فیلم Captive State 2019

به عنوان یک طرفدار بزرگ ژانر علمی-تخیلی، به‌ویژه زمانی که به نوعی از حملات بیگانگان مربوط می‌شود، فیلم‌هایی مانند «Captive State» همیشه من را هیجان‌زده می‌کنند. نظرها و انتقادات منتقدان برایم اهمیتی ندارد، چراکه این موضوع هیچ تأثیری بر اشتیاق من ندارد. با دانستن نام بازیگران، کارگردان، نویسندگان و تهیه‌کنندگان، به‌سرعت می‌فهمم که باید انتظاراتم را چقدر بالا یا پایین تنظیم کنم. با این دیدگاه،...

به عنوان یک طرفدار بزرگ ژانر علمی-تخیلی، به‌ویژه زمانی که به نوعی از حملات بیگانگان مربوط می‌شود، فیلم‌هایی مانند «Captive State» همیشه من را هیجان‌زده می‌کنند. نظرها و انتقادات منتقدان برایم اهمیتی ندارد، چراکه این موضوع هیچ تأثیری بر اشتیاق من ندارد. با دانستن نام بازیگران، کارگردان، نویسندگان و تهیه‌کنندگان، به‌سرعت می‌فهمم که باید انتظاراتم را چقدر بالا یا پایین تنظیم کنم. با این دیدگاه، امیدوار بودم که «Captive State» یکی از شگفتی‌های سال ۲۰۱۹ باشد. این فیلم مفهومی غیرمعمول دارد که می‌تواند داستانی بسیار منحصر به فرد را ارائه دهد، اگر به‌خوبی روایت شود. بنابراین سوال بزرگ این است: آیا آن‌ها توانستند ایده‌هایشان را به‌خوبی اجرا کنند؟ متأسفانه، پاسخ منفی است. سناریو به قدری پیچیده و نامنظم است که چندین بار احساس گیجی کردم. من به تلاش‌هایی که برای این فیلم انجام شده احترام می‌گذارم، زیرا واقعاً زحمات زیادی کشیده شده که در فیلم مشهود است. مفهوم کلی و پیامدهای آن وجود دارد و داستان واقعاً جالب است. اما نحوه روایت آن تمام چیزها را خراب می‌کند. جمله‌ای که پس از تماشای فیلم شنیدم این بود: «من انتظار یک فیلم پر از اکشن را داشتم و …» اگر به سینما بروید و انتظار یک فیلم ساده و اکشن-محور با موضوع حمله بیگانگان داشته باشید و در نهایت ناامید خارج شوید، تقصیر خودتان است! از تریلرها تا تبلیغات، هرگز پیامی مبنی بر «این یک فیلم اکشن خالص است، انسان‌ها در برابر بیگانگان!» وجود نداشت. این فیلم سعی کرده رویکرد متفاوتی به این «زیرمجموعه» از ژانر ارائه دهد. بازیگران خوبی دارد، از جمله جان گودمن که همیشه فوق‌العاده است، جلوه‌های بصری زیبایی که طراحی صحنه را ارتقا می‌بخشد و بیگانگان واقعاً فرم فیزیکی جالبی دارند. متأسفانه، در طول فیلم به‌ندرت بیگانه‌ای دیده می‌شود. به‌ندرت … چیزی وجود دارد. نمی‌دانم در پس‌تولید چه اتفاقی افتاده، اما به نظر می‌رسد تحت فشار برای ارائه چیزی متفاوت بوده‌اند، بنابراین تمام صحنه‌های اضافی با محتوای بیگانه را حذف کرده‌اند (مطمئنم که بیشتر از این‌ها برای نشان دادن داشتند). مسئله اصلی اینجاست که هرگز نمی‌توان داستانی ۱۰۰% مبهم داشت. «Arrival» احتمالاً بهترین فیلم غیرمعمول با موضوع حمله بیگانگان است، نه به‌خاطر اینکه به‌ندرت بیگانه یا اکشنی نشان می‌دهد، بلکه به‌خاطر سناریوی غافلگیرکننده و تفکر برانگیزش. با این حال، هنوز هم خیلی چیزها را نشان می‌دهد! شما از آن فیلم ناامید خارج نمی‌شوید، زیرا درون یک سفینه فضایی یا یک بیگانه واقعی را ندیدید. شما با ذهنی پر از سوال و شگفتی خارج می‌شوید. «Captive State» فقط شما را گیج می‌کند و خواهان چیزهای بیشتر می‌سازد. خیلی بیشتر. واقعاً چیز زیادی برای گفتن درباره این فیلم وجود ندارد بدون اینکه به جزئیات لو دهنده بپردازم. متأسفانه، این یکی از آن فیلم‌هایی است که هر سال با پتانسیل فوق‌العاده، یک پیش‌زمینه نوآورانه و جالب به نمایش درمی‌آید، اما در نهایت نمی‌تواند موفق شود. داستان و ایده‌هایش را به بهترین شکل ممکن سازماندهی نکرده است. اجرا ضعیف است، پر از شخصیت‌های توخالی، بدون جریان واقعی (احساس می‌شود که فقط صحنه‌ای بعد از صحنه دیگر است)، خیلی مبهم است و به‌طور عمیق امیدوار است که شما یک پیچش واضح را متوجه نشوید تا بتوانند شما را چند ثانیه قبل از پایان غافلگیر کنند. این فیلم وحشتناک نیست، اما قطعاً ناامیدکننده و آزاردهنده است. جان گودمن همیشه عملکرد عالی‌ای دارد و جلوه‌های بصری حداقل چشمگیر هستند. کیفیت تولید انکارناپذیر است و واقعاً تلاش کرده‌اند تا محیطی واقعی را برای تماشاگران فراهم کنند. بخش اول فیلم خیلی خوب است، اما از آن به بعد افت می‌کند. آشتون سندرز در کنار گودمن بازی می‌کند و او نیز بسیار خوب است، شکی در این نیست. اما این جمله به‌خوبی فیلم را خلاصه می‌کند: اگر مجبور شوم آنلاین چک کنم که نام شخصیت اصلی چه بود (گابریل دراموند)، پس چیزی به‌طرز وحشتناکی اشتباه است. این فیلم به یکی از بدترین فیلم‌های سال تبدیل نخواهد شد، اما تا اینجا بزرگ‌ترین ناامیدی است. امتیاز: C- صادقانه نمی‌دانم که چه چیزی را دیدم. انگار که اگر «نبرد الجزایر» هیچ ظرافتی نداشت، یا اگر «منطقه ۹» می‌دانید... بد بود. امتیاز نهایی: ★★ - چیزهایی داشت که به من جذاب بود، اما محصول نهایی ضعیف بود.