فیلم Parallel Mothers 2021

"مادران موازی" داستانی غیرمنتظره و شگفت‌انگیز درباره مادرانگی را به تصویر می‌کشد و در آن دو بازی فوق‌العاده از پنه‌لوپه کروز و میلنا اسمیت مشاهده می‌شود. با وجود لحظات کسل‌کننده‌ای که شبیه به سریال‌های تلویزیونی هستند و برخی ویژگی‌های فنی کم‌انگیزه، پدرو آلمودووار داستانی جذاب، واقعی و عاطفی را ارائه می‌دهد که بر مادران ناقص تمرکز دارد. با داشتن کارگردانی واضح و رویکردی بی‌پرده، این مفهوم موازی...

"مادران موازی" داستانی غیرمنتظره و شگفت‌انگیز درباره مادرانگی را به تصویر می‌کشد و در آن دو بازی فوق‌العاده از پنه‌لوپه کروز و میلنا اسمیت مشاهده می‌شود. با وجود لحظات کسل‌کننده‌ای که شبیه به سریال‌های تلویزیونی هستند و برخی ویژگی‌های فنی کم‌انگیزه، پدرو آلمودووار داستانی جذاب، واقعی و عاطفی را ارائه می‌دهد که بر مادران ناقص تمرکز دارد. با داشتن کارگردانی واضح و رویکردی بی‌پرده، این مفهوم موازی به طور مداوم در طول فیلم حاضر است و باعث می‌شود تماشای آن یک تجربه مستمر باشد. بدون شک، این فیلم شایسته جوایز برای اسپانیا است. این فیلم نشان‌دهنده خستگی خلاقانه‌ای از سوی نویسنده و کارگردان پدرو آلمودووار است. نه تنها بسیار شبیه به "جولیتا" است که فقط شش سال پیش منتشر شد، بلکه سخت است که آن را جدی بگیریم - و دلیلی وجود ندارد که ما باید این کار را انجام دهیم یا حتی او بخواهد که ما این کار را بکنیم؛ الماس تعویض نوزادها موضوعی است که به سریال‌های تلویزیونی مربوط می‌شود و به همین دلیل می‌تواند به خوبی کار کند، همانطور که در گذشته در یکی از کمدی‌های او اینگونه بوده است، اما در اینجا آلمودووار واقعاً آن را جدی می‌گیرد و حتی به عنوان یک زیرمجموعه داستانی جنگ داخلی وارد می‌شود تا هیچ شکی باقی نماند که او به طور جدی به این موضوع پرداخته و اینکه خندیدن به این ملودرام غیرقابل باور نادرست خواهد بود. حداقل "جولیتا" از لحاظ مدت زمان کوتاه‌تر بود. در مقابل، "مادران" با مشکلات جدی در مدیریت زمان مواجه است که منجر به طول غیرقابل توجیه 120 دقیقه‌ای می‌شود. به این موضوع توجه کنید: ترزا باید به دخترش آنا بگوید که نمایشی که در آن بازی می‌کند به تور استانی می‌رود، و به همین دلیل او قرار است آنا را در مادرید با نوزادش تنها بگذارد. این پیشرفت که تأثیر چندانی بر داستان ندارد، می‌توانست و باید با چند خط دیالوگ ساده منتقل می‌شد، اما با یک مونوگراف طولانی از نمایش ترزا آغاز می‌شود. چرا مستقیم به صحنه‌ای که ترزا خبر را به آنا می‌گوید نرویم؟ (علاوه بر این، آلمودووار تمام تلاشش را برای ایجاد "راز" تعویض نوزاد می‌کند؛ مشکل این است که این موضوع هیچ ارزشی ندارد زیرا ما قبل از شخصیت‌ها به این موضوع پی می‌بریم و هرگونه تعلیق که فیلمسازان امیدوار به ساخت آن بودند، به بی‌معنا بودن می‌انجامد زیرا همه ما فقط منتظر هستیم تا نتیجه نهایی را ببینیم). من نمی‌گویم که مونوگراف از نمایشنامه گارسیا لورکا هیچ معنای پنهانی ندارد؛ در واقع، مطمئناً دارای معانی نهانی بسیاری است: گارسیا لورکا در ابتدای جنگ داخلی اسپانیا کشته شد و بقایای او هرگز پیدا نشده است؛ در عین حال، در "مادران" موضوعی درباره حفاری یک قبر جمعی بدون علامت از روزهای اول جنگ وجود دارد که آلمودووار به آن بازمی‌گردد، اما او نباید اصلاً به آنجا می‌رفت. از یک سو، این موضوع از حقایق سرد و سختی می‌کشد که با رویدادهای غیرمحتمل داستان اصلی کاملاً ناسازگار است و از سوی دیگر، بهانه‌ای بی‌شرمانه برای یک نمای پایانی خودسرانه است که به شدت عاطفی و manipulative است و نیاز به دیدن آن برای باور کردن دارد.