خواهر سلطنتی «ایراسبت» (هلنا بونهام کارتر) و «می‌رنا» (آن هاتاوی) به خاطر اینکه پدرشان (ریچارد آرمیتاژ) تصمیم گرفته دختر کوچکترش جانشین او شود، در حال دعوا هستند. به‌راستی، «ایراسبت» انتخاب خوبی نبوده، اما او نمی‌خواهد این موضوع را بپذیرد و به زودی پادشاهی جادویی آن‌ها پر از درگیری می‌شود. آیا «آلیس» باهوش می‌تواند اوضاع را درست کند؟ داستان این فیلم واقعاً قوی نیست و با کنار گذاشتن عمده‌ی جانی دپ، بیشتر از CGI برای روایت داستان استفاده می‌شود. این فیلم از نظر بصری عالی به نظر می‌رسد - مشابه «قطب طلایی» (۲۰۰۷) با تصاویری خیره‌کننده و تخیل آزاد، اما داستان بین ماجراجویی و جنبه‌های احساسی خیلی ضعیف نوسان می‌کند. واسیکوفسکا تلاش خوبی انجام می‌دهد و ه‌بی‌سی تلاش می‌کند تا شخصیتش را کمی با تهدید چای‌خوری پر کند، اما هیچ‌کدام واقعاً مواد کافی برای کار کردن ندارند زیرا عناصر رقابت خواهرانه به‌طور واضحی به خوبی پرداخته نشده‌اند. این فیلم کاملاً قابل تماشا بر روی صفحه نمایش بزرگ است - رنگارنگ و زنده، اما به‌طور کلی بیشتر شبیه «آلیس به نارنیا» است. «تنها راه برای دستیابی به غیرممکن، این است که باور کنید ممکن است.» بله، اینطور نیست که کلمات کار کنند. غیرممکن به تعریف به معنای غیرقابل دستیابی است و واقعاً یک مترادف برای آن کلمه است. فکر می‌کنم آن دختر کوچک مورد نظر که مشکلاتی داشته، منظورش این بوده که: «تنها راه برای دستیابی به آنچه فکر می‌کنید غیرممکن است، این است که باور کنید چیزهای ممکن غیرممکن هستند، و سپس باور کنید که اگر باور کنید می‌توانید چیزهای غیرممکن را با باور به آن دستیاب کنید، می‌توانید. اما حتماً مطمئن شوید که چیزهای واقعاً ممکن را انتخاب کنید، وگرنه ممکن است خودتان را در خطر بیندازید. در بهترین حالت، مقدار زیادی از زمان را هدر دهید، بسته به سرسختی‌تان.» خب، حداقل آن افکار نادرست از مغز نویسنده به من گفت که از اینجا بیرون بروم، بنابراین تا حدودی بابت اینکه این موضوع در اوایل فیلم مطرح شد، سپاسگزارم.