فیلم The Green Knight 2021

فیلم «شوالیه سبز» یک مطالعه شخصیت آرام و تدریجی است که دارای برخی از بهترین جلوه‌های بصری و صداهایی است که تا به حال دیده‌ام. دیوید لاوری یک روایت سنگین از نظر تماتیک و به‌خوبی ساختاربندی شده را ارائه می‌دهد که بر سفر خودشناسی پروتاگونیست flawed، سر گاوین، متمرکز است. دیو پاتل با یک بازی فوق‌العاده ظریف و قدرتمند در نقش اصلی، همراه با یک...

فیلم «شوالیه سبز» یک مطالعه شخصیت آرام و تدریجی است که دارای برخی از بهترین جلوه‌های بصری و صداهایی است که تا به حال دیده‌ام. دیوید لاوری یک روایت سنگین از نظر تماتیک و به‌خوبی ساختاربندی شده را ارائه می‌دهد که بر سفر خودشناسی پروتاگونیست flawed، سر گاوین، متمرکز است. دیو پاتل با یک بازی فوق‌العاده ظریف و قدرتمند در نقش اصلی، همراه با یک بازیگر پشتیبان قابل توجه، این داستان را زنده می‌کند. فیلمبرداری خیره‌کننده اندرو دروز پالرمو، موسیقی جوی‌ساز دانیل هارت و طراحی صدای تأثیرگذار جانی مارشال به شدت ابعاد حماسی قابل توجه این فیلم را ارتقا می‌دهند. با این حال، برخی از عناصر فانتزی احساس بی‌ربط بودن دارند و نبود هر نوع اکشن تأثیر عمیقی بر ریتم کند فیلم می‌گذارد، و در نهایت اجرای پایان فیلم باعث می‌شود که احساس ناخوشایندی داشته باشم، هرچند که به‌راستی غافلگیر شدم. در نهایت، این فیلم هنوز یک قطعه حماسی از شخصیت است که به هر طرفدار فانتزی توصیه می‌کنم، اما باید از انتظارات غیرواقعی و مبتنی بر اکشن احتیاط کنید. نمره: B+ این فیلم برای من بیشتر جذاب بود و از بازی‌ها هیچ ایرادی ندارم. باید اعتراف کنم که در چند جا برایم کش آمد، یک بار تا جایی که چند دقیقه خوابم برد. برای من عادلانه نیست که بگویم به خاطر کم‌خوابی‌های اخیر بوده است. به نظرم عجیب بود که «اسل»، دوست دختر سر گاوین، چنین موی کوتاهی دارد. آیا این چیزی در قرون وسطی بود؟ چند پیچش داستان وجود دارد که کمی به داستان جذابیت می‌بخشد، که اینجا فاش نمی‌کنم. فقط می‌گویم که پایان فیلم کمی من را به یاد پایان «آخرین وسوسه مسیح» انداخت. همچنین باید به آن توجه کنید تا بدانید در حال چه اتفاقی هستید. پس می‌توانم این فیلم را در زمره دیگر فیلم‌هایی که احتمالاً برای بار دوم تماشا نخواهم کرد، قرار دهم، اما از صرف دو ساعت برای آن پشیمان نیستم. «شوالیه سبز» یک مطالعه حماسی از شخصیت است که زمان زیادی را صرف پیگیری مسیر مردی می‌کند که در زندگی‌اش ارزش پیدا می‌کند، اما این پیشرفت کند همچنین نقطه ضعف آن نیز هست. این فیلم در ابتدا واقعاً جذاب بود و من در 30 دقیقه اول به آن علاقه‌مند شدم، اما این جریان به آرامی در میانسالی فیلم محو می‌شود. در این مرحله، صحنه‌ها کمی کش می‌آید و داستان از یک بخش به بخش دیگر به سرعت می‌پرد که ممکن است گیج‌کننده باشد. با وجود مشکلات جزئی در ریتم، این فیلم هنوز هم تماشای خوبی است. جلوه‌های بصری و جو این فیلم به‌خوبی ساخته شده است و هر صحنه به‌طور کامل طراحی شده است. ترکیب CGI و جلوه‌های عملی واقعاً نقطه قوتی است، زیرا امروزه بسیاری از فیلم‌ها به شدت به اثرات کامپیوتری وابسته‌اند. لحن فیلم من را کاملاً مجذوب کرد؛ در حالی که ماجراجویی پیش می‌رود، چرخش‌های تاریکی وجود دارد که پروتاگونیست ما باید برای رسیدن به هدفش تلاش کند. این تلاش او را به عنوان یک شخصیت تکامل می‌دهد و او را شایسته شوالیه بودن می‌کند. من این تحول را به دلیل کار فوق‌العاده دیو پاتل در این فیلم باور کردم. پاتل به‌خوبی ویژگی‌های سر گاوین را به تصویر می‌کشد؛ یک کودک بی‌پروا و ناپخته که در زندگی‌اش کاری نکرده است. این باعث ایجاد عدم امنیت زیادی می‌شود، زیرا او احساس می‌کند که شایسته حضور در کنار دایی‌اش، پادشاه، نیست، حتی اگر خون سلطنتی در رگ‌هایش باشد. احساس عدم اطمینان به‌خوبی در طول فیلم توسط پاتل منتقل می‌شود و تنها در پایان است که او واقعاً شایسته تاج می‌شود. این اجرا فوق‌العاده است و دیو پاتل شایسته تمامی تمجیدها برای این فیلم است. در کل، «شوالیه سبز» یک تجربه واقعاً جالب بود. اگرچه زمانش را توجیه نمی‌کند و می‌توانست ریتم بهتری داشته باشد، اما هنوز هم فیلمی عالی است که از آن لذت بردم. حتی پس از تماشا، هر چه بیشتر تحقیق می‌کنم و بیشتر به آن فکر می‌کنم، به خاطر نمادگرایی پیچیده و ارائه‌ای که در اولین تماشا به‌خوبی نمایان نمی‌شود، بهتر می‌شود.